FanFic.nl

Lost Dreamers ~ Luke Hemmings

003

Ruby liep voorop, niet een keer draaide ze zich om. Ze leidde hem naar zijn klaslokaal.
Ze sprak geen woord, waardoor ze Luke liet denken dat ze niet eens van zijn bestaan af wist. De hulp die ze hem gaf was een normale actie, maar het liet Luke's hart onwetend fladderen.
Het kon Luke niet zo veel schelen dat Ruby niet veel praatte, hij hield van de stilte.
Hun ogen ontmoetten elkaar kort totdat Luke snel wegkeek. Hij had de kleur van haar ogen niet zien omdat hij zo snel had weggekeken, maar hij had wel iets anders gezien.
Er was iets in Ruby's ogen wat haar zo vertrouwd liet voelen. Haar ogen glinsterden vol met rebellie, en hij hield er van. Hij zag dat ze precies hetzelfde was als hem.
Hun ogen ontmoetten elkaar weer en opnieuw keken de twee snel weer weg, alsof ze elkaars blikken stalen.
Luke deed alsof hij naar de lockers keek terwijl ze liepen. De lockers leken gloednieuw, beplakt met labels met de namen van de eigenaren.
In tegenstelling met zijn oude school was de hal van deze school heel erg stil. Alles wat Luke kon horen waren hun voetstappen die in ritme neerkwamen op de grijze vloer.
"Hier," mompelde Ruby. Haar stem klonk ingehouden en zacht. "Pretty boy, hier is je lokaal."
Ze hurkte neer en keek stiekem door het raam van de klaslokaal. Luke had geen idee van wat er gebeurde maar deed precies hetzelfde als wat zij deed, maar in plaats van door het raam te kijken, keek hij naar zijn voeten. Zijn palmen had hij tegen de grond aangedrukt, zo ondersteunde hij zijn lichaamsgewicht.
Hij wachtte. Hij wachtte voor een bepaald iets. Instructies. Een mirakel.
Of misschien wachtte hij op haar stem.
"Wat the hell ben je aan het doen?" vroeg Ruby verbijsterd. Ze staarde in Luke's ogen. "Ga naar binnen."
Ze verroerde zich niet, alles wat ze deed was ongeduldig met haar vinger op de grond tikken.
Ze waren vreemden, maar hadden een ding in gemeenschap: ze waren allebei koppig.
Luke schraapte zijn keel nerveus. "Godverdomme, ga jij maar eerst."
"Jouw lokaal," zei ze ontevreden. Haar lippen vormden zich in een dunne lijn. "Dit is jouw lokaal idioot, niet de mijne."
"Fuck dit," schold Luke. Hij gooide zijn tas nijdig op de grond. "Waar is jouw lokaal dan?"
"Bemoei je er niet mee, je hoeft het niet te weten.

Luke trok zijn wenkbrauwen op en probeerde goed na te denken. Ze waren allebei in staat om te horen wat de lerares zei in de klaslokaal. Hij had zijn oor tegen de deur aangedrukt en probeerde iets op te maken uit de situatie. Ruby had haar benen nog steeds gebogen. Ze verstopte zich voor de lerares en de leerlingen, tenminste, dat probeerde ze.
Allebei wisten ze niet wat ze moesten zeggen.
Luke wist niet wat hij van haar moest denken.
Ze was badass van buiten maar wie weet hoe ze van binnen was.
Hij vroeg het zich allemaal af. Dat is hoe hij begon te denken aan haar.

Hij moest rennen. En zij moest ook rennen. Verstoppen zou niets helpen. Hoe de fuck was hij hier beland? En hoezo wilde dit meisje zo graag bevriend met hem worden? En wie dacht ze wel niet dat ze was dat ze hem "pretty boy" kon noemen? Voor zijn hele leven was hij nog nooit bestempeld als mooi. Knap, ja. Mysterieus, het was net zijn tweede naam. Mooi? De mensen zouden het niet eens durven om hem zo te noemen. Mooi zou betekenen dat hij vrouwelijk was.
Bam. Een hand sloeg op de deur. Een schooltas raakte de houten deur en veroorzaakte een oorverdovend geluid. Voordat Luke kon beseffen wat er gebeurde zag hij Ruby al wegrennen. Ze stond aan het einde van de gang en grijnsde breed. "Succes, pretty boy," fluisterde ze.
Ze had de fucking ballen om hem daar achter te laten. Scheldwoorden verlieten zijn lippen.
"Luke Hemmings? Wat doe je daar, kom naar binnen." De lerares torende boven hem uit.
Hij knikte hulpeloos en stond op. Snel keek hij voor de laatste keer in de gang om te zien of ze echt weg was. Een deel van hem zwoor om wraak, de andere deel van hem dacht daar echter anders over.


~~~
Het is nu nog een beetje saai,
maar het word leuker
i promise

Reacties: