FanFic.nl

When I Saw You [Fanfic Schrijft 2]

001 The Ride

*3 maanden verder*

Ik galoppeerde op volle snelheid over het stenen pad, Alicante achter me latend. Ik moest zo snel mogelijk van het pad af, het bos in voordat iemand uit het dorp me zag. Ik sloeg rechtsaf en reed het bos in. Toen ik dacht dat ik wel ver genoeg was, liet in mijn paard snelheid minderen. Op een rustig tempo reed ik verder naar beneden, richting de vallei. Alicante was namelijk op een berg gebouwd om aanvallen van Zayn te voorkomen. Ik kwam bij een rotsrichel aan en bekeek de vallei van bovenaf. Ik zag het paleis van Zayn al aan de horizon liggen. Het was zo gigantisch groot, dat je het vanaf elk punt in Valedale wel kon zien liggen. Zelf ben ik er nog nooit geweest en dat is maar goed ook. Ik spoorde mijn paard aan en reed verder naar beneden.

Ik reed een tijd lang langs de Zilverbladrivier, die zijn naam verdiende aan het aantal bomen die langs de rivier stonden en wanneer de bladeren nat waren van de dauw of regen, leek het net of de bladeren val zilver waren. Ik reed verder en stopte langs een van de bomen. Een vogel tjilpte naar me vanaf een hoge tak en ik floot terug. Het vogeltje draaide zijn kopje een beetje en staarde me aan. Ik lachte even en pakte mijn rugzak met daarin een zak met bosbessen, mijn favoriete bessen. Ik legde er eentje op mijn hand en lokte het vogeltje, dat nieuwsgierig toehapte. In de verte hoorde ik een torenklok luiden, waardoor het vogeltje opschrok en wegvloog. De torenklok luidde vier keer, wat betekende dat het vier uur was. Ik moest zo snel mogelijk thuis zien te komen! Ik ruimde de bessen op, stopte ze in mijn rugzak en sprong op mijn paard. Op volle snelheid galoppeerde ik terug naar het dorp totdat ik de stenen dorpsmuur inzicht kreeg.

Ik stopte, stapte af en rende met de teugels in mijn hand naar de poort.
,,Michael! Ashton! Ik ben er!” riep ik zo hard ik kon.
,,Kom snel! Het is al vier uur geweest en de poort moet al dicht zijn!” riep Michael.
Ik stapte het dorp binnen en Michael en Ashton duwden de poort dicht. Met een harde klap viel die in het slot.
,,Ik raak echt mijn baan nog kwijt door jou, Kleintje.” Lachte Michael.
,,Daarom hou ik ook van je.” Zei ik lachend.
Ik gaf hem een knuffel.
,,En ik dan? Ik hielp mee hoor.” Zei Ashton.
Hij zette zijn puppyogen op en staarde me aan.
,,Ik hou ook van jou, Ash.” Ook hem gaf ik een knuffel.
,,Wie houdt er hier van wie?” hoorde ik Lukes stem achter me.
,,Jaloers, Hemmings.” Michael gaf Luke een stomp tegen zijn arm.
Luke lachte. Hij is echt de perfecte beste vriend. Clarissa en RosaLinda kwamen ondertussen aangerend.
,,Alexia, je moet snel naar de stal! Straks ziet iemand je nog!” riep RosaLinda.
Ze had gelijk. Meiden mochten eigenlijk niet het dorp uit.
,,Morgen zelfde tijd?” vroeg ik aan Michael.
,,Wel op tijd zijn dan, hè?” zei hij lachend.
Ik knikte, zei iedereen gedag en liep naar de dorpsstallen

,,Als we daar Alexia Hayles niet hebben.” Hoorde ik een stem achter me.
,,Wat is er.” Vroeg ik aan hem.
,,Niet zo bot. Wat doe jij zo laat nog met je paard?” vroeg Calum.
,,Ik heb een tochtje gemaakt langs de dorpsmuur. Problemen mee?”
,,Ik heb je niet gezien.”
,,Stalk je me of zo?”
,,Dat ik veel weet, betekent niet dat ik mensen stalk. Ik heb wel betere dingen te doen.”
,,Doei, Calum.” Snel liep ik weg.

Ik rende de stallen binnen en gooide de deur dicht. Naar adem happend hing ik tegen de muur en luisterde of ik voetstappen hoorde. Zou Calum me gevolgd zijn? Ik luisterde nog even en liep daarna verder de stal in. Als Calum achter mijn tochtjes buiten het dorp komt, heb ik grote problemen! Ik opende de deur en vulde de water- en voederbak. Daarna zadelde ik haar af en legde het zadel op z’n plek. Ik borstelde haar manen nog even. Toen dat gebeurd was, ruimde ik de borstel op en zei haar gedag.
,,Tot morgen, lieve meid.” Ik aaide over haar neus.
Ze hinnikte zachtjes en ik liep weg, terug naar huis.

,,You make me feel like I’m living a Teenage Dream!”
Ik liep over het plein, waar RosaLinda zong onder begeleiding van Lukes gitaarspel. Een heleboel dorpbewoners hadden zich er verzameld om te blijven luisteren en ik nam plaats langs Clarissa.
,,Moet jij niet gaan dansen?” zei ik lachend.
,,Nee joh! Ik zit veels te lekker.” Ze liet haar hoofd op Michaels schouder rusten.
Het begon al te schemeren, toen het vijfde nummer was afgelopen en de meeste mensen gingen naar huis om te eten. Luke stopte zijn gitaar in zijn gitaarkoffer en hing hem op zijn rug.
,,Wil je dat ik met je mee naar huis loop?” vroeg Luke.
,,Ja gezellig.” Antwoordde ik.

Zo ver was het niet lopen naar mijn huis, maar we besloten een omweg te nemen. Dat deden we wel vaker als we eigenlijk geen zin hadden om naar huis te gaan, maar deze keer was het anders. Ik voelde een spanning tussen ons in hangen en ik wist niet waarom. Ik pakte zijn pols vast en die dwong hem te stoppen. Verbaasd keek hij om.
,,Luke, er is iets met je.” Ik was altijd vrij direct met dit soort dingen.
,,Jij bent ook nooit direct of zo.” Zei hij, proberend van het onderwerp af te dwalen.
,,Vertel het me, Luke.”
,,Oké dan. Ik vertrouw Zayn gewoon niet. Het is te stil de laatste tijd. Er zijn geen meldingen uit andere dorpen en dat is al zo voor drie maanden!”
,,Denk je dat hij ons dorp binnenkort aanvalt?”
,,Ik weet het niet, Alex. Maar jouw ritjes buiten het dorp maken me bang.”
,,Awh dat hoeft niet, grote broer.” Hij lachte om mijn uitspraak.
,,Pas maar op jij, anders ga ik jouw straks nog mijn kleine zus noemen en hebben we van die ruzies die broers en zussen nou eenmaal hebben.”
,,Ik kan niet wachten.” We schoten in de lach en liepen verder.

We sloegen een klein straatje in en stopten voor een huis gebouwd van grijze stenen en een groene voordeur. Klimop had de halve gevel overwoekerd en gaf het een verwilderde uitdrukking, maar ik hield ervan. Ik draaide me om en gaf Luke een knuffel, waarbij ik op mijn tenen moest staan.
,,Kom je morgen weer op het plein zitten? Michael neemt ook zijn gitaar mee.” Vroeg Luke.
,,Ja! Ik zal zorgen dat ik er ben.”
,,Mooi zo! Zie je morgen, little sis.” Hij gaf me een knipoog en ik stak mijn tong uit.
,,Zie je morgen, Lukey.” Hij schoot in de lach en liep het straatje uit.

Ik stapte het kleine halletje binnen en opende de deur naar de keuken. Mijn moeder roerde in een pan soep en begroette me met een brede lach. Mijn vader zat achter aan tafel de krant te lezen.
,,Ben je daar eindelijk. We dachten dat je nooit meer thuis zou komen.” Mijn vader glimlachte.
,,Sorry, pap. Ik zat de hele dag op het plein met Luke, Clarissa, RosaLinda en nog een paar anderen.” Ik haatte liegen, maar anders mocht ik de komen tien jaar het huis niet meer uit.
,,Oké, fijn dat het zo gezellig was. Het eten is over vijf minuten klaar, dus kan jij de tafel even dekken, alsjeblieft?” vroeg mijn moeder.
Ik knikte en legde een paars tafelkleed over de houten tafel. Drie borden en wat bestek volgden, waarna we aan tafel gingen.

Na het eten, hielp ik met de afwas en ruimde ik alles ook weer op. Ik liep de trap op richting mijn kamer en ging in mijn vensterbank zitten. Mijn voeten bungelden gevaarlijk over de rand en een lichte bries speelde met mijn haren. In de verte zag ik de zon naar beneden zakken en de lucht roze kleuren. Dat is het nadeel van in de bergen wonen: de zon gaat om half zeven al onder, terwijl je in de vallei zon hebt tot een uur of tien ’s avonds. In de winter is het zelfs nog korter! Ik zuchtte, pakte het leesboek, dat naast me lag en nestelde me in de vensterbank. Ik sloeg het boek open en verdween naar een wereld vol fantasieën.

Reacties:

1 2

fangirl5sos zei op 4 feb 2015 - 21:37:
niceeeeee

xCalPal zei op 4 feb 2015 - 16:07:
Gaaf! Ik vind dit echt een heel origineel verhaal =)

x

Nadja zei op 4 feb 2015 - 9:18:
Wauww leuk snel verder

ChantiXAMX zei op 3 feb 2015 - 22:52:
Niceeeeeeeeee
Verderrrrr
Xx