FanFic.nl

Fanfiction

Fanfictie hoofdstuk 1

'Kijk niet zo.'
'Hoe?'
'Zoals je vaak doet. Als ik je niet zou kennen..'
'Dan wat?'
'Je weet best wat,'
'Ik ben in de war. Ik kijk en als ik kijk dan kijk ik op een manier die ik best ken? Sorry. Je bent me kwijt.'
De deur gaat open en we kijken beide op naar het grijnzende gezicht van onze collega. Hij draagt een tas gevuld met junk food onder zijn arm en vier flesjes drinken in zijn handen. Drie bier en één fris. De fris is voor mij.
'Heej,' zeg ik. 'Als ik kijk, kijk ik dan op een bepaalde manier?'
De mannen wisselen een blik.
'Je hebt het haar verteld?' Hij zet de flessen op tafel.
'Ja, ik moest wel.'
'Waarom?'
'Anders blijft ze zo kijken!'
'Ja en?'
'Uh, sorry ik wil jullie niet verder storen tijdens dit geweldige gesprek, maar gaat iemand mij nog vertellen hoe ik kijk?' Onderbreek ik hen.
Ze kijken me aan alsof ze even vergeten waren dat ik er was.
'Ja, Sam leg het haar eens uit.'
'Ik?'
'Jij begon er over.'
'Kunnen we niet van onderwerp veranderen?'
'Nee!' Zeggen Dox en ik in koor. Dox geeft Sam een biertje aan.
'Nou Sammy, ik denk dat je de dame een antwoord verschuldigd bent.'
'Ik zweer het man, als we nu niet aan het werk waren had ik je voor je kop geslagen.'
'Bla bla,' reageert Dox en opent zijn biertje door de dop op de rand van de tafel te zetten en een klap te geven tegen de fles.
'Hé,' reageer ik. 'Je molt de tafel.'
'De tafel van het werk?' Hij trekt zijn wenkbrauw op en ziet er meteen vijf jaar jonger uit.
'Ok,' zeg ik en trek mijn schouders op. 'Maar Sam, ik wacht nog op uitleg.'
Sam herhaald dezelfde handeling als Dox met zijn bierflesje en neemt een flinke slok. Dox en ik houden onze ogen op hem gericht.
'Nou gewoon,' begint hij. 'Soms dan kijk je of staar je op een bepaalde manier en dan lijkt het alsof je iets bedoelt wat je misschien niet bedoelt.' Hij kijkt ons onderzoekend aan. Hopend op bevestiging dat zijn antwoord voldoende is.
'Hu?' Reageer ik.
'Ja, Sam wees eens concreet.'
Hij lijkt Dox boos aan en beweegt wat onhandig wat er vanwege zijn lange lengte grappig uitziet.
'Ik kan het niet beter uitleggen.'
'Kom op Sammy,' plaagt Dox, de enige die hem zo mag noemen.
'Ja,' val ik hem bij. 'Voor iemand zo intelligent als jij kun je het vast beter uitleggen.' Dox overhandigt me het flesje fris en we tikken onze flesjes tegen elkaar aan.
'Wat is er nou? Hoe kijk ik en hoe kom ik dan over? Als jullie het me niet vertellen dan kan ik het ook niet verander.'
'Veranderen?' Dox kijkt Sam geschokt aan.
'Zeg het me gewoon en bepalen we daarna of ik het wel of niet ga veranderen.'
'Ja, Sam vertel het haar.'
'Vertel het me, Sam.'
'Gooi het eruit Sammy.'
'Sam.'
'Sammy.'
'Je kijkt geil!'
Stilte.
'Soms kijk je heel geil en dan lijkt het alsof je, nou je weet wel. Daar het is eruit.' Zijn bruine ogen op zijn schoenen gericht. Zelfs de stoere Dox staat zijn schoenen te bestuderen.
'Owkay,' zeg ik het woord traag uitsprekende. 'Goed. Ik kijk geil. In het algemeen? Naar één van jullie of naar allebei?'
'Allebei,' zegt Dox zijn groene kijkers op mij gericht.
'Hu,' zeg ik en loop van het aanrecht waar ik tegen aan leunde naar het midden van de kleine kamer. 'Misschien moet ik ophouden met fanfiction lezen.'
'Wat? Lees je dat,' wilt Sam weten. 'Waarom?'
Nu is mijn beurt beschaamt te kijken. 'Omdat ik het leuk vind.'
'En daar raak jij opgewonden van?'
Ik kijk Dox aan. 'Nee, niet perse van het lezen ervan.'
'Waarvan wel?'
'Van het schrijven?' zeg ik alsof ik het zelf niet zeker weet.
'Jij schrijft fanfiction!' roepen ze in koor.
Ik knik.
'Over wie?' De vraag wordt gesteld door Sam maar is van hen beide.
'Over ons,' beken ik.
'Ons?'
Ik moet specifieker zijn. 'Over Sam, Dox, Mischa en ik.'
'Ons allemaal? Schrijf je dan per persoon een verhaal of wat?' Dox trekt zijn wenkbrauw op. Zou hij door hebben hoe mooi hij wordt wanneer hij dat doet?
'Soms over Sam en ik of jij en ik of Mischa en ik. Soms over ons allemaal. Dat kan de blik verklaren die jullie zien. Dan heb ik net een stukje geschreven of denk ik aan een stuk dat ik wil schrijven.'
Ik geef ze even een paar seconde om hetgeen ik gezegd heb te verwerken.
'Dus die blik vinden jullie storend, misleiden?'
Ze kijken elkaar twijfelend aan. De deur gaat nog een keer open en Mischa komt binnen. Twee gedachtes. Kloppen we tegenwoordig niet meer? Wat ziet hij er leuk uit wanneer hij lacht. Fijne lach rimpeltjes rondom zijn blauwe ogen. Hij moet de sfeer gevoeld hebben want hij kijkt ons vragend aan.
'Sam en Dox vinden dat ik geil kijk,' gooi ik eruit als een klein kind dat schuld bekend.
'Zij schrijft fanfiction!' roept Dox en wijst naar me.
'Over ons,' vult Sam hem aan. Mischa's verbaasde blik veranderd in een lach. Eerst een glimlach gevolgd door een dij kletsend hardop lachend heerlijk geluid. In het begin zijn we onzeker, lacht hij ons nu uit? Al snel hindert dat niet meer en kunnen we niets anders dan hardop meelachen.
'Wie heeft bekend,' weet hij na een tijdje proesten eruit te krijgen.
'Sam,' zeggen Dox en ik.
'Waarom kon je dat niet voor je houden, man?' vraagt hij hem.
'Dus jij wist ervan?'
'Lieverd. We wisten er allemaal van,' lacht hij. 'Ik wist niet zeker of je het bewust deed, maar soms kon je één van ons volgen met je ogen op een manier waar ik in ieder geval haast verlegen van werd.'
'En nu blijkt dat ze fanfiction over ons aan het schrijven is,' legt Dox uit.
'Geile fanfiction,' vult Sam hem aan.
'Nou en,' zeg ik schouder ophalend. 'Het is fantasie en fantasie mag.'
Inmiddels drinkt Mischa ook een biertje en hebben we ons verplaats naar de bank. Mischa zit alleen en ik zit tussen Dox en Sam in.

'Maar gaat dit nu een ding worden,' vraag ik na een tijdje.'
'Wat mij betreft niet,' reageert Dox nuchter. 'Ik beschouw het als een compliment en tsja je bent nu eenmaal een schrijfster dus je mag schrijven wat je wilt.'
Ik kijk hem dankbaar aan en hij heft zijn flesje naar me op. Het bier is aangevuld door Sam toen bleek dat onze pauze langer zou gaan duren dan verwacht.
'Daar sluit ik me bij aan. Zolang je het onderwerp maar niet met mijn vrouw bespreekt,' zegt Mischa.
Ik lach. 'Zullen we onze partners buiten schot houden? Voor iedereen zo fijn geloof ik.'
Instemmend geknik.
'Sam?' vraag ik. 'Wat jij?'
'Wel hetzelfde als de rest alleen.'
'Alleen wat?'
'Ben ik nou de enige die wilt weten wat ze geschreven heeft?'
'Nee!' roep ik.
'Waarom niet,' vraagt Dox.
'Je kunt niet zo'n bom laten vallen en dan niet verwachten dat wij het willen lezen,' valt Mischa hem bij.
'Daag, echt niet! Het is één ding om het te bekennen en een ander om het voor te lezen.'
'Je hoeft het niet voor te lezen. Ik lees het wel voor.'
'Nee, Sam echt niet.'
'Flauw, zeg.' Dox trekt een pruillip.
Op dat moment wordt er op de deur geklopt en worden we terug geroepen voor ons werk.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.