FanFic.nl

You Must Make A Choice.

Zayn..

Liam Pov

Iedereen was naar Zayn, alleen Rachel bleef bij mij. Ik had haar tegen mij aangetrokken. Haar hoofd lag op mijn borstkas, ik kon dit niet verdragen. Mijn meisje ging trouwen met een idioot. ,,Ik dacht dat je dood was, toen dat gestoorde wijf je aanviel." Ik voel iets nats door mijn shirt heen. Ze is aan het huilen, ze is Verdomme aan het huilen door mij. ,,Ik leef toch nog." Met een hand aai ik zachtjes en teder over haar mooie blonde haren. ,,Ik zou willen dat alles anders was gelopen. Dat je Robin nooit had ontmoet of ik mee mocht met de tour." Snikt ze tegen mijn borstkas aan. Haar make-up heeft al duidelijk vlekken in mijn shirt gemaakt, ze kijkt op, haar ogen twinkelen van de tranen, ze is zo mooi. Ik kan het niet laten en kus haar teder. Ze schrikt van mijn reactie, maar deinst niet terug. ,,Rachel, asjeblieft blijf bij mij. Ik weet dat het super stom was om met Robin een relatie te beginnen terwijl het meisje waar ik al die tijd al van hield gewoon voor mijn neus stond en ik was te stom om te denken dat jij mij nooit zou zien staan en nu verlies ik je aan Luke. Ik kan verdomme niet zonder je. Toen de jongens zeiden dat je ging touwen brak mijn hart in duizende stukjes. Ik wil van jou zijn Rachel ik wil voor altijd bij jou zijn. Niemand anders begrijpt mij zo goed als jij niemand." Ik ratelde maar door en door en Rachel keek mij aan. ,,Zeg dan wat." Ik kijk haar aan. Ze lijkt in de war, haar bruine ogen staan groot om het feit van wat ik net tegen haar zei en ik meende het met heel mijn hart.

Rachel pov:

Ik snapte dit niet, zijn bruine ogen keken mij aan. Ik kon dit niet, niet na alles wat Liam had gedaan. Hij brak mijn hart en nu? Nu vertelde hij mij dat hij verliefd op mij was. ,,Rach?" Liam keek mij aan, ik knikte mijn tranen wegslikend, het enige wat in mij op kwam was waarom? Waarom deed Liam zo iets, was het weer een van zijn spelletjes? ,,Ik weet het niet meer." Zei ik en keek naar mijn buik, waar ons kindje in groeide, het was al aardig dik al zeg ik het zelf. Liam had zijn grote hand er op gelegd en wreef zachtjes met zijn duim over mijn buik. ,,Ik hou van onze baby. Het is een teken dat wij bij elkaar horen." Zei hij, dit spel ging te ver. Liam had mij in zijn macht hoe erg ik het ook vond, ik was als een wajangpop en hij bespeelde de touwtjes. Nu kon ik het niet meer, de tranen stroomde over mijn wangen. Ik kon toch niet zo met Luke trouwen? Hoe graag ik het ook wilde. Ik drukte mijzelf tegen Liam aan. ,,Ik kan je nu wel kussen." Fluisterde Liam zwoel in mijn oor, zachtjes met zijn lippen tegen mijn oorschelp aan. ,,Maar ik ben verloofd." Zei ik en keek hem aan, hij leek dit keer oprecht gebroken, geen spel. Geen lulkoek die hij mij verkocht en als hij mij weer nodig had klopte hij aan en ik? Ik zou hem dan weer in mijn hart laten waardoor hij mij vervolgens weer kon breken. Ik kon dit niet mee, hij moest mij duidelijkheid geven. Ik kon dit niet langer vol houden. Hij zijn bruine haar warrig zat en zijn lichte stoppels op zijn gezicht te zien waren. Ik tilde mijn hand op en had die op zijn wang gelegd, hij had zijn hand weer op mijn hand gelegd. ,,Rach, je wil niet weten hoe vaak ik het je heb geprobeerd te zeggen. Na onze eerste kus alleen al, ik ben al die jaren al smoor verliefd op jou. Ik kan er echt niet meer tegen." Zei hij, de tranen liepen over onze handen over zijn kin en maakte plekken in het dekbed. Ik kon er niet meer tegen en kuste hem op zijn lippen, Liam sloeg zijn handen om mij heen. Een traan vloog weg toen ik mijn ogen sloot.

Ivana Pov.

Wanhopig zit ik naast Zayn zijn bed mijn hand stevig in de zijne geklemd. Terwijl alleen Louis achter me staat, staat de rest van de groep buiten gefrustreerd te wachten tot enig teken van leven. ,,Zayn alsjeblieft word wakker.'' Een traan verlaat mijn ooghoek waarna meerdere tranen volgen. ,,Ik kan dit niet Louis, ik kan Zayn niet verliezen.'' De tranen blijven als watervallen stromen terwijl Louis rustgevende cirkels op mijn rug draait. ,,Hij gaat het halen Ivana, Hoor je me!'' Ik klem mijn hand als maar steviger in die van Zayn bang om hem los te laten bang om hem te verliezen. Na een kleine 20 minuten zit ik nog steeds op dezelfde plek in dezelfde houding. ,,Iv kom nou je moet toch iets eten!'' Zeurt Louis. ,,Lou ga maar ik blijf bij Zayn!'' Wild schud hij met zijn hoofd ,,Nee ik laat je niet achter.'' Een diepe zucht vult de ruimte waarna mijn hoofd meteen naar dat van Zayn schiet maar tevergeefs geeft hij nog geen enkel teken van leven. Een Luide kuch verstoord mijn gestaar naar Zayn en geirriteerd kijk ik op maar zodra ik zie dat het een dokter is spring ik op Zayn's hand nog niet loslatend ,,Heeft u al nieuws?'' ,,Alsjeblieft zegt u me dat u nieuws heeft.'' Hoopvol kijk ik de dokter aan die teleurgesteld met zijn hoofd knikt. ,,Zayn ligt in zo'n diepe coma dat ik niet weet of hij het zal gaan halen, door de kalmering die hij heeft gekregen is het hem te veel geworden en is hij in een diepe coma geraakt, ook reageert hij niet op prikkels.'' Alsof er een mes in mijn hart komt kijk ik terug naar Zayn en laat me teleurgesteld neerzakken op Louis zijn schoot waarna luiden snikken mijn mond verlaten. Huilend lig ik tegen de borst van Louis aan die me probeert te troosten, nog steeds heb ik de hand van Zayn strak vast geklemd in de mijne. Ik druk mijn hoofd dieper in Louis borst terwijl zijn handen straker om mijn middel geklemd worden. ,,Ik zal je nooit alleen laten ivana.'' Het klinkt slechts als een fluistering maar ik kijk toch op naar Louis waarna ik een kus op zijn mond druk ,,Ik hou van je.'' ,,Ik hou van je.'' antwoord hij terug. ,,Ik durf zijn hand niet los te laten.'' Fluister ik zachtjes tegen Louis die mij eindelijk heeft overgehaald toch wat te gaan eten met de anderen. ,,Zullen we het samen voortzichtig doen?'' Stelt hij voor waarna ik aarzelend knik. Zachtjes raakt zijn hand mijn handpalm mijn hand waarna ik Zayn zijn hand beetje bij beetje loslaat en het vervolgens bij zijn andere hand neerleg. Nog een traan verlaat mijn ooghoek als ik zie hoe bleek en gebroken hij erbij ligt. Louis pakt mijn hand beet en loopt samen met mij naar de deur en net wanneer die is open getrokken en de andere ons nieuwsgierig aankijken vult een schelle piep mijn oren en zak ik verdoofd op mijn knieén op het moment gaat alles heel snel dokters die de kamer invliegen heen en weer rennen maar dan komt er een dokter recht op ons af. ,,Het spijt me, Zayn heeft het niet gehaald.'' Mijn ogen worden groot en er komt geen woord meer uit mijn mond met grote ogen blijf ik voor me uit staren terwijl Louis me probeert aan de praat te krijgen niets helpt. Had ik zijn hand maar nooit losgelaten.

Reacties: