FanFic.nl

Once Upon A Time | END

Hoofdstuk 1

Skylinn Chesterfield

De schoolbel gaat en al mijn zorgen zijn verdwenen. Hello zomervakantie! Iedereen slaakt een gilletje van vreugde. Mevrouw Aldore wil dat we rustig blijven maar dat is onmogelijk. Met z’n allen rennen we het wiskundelokaal uit en dansen door de gangen. Verbaasd kijken de brugklassers ons aan. Sommige lachen naar ons, of lachen ons uit. Who cares? Chloe komt langs me rennen en trekt me vervolgens mee naar haar kluisje. “Vanavond is het feest bij Zac thuis. Niet vergeten, hè.” Grinnikt ze. Ik schud mijn hoofd. “Tot hoe laat duurt het eigenlijk?”
“Totdat we stomdronken zijn.”
Chloe trekt haar spijkerjasje aan en glimlacht naar mij. Samen lopen we naar mijn kluisje. Daar trek ik mijn jackje aan. Opeens betrekt Chloe’s gezicht. “Wat is er?” Vraag ik verrast. Ze wijst ergens heen. Mijn ogen volgen haar vinger. Tot mijn allergrootste verbazing zie ik Kaylee dicht tegen Adam aan staan. Er valt geen moment te twijfelen. Ik zet heftige stappen op het paar af. “What the!’’ Gil ik. Adam schrikt ervan. Ik duw Kaylee weg en ga voor Adam staan. “Waar ben je mee bezig?!”
“Ni-niks! Ik meen het serieus, ze zei dat ik lekker rook en toen kwam ze opeens zo dichtbij staan. Het spijt me, schat.”
Ik draai me om naar Kaylee. “Wat nou?” Vraagt ze kattig. Deze keer kan ik mijn woede niet inhouden en verkoop haar een mep. Vervolgens loop ik met mijn vriendje weg. “Puta sucia.” Sis is nog hoorbaar voor haar wat vuile slet betekend. Adam begint zachtjes te grinniken. “Zo ken ik je weer.” Zachtjes duwt hij me tegen de paal en zoent me vervolgens op mijn mond. Een groepje joelende klasgenoten komt langslopen. Tegelijkertijd trekken we terug waardoor ik de kans heb om mijn tong naar het groepje uit te steken. Daar maak ik dan ook gebruik van. Ik voel een hand om mijn arm. Ik draai me om en zie Bella. Blij zwaai ik naar haar. “Zullen we gaan?” Vraagt ze. “Tuurlijk,” snel geef ik mijn lieftallige vriendje een kus op zijn wang waarna ik gebaren maak dat we nog wel appen. Als ik en Bella aan het lopen zijn duiken de eersteklassers massaal aan de kant. Waarschijnlijk zijn ze bang voor ons, wat natuurlijk niet nodig is. Waarom zou je bang voor kinderen die ouder zijn? Alleen maar omdat we je verrot schelden als je niet aan de kant gaat? We lopen langs de gymzalen waar meneer Malik, de nieuwe gymleraar is. Even blijf ik hangen voor het gymlokaal. “Waarom is Adam niet zo knap?” Vraag ik. Misschien weet Bella het antwoord wel. “Die meneer Malik is zo hot…” Zucht Bella alsof ze super verliefd is. Die meid kan acteren, hoor. Meneer Malik draait zich om naar ons waarna hij binnen tien seconden voor mijn neus staat. “Kan ik je even lenen?” Ik knik. Hij pakt mijn hand en neemt me mee naar het bos dat achter onze school ligt. Er is een mooie open veld waar we af en toe gymmen. Daar stopt meneer Malik met lopen. “Wat is er zo belangrijk?” Vraag ik verbaasd. Waarom zou een leraar me meenemen net voor de bossen. “Je bent uitgekozen.” Zegt hij met een geheimzinnige toon. “Wat? Hoezo uitgekozen.” Ik zet mijn handen in mijn zij en wacht geduldig op antwoord. “We hebben je nodig,” waarom doet die jongen zo geheimzinnig? “Wat? Voor de hockeyclub of zo?”
Meneer Malik schudt zijn hoofd. Langzaam raak ik geïrriteerd. “Zeg dan waarvoor ik ben uitgekozen.” Sis ik. “Ik zie je morgen om half zeven ’s morgens op deze plek.” Meneer Malik loopt gewoon weg. “What the…” Hoofdschuddend loop ik naar de fietsenstalling. “Fijne vakantie,” glimlach ik naar Jake. “Insgelijks, meid.” Hij geeft me zomaar een knuffel. Iets waarom Jake bekend staat. Knuffelbeertje, is zijn bijnaam. Het is een goeie jongen. Ik wring me uit zijn omhelzing en ga opzoek naar mijn fiets. Het is een gewone zwarte met een bak voorop het stoeltje dus erg opvallen doet hij zeker niet.
Na één minuutje heb ik hem al gevonden. Ik steek de sleutel in het slot en stap vervolgens op de fiets. Ik steek de oordopjes in mijn oren en zet een muziekje aan. Deze keer een rustig muziekje, wat mijn vrienden en vriendinnen ‘zeik muziek’ noemen.
“Hey, Skylinn.” Mijn broers vriendin zit weer op de bank hoor. Met een zucht rol ik mijn ogen. Het is zo’n gemeen typetje die in je gezicht aardig is en om je rug gaat zitten praten. Zonder aandacht te schenken aan Brooke gooi ik mijn schooltas ergens in het kookeiland. Ik neem plaats op de kruk en pak mijn mobiel. “Gaat het goed op school?” Vraagt Brooke. Wil je nu opeens als moeder gaan spelen? Dat wijf heeft dezelfde leeftijd als ik heb. Ik en mijn broer zijn tweeling.
“Mhm…”
“En je vriendje, gaat het daar ook goed mee?”
“Mhm.”
“En je cijfers, hoe zit het daarmee? Heb je goede cijfers?”
“Hou je bek.”
Er valt een stilte wat voor mij een hele opluchting is. Het is gewoon niet te begrijpen dat zo iemand zoveel vragen kan stellen in één minuut. En ik haat het al helemaal als mensen gaan doordrammen. Als je zo bij mij gaat beginnen zit je mooi fout. Voor even leg ik mijn mobiel op het aanrecht en slenter naar de koelkast. Daar ligt niks in… De volgende locatie is de kelder. Daar ligt vast mijn chocoladereep in. Als ik die open doe is mijn chocoladereep verdwenen. Verbaasd kijk ik om naar Brooke, wat me nu pas opvalt is dat ze zit te genieten van mijn chocoladereep. Boos loop ik naar haar en trek de chocoladereep uit haar handen. “Hoe durf je?!” Sis ik. Ze stuurt me een onschuldige blik. “Waarom ben je hier eigenlijk? Ik weet niet of je het door hebt maar Daniel is weg hoor.” Brooke haalt haar schouders op. “Ik dacht, ik ga wat tijd doorbrengen met Daniels zusje.”
“Ten eerste, ik ben zijn zusje niet, we zijn even oud. Ten tweede, hoe ben je hier binnengekomen als er niemand thuis is?”
“Gewoon, het raam.”
Ik frons mijn wenkbrauwen. Ik trek haar omhoog en ga verder met mijn zinnen. “En ten derde, flikker maar gewoon op.” Met behulp van een zacht duwtje verwijder ik haar uit de huiskamer. Wanneer ze weg ik laat ik me op de bank ploffen. Net als ik twee minuten rust heb komt Daniel binnen. Verrast kijk ik op. “Ben je Brooke niet tegen het lijf aangelopen?” Daniel schudt zijn hoofd. “Niet?”
Daniel zucht en loopt zoals gewoonlijk naar de keuken om daar een snack te pakken. “Ik heb het uitgemaakt.”
“Waarom?”
“Ze is een bitch. Ze heeft tegen iedereen gezegd dat ik slecht kan zoenen.”
“Ik zei het toch. Geloof je zus voortaan maar.” Ik loop naar Daniel en geef hem een knuffel. Als bedankje glimlacht hij naar me. “Na de vakantie is iedereen het vergeten,” stel ik hem gerust.

Reacties: