FanFic.nl

Pokémon Unova Chronicles

Chapter one; Meet Devin and Riolu.

Twee jaar geleden, na de catastrofe met Team Plasma keerde het normale leven terug in Unova. Nou ja normaal kan je het niet echt noemen want een deel van Team Plasma bleef Pokémon stelen van trainers die ze niet waardig achtte om er een te bezitten. Veel trainers namen dan ook met pijn in hun hart afstand van hun geliefde Pokémon, maar er waren ook trainers die niet toegaven aan het leed dat Team Plasma verspreidde. Niet overal was er de angst die Neo eam Plasma door bepaalde delen in Unova verspreidde… in Virbank City althans niet. Een dertienjarige jongen genaamd Devin; was totaal niet onder de indruk van de terreur die de slechte groep verspreidde door de regio, zijn partner,Riolu, echter ook niet. De jongen zat op het randje van zijn raam te kijken naar de fonkelende sterren, die helder in de donkere avondlucht glinsterde, op schoot zat zijn Riolu, die omarmd werd door de jongen zijn armen. Veel geluiden hoorde je niet in het centrum van Virbank City hoewel zo nu en dan een misthoorn klonk van een boot, die kwam langs varen, maar het was voor een redelijk drukke stad nog erg rustig, ‘s nachts. Devin zuchtte en probeerde een geeuw te onderdrukken door zijn hand tegen zijn mond aan te duwen. “Riuuuh?” mompelde Riolu tegen zijn trainer, die vervolgens een hand op het hoofdje van de blauwe Pokémon legde. De jongen grijnsde enkel naar zijn Pokémon en kwam vervolgens overeind in het raam, zodat hij in zijn kamer terecht kwam zodra hij zich van de rand liet glijden, beneden in de kelder was het rockbandje van zijn zus al aardig wat herrie aan het maken. Iets dat de jongen enorm irriteerde.
Devin rekte zich uit terwijl hij naar zijn bed toeliep en op het dekbed ging zitten en toekeek hoe Riolu ook op bed klom en zich een weg naar het hoofdkussen baande. De jongen pakte het fotolijstje van zijn nachtkastje af en staarde naar de foto.. een vrouw stond er vrolijk lachend op met een klein jongetje en meisje, achter hen stond zijn vader. Devin balde zijn hand tot een vuist en zette het lijstje vervolgens op het kastje neer waarna hij in bed ging liggen, en even naar het plafond keek, hij voelde hoe zijn Riolu stiekempjes op zijn buik ging liggen.

“Morgen is de grote dag, Riolu.. morgen gaan we eindelijk onze droom achterna..”

“Riuuuh luuh.”

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.