FanFic.nl

Het witte complot

6.

Margaery Tyrell stond in de kasteeltuin, haar grootmoeder aan haar zijde. Ongeveer een halve meter van hen vandaan bevond zich Ser Osmund Kettleback, de witte ridder die op dat moment de koning diende te bewaken. Achter de twee weduwes stonden Arryk en Erryk, en de koning bevond zich voor de vier volwassenen. Zijn blonde krullen waren een rommeltje en zijn gezicht zag rood van inspanning. In zijn hand hield hij een houten zwaard en hij was bezig een duel van een giechelende Alla te winnen. De toeschouwende vrouwen moedigden hem sportief aan.
‘Ik zou een persoonlijke loopjongen moeten hebben,’ zuchtte Margaery. ‘Eentje die altijd bij is zodat ik op elk moment iedereen die ik maar wil kan laten oproepen.’
De stevige herfstwind trok aan haar zorgvuldig gekamde haren, maar een haarnetje met ingelegde pareltjes hield ze op hun plaats.
‘Wie zou je momenteel bij je willen hebben, lief?’ vroeg haar oma.
‘U, natuurlijk,’ antwoordde het meisje met een stralende glimlach. ‘U, in de eerste plaats. Ik ben zo verheugd dat u helemaal voor mij hierheen bent gekomen.’
Vrouwe Olenna glimlachte. ‘Ik ben ook blij om jou weer te zien, lief, maar voor mij heb je momenteel geen loopjongen nodig.’
Margaery giechelde zachtjes. ‘Nee,’ beaamde ze, ‘maar op momenten al deze, buiten met Tommen en zijn houten zwaarden… Oh, ik weet dat Loras voor Tommens bestwil bij Jaime moet zijn, en ik bewonder het dat hij zo veel tijd in zijn trainingsschema steekt… Hij is soms tot diep in de nacht bezig met verbeteringen zoeken, terwijl ik het allang als perfect gedoopt zou hebben. Ik bewonder het, jawel, maar… ik zou hem zo graag wat vaker zien. Zeker op momenten als deze.’
‘Oh, maar er zijn vast genoeg galante jonge heren die wel bereid zijn een boodschap voor hun koningin door te geven, niet waar?’
Margaery giechelde, keek toe hoe Tommen Alla definitief versloeg en glimlachte. Tommen keek trots naar haar op. ‘Mag ik nu tegen jou?’ vroeg hij, waarop zijn vrouw nog breder glimlachte: ‘Nou, vooruit.’
Terwijl ze het houten zwaard van Alla overnam en zich tegenover Tommen opstelde, draaide Olenna zich om naar Ser Osmund: ‘Wel, je hebt je koningin gehoord, is het niet?’ vroeg ze. ‘Doe ons allemaal een lol en haal Loras.’
‘M-m-maar mevrouw,’ stotterde de witte ridder, ‘ik heb dienst, ik moet Tommen bewaken, ik –’
‘Tommen is veilig binnen de kasteelmuren bij zijn vrouw, dier nichtje, dier grootmoeder én de bewakers van die grootmoeder. Veiligheid zou geen probleem moeten zijn.’
‘Kunnen Arryk en Erryk niet –’
‘Die zijn nog nooit in de Witte Zwaardtoren geweest. Jij, daarentegen, slaapt er.’
Toen Osmund nog steeds niet in beweging kwam, hervatte Olenna kalm haar monoloog: ‘Moet ik hieruit opmaken dat je je koningin weigert te gehoorzamen?’
‘Nee, mevrouw, ik –’
‘Haal Loras,’ beval ze. ‘Als je het stilletjes doet, merkt Jaime misschien niet eens dat jij het bent.’ Ze draaide zich terug naar Margaery, keek glimlachend toe hoe Tommen zijn uiterste best deed om haar te verslaan. Hij was zo geconcentreerd bezig, dat hij niet merkte dat Ser Boros Blount op het toneel verscheen om Alla het kasteel in te begeleiden.

Kort hoofdstukje, ja. Het volgende hoofdstuk is langer, en tevens het laatste hoofdstuk. Nu ben ik heel nieuwsgierig: hoe denken/hopen jullie dat het afloopt? Should anyone die, and if so, who?

Reacties: