FanFic.nl

Drunken mistakes||Michael Clifford {FanFic Schrijft}[afgerond]

-5-

De vakantie loopt door, dagen vloeien in elkaar over. Ze gaan elke dag stappen, maar Lydia houdt de alcohol ver van haar bed. Ze wilt liever geen herhaling van de eerste dag. Zij en Michael gaan vriendschappelijk met elkaar om, maar er wordt geen woord gesproken over hoe ze nu verder moeten. Er wordt geen woord gesproken over een eventuele scheiding. Er wordt geen woord gesproken over andere belangrijke dingen. Ze blijven maar doorgaan, blind voor het probleem dat ze zelf aan het creëren zijn.

‘Zo knap,’ mompelt de jongen. Hij bijt zachtjes in haar nek en het meisje kreunt.
‘Wat is je naam?’ vraagt hij hijgend. De muziek dreunt om hen heen. Zodra de woorden uit zijn mond zijn, plaatst hij hem weer op haar nek. Zuigend, zoenend, bijtend maakt hij zijn weg naar haar sleutelbenen.
‘Lydia,’ brengt ze uit.
‘Hmmm. Ik ben Jason. Dan weet je welke naam je moet schreeuwen straks.’ Lydia snuift, maar ze wordt al snel gesmoord door Jasons lippen op die van haar. Ze zoenen, blijven zoenen en Lydia trekt aan zijn blonde haar.
‘Hotel. Kamer…’ Jason knikt en vloekt.
‘F*ck, ja. Ja oke. F*ck.’ Ze struikelen hun weg naar de uitgang, verlangend naar contact van huid op huid.

Zodra ze in het felle licht van de buitenlamp staan, houdt Jason abrupt stil. Hij is even stil, dan brengt hij zijn hand naar zijn gezicht en knijpt in zijn neusbrug.
‘Je bent getrouwd?' Hij ademt diep in, 'en dat ben je mij vergeten te melden?' De laatste woorden komen er luid uit en de jongen heeft zijn vuisten gebald. Lydia kijkt hem verward aan en Jason grijpt haar hand, brengt hem ruw omhoog.
‘Waarom heb je me het niet eerder gezegd? F*ck dit. Ik ben geen home wrecker. Ik ben weg hier.’ Hij laat haar hand vallen en draait 180 graden, waarna hij de club weer in verdwijnt. Lydia blijft achter op de straat. Ze kijkt naar de ring om haar vinger en voelt haar bloed koken.
‘Oke. Dit is de druppel.’ Vervolgens draait ze zich om en beent de club in, haar doel exact voor ogen.

Zodra ze de rode haren van haar man spot, stevent ze recht op hem af. Met vastberaden hand grijpt ze zijn schouder. Hij draait zich om en een brede glimlach verschijnt op zijn gezicht.
‘Lyd!’ Stuurs kijkt ze hem aan en Michaels glimlach valt van z’n gezicht.
‘Is alles ok-‘
‘Wij moeten praten. Nu.’ Ze zet haar nagels iets in Michael schouder en de jongen zet snel zijn glas neer.
‘Eh, ik zie jullie morgen wel weer.’ Hij zegt de anderen gedag en laat zich dan gewillig door Lydia naar buiten slepen. Ze gooit hem zo ongeveer een taxi in en blaft het adres naar de chauffeur. Die gehoorzaamt maar al te graag en het meisje laat zich met gekruiste armen tegen de rugleuning vallen.

‘Alles oke?’ vraagt Michael voorzichtig. Lydia kijkt hem strak aan en Michael slikt.
‘Alles is geweldig,’ haar stem slaat over en ze klinkt wat hysterisch. Michael schuift wat bij haar vandaan en dan zijn ze bij het hotel. Lydia verlaat de auto vlug en Michael volgt haar gewillig.
‘We gaan naar jouw kamer,’ zegt ze luid. Michael wilt protesteren, maar iets in haar blik houdt hem tegen. In plaats daarvan knikt hij en lopen ze naar de liften.

Wanneer ze in Michaels kamer zijn, duwt Lydia hem hard richting het bed.
‘Jij hebt deze hele trip verpest,’ begint ze en ze geeft hem nog een duw, ‘deze hele trip!’ Niet-begrijpend laat Michael zichzelf duwen. Hij struikelt achteruit, maar weet zijn voeting te behouden.
‘Door jou is deze trip verpest! Alles gaat naar de klote door die domme actie van je!’ Ze duwt hem weer en Michael stoot tegen de bedrand aan, valt achterover en veert licht terug door het zachte matras. Lydia gooit haar handen in de lucht en schreeuwt.
‘Door jou wilt niemand me meer! Die domme ring is jouw schuld en nu wilt niemand me meer!’ Boos begint ze de roodharige jongen te slaan. Hij laat het even toe, maar grijpt dan haar handen en trekt haar boven op zich. Dan rolt hij ze om, zodat hij boven Lydia hangt.
‘Om je te herinneren, jij bent diegene die ja heeft gezegd. Jij was diegene die met het idee kwam van de tattoos.’ Hij verstevigd zijn grip op haar polsen.
‘Jij bent degene die de ring niet af doet. Jij bent degene die weigert met me te praten over een scheiding.' Lydia wil protesteren, maar Michael duwt haar verder het matras in. 'En voor dat andere punt. Mensen zijn zo dom als ze je laten lopen. Je bent geweldig.’

Hun lippen vinden elkaar bijna automatisch en beiden trekken verschrikt terug. Ze kijken elkaar aan, onderzoeken elkaars ogen, opzoek naar dat ene teken. Als ze het hebben gevonden, vinden ze elkaars lippen weer. Het voelt een beetje als thuiskomen, alsof ze weer kunnen ademen. Het voelt vreemd voor beide partije. Hun laatste zoen was immers dagen geleden en hun band is helemaan niet zo bijzonder. Blijkbaar toch wel. De kus begint lief en onschuldig, maar al snel wordt het sneller, ruwer. Michael laat zijn mond langs haar wang glijden, over haar nek richting haar sleutelbenen.
‘Ik denk dat ik nog niet eens zo slecht ben getrouwd.’ Lydia kreunt en verbergt haar handen in zijn haar.
‘H-hoezo?’ vraagt ze ademloos. Ze rilt en klemt haar handen tot vuisten, plukken rood haar tussen haar vingers. Michael plaatst een kus op haar linker sleutelbeen.
‘Je bent knap en je ogen zijn zo mooi. Je bent lief, gepassioneerd, grappig, maar ook eerlijk. En volledig van mij,’ zegt hij tussen kussen door. Hij plaatst als laatste een kus op de ring om haar vinger en keert weer terug naar haar lippen. Hij plaatst er een twee drie kusjes op en Lydia begint te glimlachen.
‘We moeten nog steeds praten,’ fluistert Lydia hem toe. Michael glimlacht en plaatst nog een kus op haar lippen.
‘Morgen.’

Reacties: