FanFic.nl

Schrijfwedstrijd

Schrijfwedstrijd januari (geen thema) - Beste meneer White

Beste meneer White,

Drie jaar geleden op de nacht voor mijn verjaardag was ik bang. Zo vreselijk bang voor de toekomst dat mijn kussen een spons werd voor zoute tranen en slijmerige snottebellen. Het ergste was de eenzaamheid. Die bodemloze eenzaamheid die een gat in mijn hart maakte en mij liet snakken naar adem. Ik voelde me niet in staat om gezelschap op te zoeken. In hun onbegrip zouden ze het gat waarschijnlijk niet kunnen dichten.

Dus bleef ik liggen janken en snotteren om mijn kussen van pure ellende, terwijl ik wenste dat de slaap mij te machtig werd en ik kon verdwijnen in mijn dierbare dromen. Maar de slaap kwam niet en zo bleef ik liggen. Smekend, nee biddend, dat een dierbaar persoon naar mij toe zou komen. Misschien Jacky, mijn zielsverwant die enkel kende uit de slapende wereld of koning Arthur, een van mijn helden of de Tijger die mij ooit van een nachtmerrie gered had.
Uiteindelijk kwam jij, Arthur.

Beste meneer White, ik denk dat Arthur die nacht de Conservatiekamer heeft verlaten om me te vinden in een drukke, benauwde hal op de grens van waken en droom.

Arthur, jij en ik staan in die zaal met een kleine Ronde Tafel en vele vreemde lieden er om heen. Jij hebt geen zin in vergaderen. Met behulp van je adviseurs laat je mij het woord doen, maar ik kan de menigte niet overstemmen. Je bent geïrriteerd, maar zegt niets. Flarden. Een andere zaal. Het ene magische wezen zet het andere magische wezen steeds op zijn plaats. Flarden. De orde moet hersteld worden. Ik treed op tijdens een ruzie of schermutseling. Ik spreek duidelijk en met gezag. Het houdt op. Trots en zelfverzekerd loop ik terug naar de zaal met de Ronde Tafel. Ook hier herstel ik de orde. Plotseling besef ik dat jij niet meer aanwezig bent. Ik sta op jouw plek.

Beste meneer White, ik zal niet degene zijn die de mensen doet inzien dat Macht geen Recht is, maar misschien kan ik als de kleine Tom uit Newbold Revell de kaars tegen de wind beschermen en het goede idee van de koning blijven onthouden.
En nog steeds, zelfs na drie jaar, recht in mijn rug in moeilijke situaties en denk ik terug aan dat ene moment. Het moment waar ik het hoofd van de Ronde Tafel was. Het moment van zelfvertrouwen- en respect. Ik kan dit.
Op een dag, beste meneer White, schrijf ik de pagina’s vol die u heeft achtergelaten en voor degene na mij zullen ook witte vellen klaar liggen.

Ik groet u, meneer White, as inspiratiebron en stille leraar.
Ik groet u, koning Arthur, Rex quondam, Rexque Futurus.

Orevwaar M-I.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.