FanFic.nl

Altijd in mijn hart [2-shot][afgerond]

❤️‍ 1

De stad is stil en donker, maar hij kan de zon al zien opkomen aan het eind van de straat waar hij nu in loopt. Zijn voeten raken de grond, maar hun geluid bereikt zijn oren niet. Wat wel zijn oren bereikt, zijn de zachte klanken van Ariana’s just a little bit of your heart. Of eigenlijk zijn just a little bit of your heart. Het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk. Hij glimlacht kort en focust dan weer op zijn ademhaling. De lucht brand door zijn keel, maar hij is er ondertussen wel aan gewend. Dit is niet de eerste keer dat hij hardloopt.

Anderhalf uur later loopt hij zijn appartement in. Het stadssilhouet van Londen wordt verlicht door de ondertussen opgekomen zon en voor een moment blijft de krullenbol stilstaan. Hij glimlacht kort, waarna zijn gezicht weer emotieloos wordt. Met afgemeten passen begeeft hij zich vervolgens naar de badkamer, terwijl hij zich tegelijkertijd van zijn kleding ontdoet. Hij laat een spoor van stof achter, maar waarom weet hij niet. Er is niemand meer die het zal volgen.

Het water uit de douchekop klettert met veel geweld tegen de stenen van de vloer, maar de jongen besteed er geen aandacht aan. In plaats daarvan kijkt hij met lege ogen naar zichzelf, terwijl achter zich de badkamer zich langzaam vult met stoom. Vanuit de randen dringt het vocht zijn beeld binnen en al snel is hijzelf verdwenen. Hij staart naar het beslagen oppervlak van de spiegel en zucht diep. Het is drie maanden geleden, maar zijn hart voelt nog steeds gebroken. Langzaam knippert hij en verlost de wasbak dan van de ijzeren greep waarin hij hem hield. Hij stapt de douchecabine in en laat de warme druppels op zijn huid belanden. Een zucht van opluchting verlaat zijn mond en zijn spieren ontspannen. De slagen in zijn haar verdwijnen langzaam naarmate z'n hazelnootkleurige strengen natter wordt en al snel kietelen de uiteindes zijn sleutelbeenderen. Hij wenst dat het de vingertoppen van zijn ex- vriendje z'n, zachtjes strelend over de botten die zijn huid uitrekken.

Zodra hij van buiten volledig schoon is, stopt de jongen de toestroom van het water. In één klap is het stil en hij voelt zich bekeken. Voorzichtig draait hij zich om en schuift de deur open. De badkamer is leeg. Natuurlijk is hij leeg. Hij is alleen in huis, er kan niemand zijn die de badkamer instapt. Hij pakt de dichtstbijzijnde handdoek en slaat hem om zijn schouders. Vervolgens stapt hij het kleine opstapje op en zucht. De mat kietelt zijn voetzolen en hij kromt zijn tenen. Zo snel als hij kan droogt hij zich af, trekt z’n boxer over zijn billen en verlaat de badkamer. Zonder enige andere bedekking van zijn naakte huid begeeft hij zich door het huis. Hij beland in de keuken en opent een van de vele kastjes. Zijn blik valt op een pak cornflakes en hij voelt zijn hart naar zijn tenen zakken. Het zijn Chocopops. De krullenbol vindt ze niet eens lekker, maar hij weet dondersgoed waarom ze daar staan. Hij vond ze lekker, vindt ze nog steeds lekker. De jongen slikt, pakt snel het pak ernaast en sluit het kastje.

Pijn, stekende pijn is wat hij voelt. De blauwe ogen van zijn vroegere liefde staren hem kort aan, waarna ze worden afgewend en zijn stem door het kleine zaaltje klinkt. Harry slikt, legt een hand op zijn borst en klauwt zachtjes aan de huid rond zijn hart. Hij wilt het niet, wilt niet dat hij nog steeds zoveel invloed op hem heeft. Hij wilt dat zijn hart weer heel is, geen spoor meer bevat van vroegere liefde. Hij wenst het al voor drie maanden, maar het is nog steeds niet gebeurd.
‘Harry. Harry, het is jou beurt.’ Een elleboog stoot zachtjes, maar aanhoudend in zijn zij en Harry schrikt op.
‘I-ja, oke.’ Hij schraapt zijn keel, kijkt stiekem naar de jongen waar hij van houdt en zet in.

Het was lastig. Hij wist vanaf het begin dat het lastig zou worden als het ooit verkeerd zou gaan. Hij wist dat het gevaarlijk zou zijn om romantisch om te gaan met iemand waarmee hij in een band was geplaatst. Hij kon het niet helpen, kon het niet helpen dat hij viel voor de blauwe ogen en de snelle humor. Kon het niet helpen dat hij viel voor de kleine jongen met de rondingen. In het begin ging het goed, in het begin waren ze in de zevende hemel en waren ze niet van plan ooit weer naar beneden te komen. De fans waren dol op de twee, op oops en hi, op de blauwe en de groene ogen. Totdat het niet meer ging. Ze werden bekender, reisden over de hele wereld en hun management besloot dat het niet meer kon. Ze konden niet meer samen zijn. Beiden besloten in overleg met hun management dat hun relatie zou worden verborgen. Ze wilden het niet, maar hun carrière lag in de handen van de mannen in pakken. Ze waren naïef, jong en opgewonden door al de nieuwe aandacht. Dus kwam er een baard

Het was harder voor Louis dan voor Harry. Hij was immers niet diegene die de baard aan zijn arm kreeg. Dat was Louis. De twee werden gefotografeerd, valse glimlach op ieders gezicht. Harry wist echter dat Louis niet blij was. Hij hoorde zijn geklaag elke avond braaf aan, waarna hij hem met kusjes en liefdevolle seks liet zien hoeveel hij van hem hield. Dat werkte voor een paar maanden, maar Louis werd steeds stiller in huis en luider met de jongens. Harry wist dat het fout zou gaan en was niet heel erg verrast toen bleek dat Louis begon te roken. De baard bleef. Haar naam was Eleanor en Harry mocht haar niet. Ze was te aardig, te vleiend. Ze flirtte met Louis, alsof ze niet wist dat dit alleen maar een acteerbaan was. Harry vermoedde dat ze het alleen deed om Harry op de kast te jagen.

Fans van Larry, zoals zij werden genoemd, bleven echter in hun relatie geloven. Eleanor bleef dus. Een jaar, twee jaar ging voorbij, liep over in een derde jaar en Harry kon het niet meer aan. Ze begonnen te ruziën, steeds meer en meer. Soms was het over onbenullige dingen, maar meestal was het over Eleanor. Negen van de tien keer losten ze het weer op, belanden ze weer in bed, verstrengeld in elkaars armen. Totdat de tiende keer kwam en het niet meer ging.

De kamer is in donker gehuld en het geluid van de voetballers en hun supporters dreunen via de boxen de ruimte in. Een silhouet houdt zich schuil op de bank en Harry sluipt stilletjes dichterbij. Zijn adem stokt af en toe in zijn keel. Tranen branden in zijn ogen en zijn telefoon ligt in een houdsgreep in de palm van zijn hand. Een foto beslaat het schermpje. Een foto van Louis en Eleanor. Het silhouet springt op van de bank, vloekt naar het beeldscherm en zakt dan met een zucht weer op de bank.
‘Niet te geloven,’ hoort Harry Louis zachtjes murmelen. De krullenbol glimlacht kort en stapt rond de bank heen, schraapt zijn keel. Louis kijkt hem aan, rolt zijn ogen en kijkt weer naar het scherm. Met open mond staart Harry hem aan.

‘Excuseer?’ Louis kijkt weer op, zucht en zet de tv uit. Plotsklaps is het donker en Harry knipt een lampje aan. Het zachte schemerlicht werpt schaduwen op Louis’ gezicht en Harry knippert even met zijn ogen.
‘We moeten praten,’ zegt hij dan. Louis knikt en slaat zijn armen over elkaar.
‘Dat had ik wel verwacht. Met hoe je daar zo staat.’ Harry slikt.
‘Ik wil dat dit stopt.’ De andere jongen kijkt hem niet begrijpend aan.
‘Hoe bedoel je? Ons?’ Harry schudt snel zijn hoofd.
‘Nee, nee wij niet. Wij nooit. Jij en Eleanor.’ Harry ziet hoe Louis zijn kaken op elkaar klemt en wrijft onzeker over zijn arm.
‘Maar, dan komen ze te weten dat ik gay ben…’ Harry zucht en zakt naast zijn vriendje op de bank.

‘Wil je dan niet vrij zijn? Wil je niet over straat kunnen lopen en elkaar gewoon kunnen zoenen?’ Louis haalt een schouder op.
‘Ja, maar…’ Harry knijpt in zijn neusbrug.
‘We hebben nu de kans, Louis. Ons contract loopt bijna af, over vijf maanden kunnen we vrij zijn.’ Hij merkt hoe Louis’ handen zachtjes trillen.
‘Maar dan weten de fans dat ik tegen ze heb gelogen.’ De krullenbol kijkt hem met grote ogen aan.
‘Maar, maar Louis. Dit is het moment waar we op hebben gewacht, waar we naar toe hebben gedroomd. We hebben allerlei plannen gemaakt!’ Louis haalt weer een schouder op en Harry begint zich op te fokken.
‘Louis! Zeg me niet dat je nu gaat terugkrabbelen!’ Louis kijkt zijn bandgenoot aan.
‘Ik weet het niet, Harry. Het is gewoon zo plotseling,’ roept Louis luid. Verbaasd kijkt Harry hem aan, vervolgens staat hij op.
‘Louis, alsjeblieft.’ Louis schudt enkel zijn hoofd.
‘Ik kan het niet, Harry.’ Het begin is hard, maar de naam van zijn vriendje komt er zacht uit.

Het is even stil en Harry kijkt hem aan.
‘W-wat?’ Hij gaat met een hand door zijn haar, laat hem dan langs zijn zij vallen.
‘Ik dacht, ik dacht dat dit was wat je wilde. Met mij.’ Louis glimlacht licht.
‘Ik wil alles met jou, Harry. Maar dit niet. Dit-dit kan ik gewoon niet. Nog niet.’ Harry zakt langzaam naar de grond, laat zijn hoofd op het zitkussen van de bank rusten.
‘Dan, wat nu?’ Louis laat zich van de bank glijden, waardoor hij naast Harry zit.
‘Ik weet dat jij niks liever wil dan vrij zijn. Dus dat moet je doen. Maar alleen.’ Harry voelt zijn ogen branden, veegt met de rug van zijn hand in zijn oog.
‘Is dit dan het einde?’ Louis is even stil, knikt dan eenmaal zeer licht.

‘Dat is het beste. Dan kan jij eindelijk jezelf zijn.’ Harry haalt zijn neus op en slaat zijn armen om Louis’ schouders. Hij trekt de jongen naar zich toe, verbergt zijn gezicht in zijn zachte haar.
‘Doe het dan niet, Louis. Dan doe ik het ook niet. We doen het samen wel, als je er klaar voor bent.’ Harry voelt hoe Louis zijn hoofd schudt.
‘Nee. Nee, Harry. Je moet het nu doen. Je weet niet hoe lang ons volgende contract duurt.’ Harry snikt kort, maar krachtig.
‘Louis…’ Hij voelt tranen op zijn shirt, voelt Louis schokken.
‘Je moet gaan, Harry. Doe het.’ De jongen trekt zich los uit Harry’s omhelzing en staat op.
‘Doe wat je altijd heb gewild, Harry. Ik hou van je, oke?’ Harry knikt, drukt een hand tegen zijn mond om zijn verdriet binnen te houden. Louis loopt langzaam achteruit.
‘Dag, Harry.’ Dan draait hij zich om en hoort Harry hoe de jongen de trap oploopt.
Twee dagen later vertrekt hij naar LA.

Reacties: