FanFic.nl

Kopie [7-shot]

dat je achterblijft met niets

Het duurde niet lang voor al haar geld op was; hooguit een paar maanden. Het was ook niet heel veel geweest: Opa was geen rijke man geweest en het grootste gedeelte van zijn geld was opgegaan aan zijn crematie. Haar alleenstaande Moeder had haar ook nooit veel geld gegeven en ze had geen flauw idee wie haar vader was, liet staan dat hij haar geld gegeven zou hebben.
Er waren wel manieren om geld te verdienen, illegaal, als vrouw. Ze verdiende net genoeg om zichzelf van eten en drinken te voorzien, af en toe een tweedehands shirt te kopen. Als ze een keer veel geld verdiende, aan klanten met speciale wensen, dan stopte ze het overschot in haar schoen. Voor het geval dat.
Ze stond op he asfalt naast het gesloten benzinestation, op haar vaste plek. De wind blies zachtjes door haar haren heen en boven haar twinkelden de sterren die haar beschermden, de schaduw in de nacht die ze geworden was.
Het duurde lang voor er een auto de parkeerplaats op reed, maar ze wist wel dat ze meteen gescoord had: ze herkende de rode Volvo, zelfs de nummerplaat. De man was een vaste klant.
Hij kwam naast haar tot stilstand en opende zijn bijrijdersportier. Zij stapte zwijgend in, glimlachte naar de man en hij glimlachte terug, ontblootte daarbij zijn vergeelde tanden.
‘Ik heb wat vrienden uitgenodigd,’ zei hij, waarop ze knikte en tien vingers opstak. De man schudde zijn hoofd: ‘Zestig.’
Zij schudde haar hoofd, stak nogmaals tien vingers op.
‘Zeventig,’ zei hij, terwijl hij de asfaltweg op reed. Door de voorruit zag ze de sterrenhemel en het beeld van Kopie kwam omhoog op haar netvlies, sprak met Opa’s stem: ‘Tachtig.’
Ze stak acht vingers op en de man knikte, glimlachte zijn vergeelde glimlach. Ze vroeg zich af of Kopie ook een kopie van deze man kende, en of hij haar ook betaalde voor haar lichaam.
Tachtig was een goede buit, wist ze. daarvan kon ze eten en drinken en zelfs sparen.
De man stopte voor zijn huis en ze liep over de geasfalteerde oprit naar de voordeur. Ze haatte het eeuwige asfalt bijna net zo erg als de gesloten gordijnen.
Het huis stonk naar gemorst bier, sigarettenrook, wiet en zweet. Dat haatte ze ook, maar minder en ze dwong zichzelf te glimlachen.
De mannen gebruikten haar tot ze tegen de ochtend, uitgeput ondanks de verdovende middelen, op willekeurige plekken in het huis in slaap vielen.
Alle gordijnen waren dicht en ze wist dat de man van haar verwachtte dat ze er zou zijn als hij wakker werd, dus maakte ze het zich zo gemakkelijk mogelijk op de koude badkamervloer. Vlak voor ze in slaap viel, fluisterde ze tegen het beschimmelde plafond: ‘Slaap lekker, Kopie.’
Ze droomde over geld, die nacht; over tachtig munten van één en alles wat ze ermee kon doen.

Reacties: