FanFic.nl

He is so special/Harry Styles

Verdwaald

Met een loodzware schoudertas om me heen stap ik de deur uit. Ik trek de deur met een klap achter me dicht en laat me vallen op de drempel van ons huis. Zachtjes begin ik te huilen en ik voel de ogen prikken in mijn rug. Als ik net wil opstaan houd er iemand me tegen. "Wat is er? Waarom huil je?" Vraagt een meisje. Ik bekijk het meisje eens goed. Ze heeft mooi krullend blond haar en een felroze jurk en schoenen. Haar nagels zijn in het paars met glitters gelakt en ze heeft super grote oorbellen. "Euh gewoon." Zeg ik wat aarzelend. Het meisje pakt me stevig vast en begint me door elkaar te schudden. "Vertel nou de waarheid." Zegt het meisje dat ik nu opeens heel raar begin te vinden. "Waarom zou ik mijn problemen aan een wildvreemde vertellen!" Zeg ik boos. Het meisje kijkt me zielig aan en ik zie dat haar ogen rood worden. Maar het kan me niks schelen ik draai me om en loop weg. Terwijl ik aan het stappen ben besef ik dat ik helemaal verdwaald ben. Ik kijk om me heen maar er is geen mens te bespeuren "Waarom moet MIJ dat altijd overkomen! Ik ben helemaal verdwaald en moet tegen mijn zin naar een nieuwe school! " Roep ik verdrietig en woedend tegelijk.
Ik begin te rennen zo hard ik kan. "Help help!" Roep ik zo luid ik kan. Maar het levert niets op er is nog altijd niemand te bespeuren. Maar dan zie ik in de verte een fel licht. Ik begin er als een gek naartoe te lopen. Als ik er uiteindelijk ben valt mijn mond open van blijdschap. Voor mij zie ik de school waar ik naartoe moest. Ik ben zo gelukkig want ik dacht dat ik vannacht in het park moest slapen. Ik stap naar binnen het is er lekker warm. Voor mij zie ik een grote deur dus besluit ik daar binnen te gaan. Ik stap naar binnen en iedereen begint naar mij te kijken. "Wie ben jij als ik vragen mag en wat doe jij hier zo laat." Zegt een magere meneer met een bril. "Euh ik ben Violetta Alejandro en ik was een beetje verdwaald." Zeg ik wat verlegen. "Jij bent de nieuwe leerling toch." Zegt een vrouw met veel te veel parfum op. "Ja dat klopt." Zeg ik. "Neem maar plaats tussen de anderen leerlingen." Zegt de mevrouw weer. Ik ga op één van de banken zitten. "Fijn je te ontmoeten." Zegt een stem naast me. Ik draai me om en als ik zie wie het is kan ik geen woord meer uitbrengen van blijdschap en verbazing.

Reacties: