FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 34~

Harry Pov.

Het is drie dagen voor de verjaardag van Ruth, en ik voel me verschrikkelijk. Ik heb hoge koorts en ik doe niets als hoesten en snotteren. Ruth is overstuur dat ik niet beter zal zijn op haar verjaardag, maar ik heb het haar belooft. Paul dwingt me om zo meteen naar mee te gaan naar de soundtrack, maar ik kom mijn bed niet uit. Ik heb totaal geen energie.
‘Papa?’ Met moeite open ik mijn ogen en zie Ruth met een bezorgde blik naast de bunk staan. Ik pak haar hand en glimlach zwakjes.
‘Ik moest van Paul komen zeggen dat je niet mee hoefde. Maar je moet het wel op twitter zeggen.’ Zegt ze zacht, bang om mijn hoofdpijn erger te maken. Ik knik.
‘Oké.’ Zeg ik zacht en schuif een beetje opzij.
‘Kom er maar bij liggen.’ Zeg ik. voorzichtig klimt ze in de bunk en komt naast me liggen. Ik sla mijn amen om haar heen en hoest een keer.
Ik pak mijn telefoon onder het kussen vandaan en zet simpel; Little illnes.” in een tweet. Paul komt de bunks in gelopen en kijkt me streng aan.
‘Morgen doe je mee, beter of niet.’ Ik knik en sluit mijn ogen. Heel voorzichtig legt Ruth haar hoofd op mijn borst en voel haar naar me kijken voordat ik in slaap val.

**

‘Harry, wakker worden!’ Ik schrik omhoog en kijk Niall geïrriteerd aan.
‘Sorry, maar je werd niet wakker…. Er is soep, wil je ook iets?’ Ik kijk op mijn horloge dat aangeef dat het alweer half 11 in de ochtend is. Blijkbaar heb ik aan een stuk door geslapen. Ik klim langzaam uit de bunk en zoek naar Ruth.
‘Ze is in de keuken. Ze is al aan de soep begonnen.’ Ik knik en sta voorzichtig op ondertussen dat Niall alweer terug loopt. Meteen voel ik me duizelig. Ik leun tegen de rand van de bunk en een diepe zucht verlaat mijn mond. Als het alweer gaat, loop ik naar de keuken, maar halverwege zie ik zwarte vlekken voor mijn ogen. Mijn zintuigen slaan op hol en ik heb geen idee wat ik doe, tot ik het zachte tapijt voel.
‘Papa!’

Ruth Pov.

Papa heeft gisteren de hele middag geslapen en zelf ’s nachts is hij niet wakker geweest. Niall had me net per ongelijk wakker gemaakt toen hij iets liet vallen in de keuken. Hij wilde voor ons allemaal soep maken, en dus ben ik op het aanrecht geklommen en heb ik aandachtig gekeken naar wat hij aan het doen was.
‘Hier.’ Ik glimlach naar hem en zet voorzichtig het kommetje soep op mijn schoot. Niall loopt naar de bunks om papa wakker te maken en ondertussen komt Paul naar binnen gelopen.
‘Goedemorgen, Ruth.’ Zegt hij met een lieve glimlach.
‘Hallo.’ Zeg ik zachtjes en wil mijn soep op het aanrecht zetten zodat ik aan de tafel kan gaan zitten. Paul helpt me om van het aanrecht te springen.
Niall loopt met een glimlach terug en even later komt papa ook. Hij loopt heel langzaam, en ziet er slecht uit. Er zitten hele grote rode kringen rond zijn ogen en zijn wangen zijn bijna helemaal wit. Zijn haren zitten slapjes langs zijn gezicht en hij trilt heel erg. Ik kan zijn ademhaling tot hier horen. Dan begint hij opeens helemaal te wankelen. Zijn armen zoeken naar ondersteuning maar hij kan het niet vinden. Hij valt op de grond en blijft levenloos liggen. Zijn ogen sluiten zich en ik raak meteen in paniek.
‘Papa!’ Roep ik en sta op. Ik wil naar hem toe rennen, maar iemand houdt me tegen.
‘Ga even zitten. We gaan Harry helpen, goed?’ Ik schud mijn hoofd en probeer me los te rukken. Ik zie dat Paul naast hem op zijn hurken gaat zitten en hem praten. Ik voel dat de bus stopt met rijden en er komen meer mensen naar binnen. Ik barst in tranen uit en zak op de grond. Ik wil niet dat papa dood gaat!

‘Ruth, kijk me aan.’ Ik kijk omhoog en zie Louis. Hij pakt mijn handen vast en kijkt me met medelijden aan.
‘Papa is alweer wakker, alleen hij voelt zich heel slecht. Daarom ga je nu met ons mee en aan we met zijn alle ontbijten zodat papa even uit kan rusten.’ Ik knik.
‘Mag ik papa wel nog een knuffel geven?’ Louis knikt en we staan op. Samen lopen we naar papa die half op de bank ligt met een washandje tegen zijn hoofd.
‘Hazz, wij gaan ontbijten.’ Papa opent zijn ogen en kijkt ons duf aan.
‘Oké.’ Zijn stem kraakt. Hij slaat zijn vrije arm om me heen en trekt me tegen hem aan. voorzichtig sla ik mijn armen om hem heen. Ik ben bang om hem pijn te doen, maar hij zegt niets en knuffelt me alleen maar steviger.
‘Ga je maar snel aankleden.’ Ik voel zijn lippen in mijn haren en ik glimlach. We laten elkaar los en Louis helpt me om me om te kleden en schoenen aan te trekken. Ik ben te lui om mijn haren te borstelen dus doet Louis ze in een staart.

Samen met Liam, Louis, Niall en Zayn lopen zitten we in een restaurantje te wachten op ons ontbijt. Eigenlijk wil ik naar papa toe, maar ik mag niet. Net voordat we gingen heb ik hem de troetelbeer gegeven en zei dat hij hem beter zou maken. Een zucht verlaat mijn mond en ik probeer mee te luisteren met het gesprek met de anderen, maar mijn aandacht verdwijnt alweer in mijn gedachten.
Ik schrik op als een bord vol met spek en ei voor mijn neus verschijnt. Verbaasd kijk ik op en zie een jongen naast me staan. Hij glimlacht liefjes naar me en ik glimlach kort terug. Langzaam begin ik te eten en kijk voorzichtig om me heen.
‘Ruth, eet eens door.’ Ik schrik op en zie dat de anderen al klaar zijn.
‘Sorry.’ Mompel ik en prop snel nog een hap in mijn mond. Ik voel een arm om me heen en ik kijk weer op. Ik zie dat Zayn me tegen hem aan heeft gedrukt.
‘Heb je genoeg gehad?’ Ik kijk naar mijn bord en knik. Niall rekent af en we willen naar buiten maar honderden fans hebben zich voor de deur verzameld. Ik stop met lopen. Bang kijk ik naar de jongens die mij juist bezorgd aankijken.
‘We hebben drie bodyguards om ons heen, de fans kunnen niet bij je komen.’ Ik knik en pak de hand van Liam voor we naar buiten lopen. De bodyguards maken een weg tussen de fans door zodat we rustig naar de auto’s kunnen lopen. We stappen in en rijden snel naar de afgesproken plek.

Samen met Niall loop ik naar de tourbus en we stappen in. Papa ligt nog steeds op de bank maar nu slaapt hij. De tv staat heel zachtjes aan waar een muziek programma op staat. Paul zit aan de tafel met de chauffeur te praten en af en toe lachen ze. Naast papa staat een emmer op de grond. Waarschijnlijk voor als hij moet overgeven.
‘Wat slaapt hij onrustig.’ Merkt Niall op.
‘Hij heeft last van zijn longen zegt hij.’ Ik schrik. Is het zo erg?
‘Moet hij dan niet naar het ziekenhuis?’ Paul schudt zijn hoofd.
‘We hadden gebeld maar we moesten terug bellen als het erger zou worden.’ Ik zucht diep en trek mijn jas uit wat ik op de stoel gooi. Zelf ga ik op de bank zitten bij papa’s voeten. Van de tafel pak ik de Ipad en start hem op om filmpjes te gaan kijken.
Na een tijdje voel ik opeens twee armen om me heen. Doordat ik de koptelefoon op had, hoorde ik niets. Ik kijk op en zie papa. Ik glimlach en knuffel hem.
‘Hey.’ Fluistert hij.
‘Papa?’ Ik kijk hem verdrietig aan. Hij staat op waardoor hij mij gelijk ook op tilt. Hij loopt naar de bunks en opent de deur voor het aparte kamertje. We gaan er zitten en ik kijk hem aan.
‘Wat is er?’ Vraagt hij en ik sla meteen mijn armen om zijn nek. Zonder dat ik het wil stromen de tranen over mijn wangen. Geschrokken slaat hij ook zijn armen om me heen. Hij begint te sussen terwijl hij ons heen en weer wiegt.
‘Het komt echt goed. Rustig maar. Overmorgen ben ik echt beter.’ Ik knik terwijl ik mijn tranen droog. Ik ga met mijn hoofd op zijn benen liggen en begin aan zijn t shirt te frummelen.

De bus is al een uur aan het rijden en Paul kwam net vertellen dat we er bijna waren en dat papa zich klaar moest maken om de soundcheck moest gaan doen. Hij is net klaar met douchen, want ik hoor het water niet meer stromen. En inderdaad, papa komt al snel weer naar binnen gelopen. Hij ziet er nog steeds een beetje ziek en duizelig uit. Hij glimlacht waterig naar me.
‘Laten we gaan.. Niall!’ Niall rent de kamer binnen en kijkt Paul nieuwsgierig aan.
‘We gaan.’ Mompelt papa en ik sta op. Ik pak de hand van papa voorzichtig vast. Hij kijkt me met een kleine glimlach aan voordat we naar buiten lopen. Er staan misschien wel duizend meisjes achter de hekken en beginnen allemaal te gillen zodra ze ons zien. Liam, Louis en Zayn komen ook naar ons toe gelopen en we geven elkaar een knuffel.
‘Gaat het Harry?’ Vraagt Louis. Papa haalt zijn schouders op. Niall buigt naar me toe en glimlacht.
‘Zwaai maar naar de fans, dat vinden ze leuk.’ Ik kijk hem met grote ogen aan.
‘Dat durf ik niet.’ Zeg ik dan. Hij lacht.
‘Kom op mijn rug, dan ren ik in het rond en dan gaan we samen zwaaien.’ Ik glimlach en knik hevig. Hij draait zich om en bukt zich zodat ik op zijn rug kan klimmen. Ik bind mijn armen om zijn nek en hij pakt mijn benen stevig vast. Eerst begint hij langzaam rond te lopen, en als we in het midden staan begint hij opeens te rennen. Ik begin te lachen samen met Niall.
‘Kom, nu gaan we zwaaien.’ Hij laat mijn rechterbeen los en begint te zwaaien terwijl hij langzaam rondjes draait. Ik doe met hem mee en glimlach voorzichtig.

**

Een half uur later moeten de jongen sop het podium om de soundcheck te doen.
‘Mag ik echt niet mee op het podium?’ Smeek ik aan Paul. Ik bedoel, het concert is nog niet begonnen.
‘Oké dan. Ga maar.’ Ik glimlach tevreden en ren naar papa die op me wachtte bij het trappetje.
‘Ga hier maar zitten.’ Ik knik en ga op de plek zitten wat papa had aangewezen. De jongens beginnen een aantal liedjes te zingen en ik luister vrolijk mee. Als er een refrein is van een liedje stopt papa met zingen en legt zijn hand op zijn voorhoofd. Hij fronst en knijpt zijn ogen dicht. Opeens begint hij weer te trillen en te wankelen.
‘Stop de muziek! Stop!’ Roept Liam en loopt naar papa die dan in elkaar zakt. Meteen rent Louis ook naar hem toe en komt Zayn naar mij.
‘Kom, Harry komt ook.’ Vlug sta ik op en loop met Zayn het trappetje af. Paul rent het trappetje op, maar ik moet van Zayn gaan zitten.
‘Wat is er met papa?’ Vraag ik voorzichtig.
‘Hij is gewoon een beetje duizelig.’ Ik knik. Even later komen Paul en Liam aangelopen en tussen hun in strompelt papa. Hij ploft naast me neer en kijkt naar zijn knieën. Paul pakt een plastic bekertje en doet er water in.
‘Harry, luister naar me, het is niet erg. Bijna geen enkele fan heeft het gezien en daarbij kon je er niets aan doen.. Hier, drink wat water. We brengen je zo naar de tourbus, je hoeft vanavond denk ik ook niet mee te doen.’ Louis pakt het bekertje aan en geeft het door aan papa die het met trillende handen aanneemt.
‘Nee, je hoeft niet mee te doen. We kijken morgen wel of je je dan beter voelt.’ Zegt Paul. Papa knikt en drinkt langzaam zijn water op.

De hele avond pieker ik of papa nog wel beter wordt. Hij ademt heel hard in zijn slaap of aals hij rond loopt. Hij hoest heel veel en heel eng en hij is heel verkouden. Toch weet hij zeker dat hij morgen avond beter is. Hij belooft het me en hij belooft me ook om me een hele mooie verjaardag te geven. Ik ben benieuwd welke cadeautjes ik krijg van iedereen. Ik hou van cadeautjes! Papa ligt in zijn bed en ik moet ook in mijn eigen, maar ik ben bang dat ik nachtmerries krijg en papa me niet kan helpen. Maar ik ben zo moe dat mijn ogen gewoon dichtvallen.

Ik lig op een bed. Het is een ziekenhuisbed. Ik probeer op te staan, maar het lukt me niet. Ik zit vastgebonden met een touw.
‘Papa!’ Roep ik maar er komt niets. Ik begin in paniek te raken.
‘Papa!’ Roep ik nu harder, maar er komt weer niets. Tot de deur voor me langzaam open gaat. Ik schrik en raak nog meer in paniek als ik zie wie er naar binnen loopt. Het is mijn oude papa, alleen heeft hij overal bloed. Zijn neus is scheef en er zit een gat in zijn schouder. Ik begin te gillen van angst en hij vliegt naar me toe. Hij pakt een bloederig mes van het kastje en houdt het bij mijn keel. Ik begin te gillen en tranen rollen over mijn wangen…

Mijn hele lichaam trilt als ik wakker word.
‘Shh, ik ben er.’ Hoor ik naast me en ga haast dood van schrik. Ik ga rechtop en kruip in het hoekje van het bed en trek mijn knieën op.
‘Ruth, kom maar, je bent veilig.’ Ik kijk op en zie papa met een beteuterd gezicht staan. Voorzichtig kruip ik naar hem toe en begin te huilen.
‘Waar was je? Ik riep je maar je knap niet! Ik was bang!’ Snik in en papa slaat zijn armen om me heen. Hij strompelt naar het woonkamertje iets en gaat op de bank zitten.
‘Het was maar een droom liefje… Het komt goed…’ Ik schud mijn hoofd en probeer papa weg te duwen.
‘Je zei dat je er altijd voor me zal zijn maar dat ben je niet! Je bent er nooit in mijn dromen! Je helpt me nooit!’ Roep ik boos.
‘Hoe wil ik je in je dromen helpen? Ik kan toch niet ik je dromen kruipen? Ik doe alles om je te helpen, maar ik kan er echt niets aan doen dat je nachtmerries hebt, alsjeblieft wees niet boos op me.’ Ik hoor papa zachtjes snikken. Geschrokken kijk ik naar hem op. Snel sla ik mijn armen om zijn nek.
‘Niet huilen papa! Ik bedoelde het niet zo! Ik ben niet boos op je!’ Ratel ik door mijn gehuil heen. Papa slaat ook zijn armen om mij heen wat me een veilig gevoel geeft. We blijven een tijdje op de bank zitten en ik val ondertussen alweer bijna in slaap.
‘Gaan we terug naar bed?’ Vraagt papa, maar ik schud mijn hoofd. Ik wil niet weer alleen slapen.
‘Ik wil bij jou blijven.’ Murmel ik en druk mijn gezicht dieper in zijn trui. Mijn armen liggen losjes om zijn nek. Mijn benen liggen aan elke kant naast hem.
‘Ik ga dekens halen, dan gaan we hier slapen, goed?’ Ik knik. Papa zet me neer en loopt blindelings naar de bunks. Even later komt hij terug met mijn deken. Ik glimlach en we gaan allebei weer liggen. Ik moet bijna helemaal op hem gaan liggen omdat de bank zo dun is, maar papa zegt dat hij het niet erg vindt.
‘Ben je morgen weer beter?’ Papa knikt en ik glimlach tevreden.
‘Als je morgen iets met Niall gaat doen, dan ga ik hier met de anderen heel veel versieren en alles klaarmaken voor je verjaardag, vind je dat goed?’ Ik knik en glimlach. Ik sla mijn armen om hem heen en val al snel weer in slaap.

‘Shh! Ben nou stil!’ Langzaam open ik mijn ogen. Papa staat in het keukentje met Niall die zijn lach bijna niet in kan houden.
‘Papa?’ IK ga langzaam rechtop zitten en wrijf in mijn ogen met mijn vuisten.
‘Hey baby, lekker geslapen?’ Ik knik. Vervolgens voel ik twee armen om me heen die me optillen. Ik sla mijn armen om papa’s nek en druk mijn rechterwang in zijn shirt. Mijn ogen vallen weer bijna dicht, maar het geluid van een lachende Niall maakt me meteen weer wakker. Ik kijk naar hem, maar ik weet niet waarom hij lacht.
‘Zal ik je helpen met douchen? Dan maakt Niall…’ Papa kijkt extra streng naar Niall die meteen stil is. ‘…Een ontbijtje voor je en dan gaat hij zich klaarmaken.’ Ik knik en papa loopt naar het badkamertje. Hij zet me neer en ik doe zittend mijn pyjama uit. Papa zet de douche aan en kijkt me lachend aan. ik ga onder de douche staan en papa wast mijn haren. Ik schrik als mijn oog opeens heel erg begint te prikken.
‘Papa, mijn oog prikt!’ Zeg ik waarna de tranen in mijn ogen springen.
‘Shit.. Rustig, het is shampoo. Kom maar.’ Een paar tranen rollen over mijn wangen en ik probeer het weg te vegen, maar het wordt alleen maar erger.
‘Niet huilen, dan wordt het erger.’ Papa pakt een handdoek en trekt me voorzichtig naar zich toe. Hij veegt met de handdoek voorzichtig over mijn oog en het prikken stopt. Voorzichtig droogt hij mijn tranen en geeft me een kusje.
‘Kom, nog even je shampoo wegspoelen, dan zoeken we leuke kleding uit en gaan we ontbijten.’ Ik knik. Nadat papa mijn haren heeft afgespoeld doe ik mijn kleding aan en loop naar het keukentje. Niall heeft muesli voor me klaargezet en ik ga aan het tafeltje zitten om het op te eten. Papa komt aangelopen en glimlacht liefjes naar me.

‘Ben je klaar?’ Ik knik. Niall neemt me mee naar een dierentuin en waar ook nog attracties zijn zoals een draaimolen en een kleine achtbaan. Ik heb er echt heel veel zin in, maar het was leuker geweest als papa er ook bij was… Ik geef papa nog een hele dikke knuffel en een kus voordat Niall mijn hand pakt en we samen naar de auto lopen om naar de dierentuin te gaan.

Zodra we aankomen pakt Niall mijn hand en betaalt hij de entree.
‘Waar aan we eerst naartoe?’ Vraag ik. Niall kijkt rond.
‘Zullen we de wandelroute lopen? Dan komen we alles vanzelf tegen.’ Ik knik langzaam en we lopen de wandelroute. We komen echt heel veel dieren tegen. En Niall zei tegen me dat ik bij de tijgers hoor omdat ik een echte tijger ben. Hij wilde per se bij het reptielen huis naar binnen, dus hebben we dat gedaan, allen er zijn zo’n enge dieren!
‘Kijk, een slang!’ Niall wijst naar een glas waar de grootste slang ooit zit.
‘Kunnen we alsjeblieft weer gaan, ik vind het eng hier.’ Hij kijkt me met medelijden aan. een beetje beteuterd knikt hij en we lopen zonder verder te kijken naar de uitgang.
‘Sorry Niall.’ Zeg ik zacht. We lopen verder naar de pinguïns en ik begin ze allemaal namen te geven.

‘Oh ze waggelen! Dat is zo lief!’ Roep ik en wijs naar een pinguïn.
‘Probeer eens na te doen!’ Zegt Niall vrolijk. Ik knik en begin ook rond te waggelen. Niall maakt een filmpje wat hij naar papa stuurt. Ik giechel en we lopen verder tot we een draaimolen zien.
‘Niall! Mag ik daarin!’ Hij lacht en knikt. Samen gaan we op een paardje zitten en de draaimolen begint te draaien. Ik begin te juichen en Niall lacht weer.

Als we die avond terug komen is, mag ik niet in de tourbus, want er liggen allemaal verrassingen.
‘Maar ik wil naar papa!’ Zeg ik met tranen in mijn ogen.
‘Zal ik papa halen?’ Vraagt Niall en ik knik. Hij loopt naar binnen en komt al snel weer naar buiten met papa.
‘Hey liefje.’ Ik glimlach en knuffel hem. Hij tilt me op en we lopen naar de andere tourbus. Ik vertel hem het hele verhaal in de dierentuin en zelfs dat Niall was gevallen omdat hij het opstapje niet had gezien. Eigenlijk mocht ik het niet vertellen, maar hij vindt het vast niet erg als ik het aan papa vertel… Ik en Niall waren ook nog naar de Mac Donalds geweest en ik had een bril met Hello Kitty gekregen.
‘Zal ik jou een klein geheimpje vertellen?’ Ik knik vrolijk.
‘Toen Zayn een slinger wilde ophangen krakte hij door een stoeltje.’ Ik schiet in de lach waardoor Zayn me verbaasd aankijkt. Meteen ben ik stil en kijk ik naar boven alsof er niets aan de hand is. Vanavond moet ik hier slapen en als ik dan aan het slapen ben, brengt papa me naar de andere tourbus, maar ik moest beloven dat ik niet stiekem wakker zal zijn.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben in Louis’ bunk gaan liggen, want ik mocht ook niet mee naar het concert, omdat ik anders helemaal niet ging slapen. Paul is bij me gebleven en ik ben al snel in slaap gevallen.

**

Met een grote glimlach word ik wakker. IK BEN JARIG VANDAAG! Ik ga rechtop zitten en zie dat papa en Niall al weg zijn. Ik stap uit mijn bunk en loop naar het woonkamertje. Alles is helemaal versierd! Het is echt super mooi en helemaal belle en het beest! Mijn lievelings sprookje!
‘Heey!’ Ik kijk op en zie papa staan met een grote hele grote taart!

Reacties: