FanFic.nl

Pact met de duivel (fanfic schrijft)

Verdrinkingsdood

‘Onze moeder was als een patroonheilige voor alle andere vrouwen op het eiland. Ze was lief, moederlijk en had het voorrecht om de rechterhand te zijn van haar man, de havenmeester, een positie die niet veel vrouwen gegeven is.’ Begon ik mijn relaas.
‘Iedere week ging mijn moeder naar de havenmarkt en daar besprak ze met de vrouwen wat moest gebeuren. Ze stelde bestellinglijstjes op en organiseerde misvieringen voor de patroonheiligen van het eiland, de zee en kinderen. Iedere week nam ze mij en August mee naar die bijeenkomst. Terwijl zij met de overige vrouwen onderhandelde mochten ik en August spelen met de kinderen van de eilandbewoners… Maar toen we ongeveer acht jaar waren liep het mis… Het was kort na de zomer en ik weet nog dat het weer koud begon te worden. Tegen alle verboden in waren we gaan spelen op de oudste dokken van het eiland. Die waren verboden terrein want ze waren, oud en vervallen. Nu was er een ellendig ettertje op het eiland dat een hekel had aan mijn broer. Iedere gelegenheid om mijn broer voor schut te zetten liet hij niet onbenut en die dag was het niet anders. We speelden verstoppertje en August was de zoeker. Ik en het ettertje waren naar het uiteinde van de kade gerend en hadden ons verstopt in oude visnetten. August vond de andere kinderen één voor één en kwam toen onze richting uit… Hij vond ons en zei tegen het ettertje dat die nu de zoeker was, waarop deze in woede uitbarstte. “Waarom ik en niet zij? Wie denk je wel dat je bent?” brulde hij met een rood hoofd en gebalde vuisten. “De zoon van de havenmeester,” donderde mijn broer terug en toen begonnen ze te vechten. Tijdens dat gevecht begaf een deel van de kade het en zakten ze door de houten constructie.’
Ik hield op met spreken en wende mijn blik af. Ik voelde hoe Rickeys hand bezorgd op mijn schouder gelegd werd. ‘En toen?’ vroeg hij. ‘Wat gebeurde er toen?’
‘Op dat stuk van de haven was er altijd een sterke stroming… Zeker tijdens de eb… en oh, August en Erwin waren nog maar kinderen!’ Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en dacht terug aan die gruwelijke scene. De houten plankenvloer die plots luid, krakend verdween en plaatsmaakte voor een groot, happend gat. De kolkende zee eronder en de twee jongens die erin rond spartelden. Erwins ogen hadden uitgepuild van angst, terwijl hij krijste om zijn moeder. August die eerst kopje onder ging… Niet veel later was ook Erwin verdwenen in het zoute water… Ik begon weer te wenen zoals toen op die koude dag. En net zoals toen waren het sterke zeemanshanden die me tot rust trachtte te bedaren…
‘Rustig maar,’ suste Rickey Hades in mijn oor. ‘Alles is voorbij, alles is weer in orde.’
‘Neen,’ siste ik verstikt. ‘Niet alles is in orde: August wist te overleven, maar Erwin verdronk. Tegen de avond Erwins lijk gevonden, maar August bleef twee dagen vermist… Pas na twee dagen klauterde hij plotseling uit het havendok, ongedeerd en totaal verward… Tot de dag van vandaag kan hij niet zeggen wat hem toen overkomen is…’
Ik haalde gierend adem. ‘Maar het ergste van al is dat Erwin het petekind was van Barry. Barry was kapot van Erwins dood, en razend over het feit dat August het wél overleefd had.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.