Hoofdcategorieën
Home » One Direction » When I Saw You [Fanfic Schrijft 2] » 000 Proloog
When I Saw You [Fanfic Schrijft 2]
000 Proloog
Gehaast liep de zwartharige jongen door het paleis. Hij zocht haar overal: in de tuin, in haar kamer, in de eetkamer, in de bibliotheek… Ze was nergens.
Hij liep de grote trap op richting haar kamer tot hij tegen Skylinn, haar persoonlijke dienstmeisje, aanbotste.
,,Kijk uit waar je loopt!” riep hij kwaad.
Ze keek hem bang aan.
,,Sorry, meneer Malik.” Ze maakt een lichte buiging.
,,Waar is perrie?” vroeg hij bot.
,,Ze is in haar kamer. Ze zei had ze hoofdpijn had en wilde gaan slapen, daarom wilde ik een kopje thee voor haar halen.” Antwoorde ze snel.
,,Oké, ga maar snel dan.” Zei hij dit keer wat vriendelijker.
Het jonge meisje maakte nog snel een buiging en rende de trap af richting de keuken.
Hij zuchtte om haar gedrag en liep de trap op.
Hij stond voor haar deur en begroette Louis en Niall, die voor haar deur op wacht stonden. Niall opende de deur voor hem en liet hem binnen, waarna hij snel weer in positie ging staan. Hij sloot de deur achter zich en keek naar het bed dat tegen de muur stond. Het was donker in de kamer op een klein straaltje zonlicht na. Zo kon hij zien dat ze nog steeds de lichtblauwe jurk droeg die hij zo mooi bij haar ogen vond kleuren en haar handen in elkaar gevouwen op haar buik lagen.
Hij glimlachte om het tafereel.
Hij liep om het bed heen en deed het gordijn een stukje open voor meer licht. Toen hij zich omdraaide, verdween de glimlach van zijn gezicht. Hij schrok zelfs. Perries ogen waren wijd opengesperd en staarde nietszeggend naar het plafond. Haar lippen stonden in een stilzwijgende schreeuw en het lijfje van de jurk was rood gekleurd. Rood, de kleur van bloed en de dood. Het had zelfs haar blonde haren besmeurd en het plakte aan haar gezicht. Een diepe snee was zichtbaar in haar blootliggende hals. Hij zakte in elkaar langs haar bed en graaide naar haar hand, dat levenloos langs haar lag. Hij zocht naar een hartslag, een hopeloze daad. Uit pure onmacht gooide hij de vaas de naast hem stond tegen de muur en schreeuwde het uit. De deur vloog open en Niall en Louis kwamen binnengestormd. Nialls ogen sperden zich open, toen hij het levenloze meisje op bed zag liggen. Louis bleef bij de deur hangen en gooide uit frustratie zijn zwaard op de grond. Ze waren weer te laat. Een pijnlijke stilte volgde.
,,Is ze dood?” vroeg Niall om de stilte te verbreken.
Zayns ogen boorden zich in die van Niall.
,,Verdomme, Niall! Wat denk jezelf?! Haar slagader is doorgesneden en alles zit onder het bloed! Denk beter na!” schreeuwde Zayn.
Niall keek naar beneden en beet op zijn lip. Zayn staarde hem nog steeds boos aan, maar koelde iets af toen hij zag dat Niall het er moeilijk mee had. Hij liep op de blondharige jongen af.
,,Sorry, Niall. Ik wilde niet schreeuwen, maar het is allemaal te veel. Dit is al het tiende meisje in drie jaar tijd dat wordt vermoord. Over elf maanden wordt ik al eenentwintig en dan moet ik met iemand trouwen. Ik dacht dat Perrie de ware was en-“ Zayn hield op met praten. Hij kon het niet over zijn lippen krijgen om te zeggen dat ze dood was. Het klonk te definitief. Ze was dan wel zijn tiende liefde, maar hij hield echt van haar.
Een stilte volgde tot een meisjesschreeuw de stilte doorbrak, gevolgd door het geluid van brekend porselein.
,,Perrie! Nee zeg alsjeblieft dat dit een zieke grap is!” Skylinn begon te rennen en duwde daarbij Niall aan de kant. Louis lachte stiekem en leunde weer tegen de muur.
Zayn kon Skylinn net bij haar middel pakken, waardoor ze nu spartelend tegen Zayns borst gedrukt werd.
,,Wordt rustig, Skylinn!” riep hij.
Skylinn begon nog harder te huilen en Niall gaf hem een boze blik. Louis begon harder te lachen, waardoor hij ook een boze blik toegeworpen kreeg.
,,Sorry, Sky. Ik ben ook zo verdrietig als jij bent, maar we moeten rustig blijven en de dader proberen te pakken.” Zei hij zachtjes in Skylinns oor en woelde door haar lange haren.
Ze werd iets rustiger en hing tegen zijn borst aan.
,,Weet Nicky al dat Perrie-“ ze zocht naar haar woorden.
,,Dood is?” maakte Louis de zin voor haar af.
Vier boze blikken werden hem toegeworpen.
,,Wat? Perrie is toch ook dood?” vroeg hij.
Hij genoot blijkbaar van al de chaos.
Zayn liet Skylinn los, waardoor ze hard op de grond viel en liep op Louis af. Hij staarde diep in Louis’ ogen en duwde hem tegen de muur.
,,Oké, luister! Ik weet dat je tegen heel dit gedoe bent en elk meisje dat hier komt haat, maar dat is geen reden voor jouw kinderlijke gedrag! Ik ben nog steeds de prins van Valedale en het is jouw plicht om ieder meisje dat hier komt te beschermen. Als je die taak niet serieus neemt of zelf zo misselijkmakend ziek bent dat je ze zelf vermoordt, dan mag je wat mij betreft je spullen pakken en vertrekken! Voorgoed!” schreeuwde hij hard in louis’ gezicht.
Louis gaf geen kik en staarde Zayn uitdagend aan. Zonder iets te zeggen, pakte hij zijn zwaard en liep de kamer uit.
,,Denk je dat hij echt zo ziek is om dat te doen?” vroegen Skylinn en Niall tegelijk.
Zayn staarde nog steeds naar de deur.
,,Nee, Louis mag dan wel om niets geven van de buitenkant, maar stiekem is hij net zo verdrietig als wij.” Antwoorde Zayn droog.
,,Straks is de dader iemand die onze vriend is!” zei Niall net iets te hard.
Skylinn schrikt en staart met grote ogen naar Niall om ze snel weer weg te draaien.
,,Weet jij van iets, Skylinn?” vroeg Zayn.
,,Ik weet van niets,” stottert ze. “maar het jaagt me angst aan dat het straks die zorgzame Liam is of Harry met zijn liefdesadviezen.”
,,Het kan iedereen zijn, maar nu zijn er belangrijkere dingen te doen: iedereen inlichten over Perries dood, Perrie een begrafenis geven die ze verdiend en –hoe hard dit ook gaat klinken- een nieuw meisje zoeken om mee te trouwen.”
Reacties:
Awwwwh.
Zayn jij omg playerboy stiekem