FanFic.nl

The pressure of love (AF)

~23~

,,Leef, ik ga weer terug naar huis. De meiden zullen zich wel afvragen waar ik ben.” Roep ik naar boven de volgende dag. Gisteravond gingen Levi en ik uit en aangezien ik alle opmerkingen weg gedronken had, was ik niet nuchter genoeg om terug te rijden en dus bleef ik maar slapen bij Levi. Ik pak al mijn spullen en pak mijn autosleutels. Net als ik in wil stappen, gaat mijn mobiel af. Één van de meiden, denk ik, maar als ik op mijn telefoon kijk, zie ik dat het Mike is. Snel neem ik op.

Mike.
Miley, we hebben een paar appartementen gevonden.
Appartementen?
Ja, je vroeg toch of we appartementen konden zoeken voor je vriend Louis.
Oh ja, kan ik nu kijken in die appartementen?
Ja, als je nu naar de studio komt, kan je met de makelaar mee.
Dan kom ik er nu aan, tot zo!
Tot straks, rij voorzichtig.

Ik hang op en maak een vreugde dansje. Louis kan nog eerder oprotten dan ik verwacht had. Ik dacht dat de huizenmarkt altijd veel langzamer was, maar blijkbaar niet. Ja, of het komt omdat ik beroemd ben. Meestal krijg je dan toch wel voorrang op andere mensen, niet dat ik dat wil, maar toch. Ik ga niet terug trekken. Louis moet weg uit mijn huis!
,,Ga je nu al weg?” Ik draai me om en Levi staat in de deuropening. Ik schiet in de lach. Zijn haar staat recht overeind en zijn ogen staan slaperig voor zich uit te staren. Net wakker dus.
,,Ja, mijn manager heeft een appartement gevonden voor Lucas en Louis.”
,,Mag ik mee?”
,,Als je nu heel snel gaat aankleden, niet valt of je bezeert en binnen een half uur weer hier bent wel.” Even steek ik mijn tong uit, want ik weet dat Levi lang werk heeft 's ochtends. Toch schiet Levi meteen de garage uit. Ik ga naar de woonkamer en ga op de bank zitten. Ik wacht hier wel even op hem, het appartement loopt niet weg. Ik heb er zin in. Wat als ik straks al de perfecte appartement vind? Dan kan Louis dus vandaag al oprotten! Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik daaraan denk. Eindelijk! Eindelijk is hij dan weg uit mijn huis en kan ik weer normaal door mijn huis lopen, zonder dat hij weer iets probeert zodat ik het hem vergeef. Nu ik hier toch zit, kan ik net zo goed even laten weten waar ik ben. Ik pak mijn mobiel uit mijn tas en open Whatsapp. Ik klik Zayn aan en begin te typen.

Nola: Hi schat, voor je een vermissing bericht gaat plaatsen in de krant of zo. Ik ben bij Levi. Levi woont ook in New York en is mijn beste vriend, ik moest gisteren gewoon even weg. Iedereen beschermt Louis, terwijl hij fout zat, maar goed. Ik dacht ik laat je even weten waar ik ben. Ly! Xx 09:20
Zayn: Schatje! Ik was een beetje ongerust, je was ook zo snel weg gisteravond. Gelukkig ben je veilig. Heb je een beetje goed geslapen? 09:21
Nola: Ja, ik sliep als een blok. Ik was nog uit gisteravond met Levi en we hebben het erg gezellig gehad Vandaag gaan we kijken naar een paar appartementen.
Zayn: Appartementen? Ga je weg?
Nola: Nee, voor Louis en Lucas. Ik wist ook niet dat het al zo snel te vinden was, maar beroemd zijn heeft toch wel zijn voordelen af en toe
Zayn: Geniet ervan en hopelijk kan ik vanavond naast je liggen met mijn armen om je heen.
Nola: Ahw Dat komt wel goed hoor schat, maar ik ga nu want Levi staat naast me.
Zayn: Oké, schatje. Ly! Xx
Nola: Ly2! Xx

En ik sluit Whatsapp. Ik kijk naast me.
,,Goed gedaan Leef. Precies een half uur.” Zeg ik en hij knikt heel trots. Haha, wat is het toch ook een super vriend. Nooit heeft hij me beoordeelt om mijn nieuwe uiterlijk, geen vragen waarom en me niet meteen afgeschreven. Nee, Levi is en blijft mijn beste vriend, net zoals Lucas. Ik wil die twee jongens nooit meer kwijt en dat gaat ook niet gebeuren als het aan mij ligt. Dan moet er wel iets heel ergs gebeuren. Ik pak Levi bij zijn hand en trek hem mee naar mijn auto. We stappen in en rijden de parkeerplaats af. Ik geef wat extra gas en wij rijden weg van het appartement van Levi, richting de studio, waar Mike staat te wachten met de makelaar.

,,Wat was dat een saaie les zeg!” roept Lindy uit terwijl ze naast me ploft. Ik daarentegen luister niet en krabbel afwezig op mijn natuurkunde schrift. Het is lunchpauze, waar je eigenlijk met vriendinnen moet lachen en praten, maar mijn gedachten zijn bij Liam. Ik ben bang dat ik hem echt kwijt ben. Gisteravond is hij meteen gaan slapen, na het incident met Lucas. Daarna heeft hij niet meer met me gepraat. Ik schrik op van een por in mijn zij.
,,Wil jij ook?” Amber houdt een blikje cola op. Ik pak het blikje aan en zet 'm aan de andere kant naast me neer op het muurtje. Ik richt me weer op mijn natuurkunde schrift, waar ik eigenlijk opdrachten in moet maken, maar het enige wat ik kan zijn hartjes tekenen. Opeens word mijn schrift onder mijn neus vandaan getrokken. Met een grijns houdt Lindy mijn schrift omhoog.
,,Doe nou eens gezellig, Mel.” Ik trek mijn schrift uit haar handen en stop alles in mijn tas. Meestal zit onze tafel bomvol, aangezien we het populairste groepje van de school was, maar dat was toen Nola er nog bij zat. Elke jongen vond haar zo aantrekkelijk dat ze wel bij haar moesten zitten. Ik zat er altijd wel bij, maar ik vond me er nou nooit echt bij passen. Ik ben meer het type dat liever met z'n vieren zat, net zoals we nu doen en praat over dingen die er toe doen. Het is dat Nola, Lindy en Amber bij me zaten, want anders zou ik alleen zijn gaan zitten. De rest die bij ons zat, vond ik allemaal niet zo interessant en volgens mij was het wederzijds. Ik sta op en pak mijn tas.
,,Wat ga je doen?” Amber kijkt me aan terwijl ze opkijkt.
,,Even naar mijn kluis om mijn boeken weg te leggen, straks hebben we zangles en daar heb je geen boeken voor nodig. Ik ben zo weer terug.” Lindy en Amber knikken en richten zich weer tot elkaar. Ik loop de kantine uit, naar mijn kluis. Hier is het tenminste rustig. Soms lijkt de kantine wel een kippenhok, al die leerlingen die tegen elkaar praten of af en toe zelfs schreeuwen. Ik trek mijn kluis open en schuif de boeken uit mijn tas in mijn kluis. Weer gaan mijn gedachten naar Liam. Waarom belt hij me niet? Waarom stuurt hij geen Whatsapp-bericht? Ik was echt niet van plan om zo ver te gaan met Lucas, maar ik voelde me zo goed. En ik kan niet ontkennen dat ik opgewonden was. Lucas was zo lief voor me, maar we hebben het niet gedaan. Ik bedacht me net op tijd. Ik wil Liam niet kwijt en daarom was ik meteen naar zijn kamer gegaan. Toen hij me zag in mijn ondergoed, wilde hij meteen weten wat er gebeurd was. Natuurlijk, dat zou ik ook willen weten als hij opeens voor me stond met alleen zijn boxershort aan. Ik kon hem niks vertellen, alleen maar de naam van Lucas. Met een zucht sla ik mijn kluis dicht en draai me om. Ik kijk recht in twee groene ogen. Van schrik laat ik mijn tas op de grond vallen, hij komt ook zo stil achter me staan. Mijn hart klopt in mijn keel en volgens mij slaakte ik net heel even een gil. Lindy en Amber zullen zo wel aan komen rennen. Zijn haar stond altijd rechtop, in een kuif, maar nu is het kort en dit kortere haar staat hem veel leuker. Hij kijkt me vermaakt aan. Hij bukt om mijn tas te pakken. De spieren spannen zich aan bij elke kleine beweging die hij maakt en even bijt ik op mijn lip. Ik vind hem niet aantrekkelijk, maar ik hou van jongens die gespierd zijn en hij is echt wel gespierd. Hij strekt zijn arm uit, zodat ik mijn tas aan kan pakken. Langzaam pak ik hem aan.
,,Liet ik je schrikken?” vraagt hij met een halve glimlach. Ik kijk hem onbegrijpend aan en rol even met mijn ogen. Dat was toch duidelijk? Ik liet mijn tas vallen. Hij grinnikt even en schudt zijn hoofd. ,,Ik heb je al vaker gezien, maar ik weet niet eens wie je bent.” Zegt hij en steekt even zijn hand uit. ,,Ik ben Jeremy en jij bent?”
,,Melina.” Mompel ik en ik hijs mijn tas over mijn schouder. De bel gaat en in de verte zie ik Lindy en Amber aankomen. ,,Sorry maar ik moet echt naar de les.” Ik loop langs hem heen.
,,Leuk je ontmoet te hebben, Melina.” Zegt hij en loopt daarna weg. Ik haal mijn schouders op en trek Lindy en Amber mee de klas in, voordat ik vragen krijg.

,,Meen je dit serieus?” Lindy kijkt me verbaasd aan als mevrouw Petersen heeft gezegd dat we iets voor onszelf mogen doen en ik vertel over Jeremy. Ik knik.
,,Hoe zag hij eruit?” vraagt Amber terwijl ze allemaal hartjes bij haar tekening van Harry neerzette.
,,Donker bruin haar dat normaal altijd in een kuif zat, maar dit keer kort was. Hij had groene ogen en was heel gespierd.”
,,Heb je hem eerder ontmoet?”
,,Nee, dit was de eerste keer. Ik deed mijn kluis dicht en toen stond hij opeens achter me.”
,,Was hij aan het flirten?”
,,Nee, hij stelde zich voor aan mij. Ik deed afstandelijk, ook al vond ik zijn gespierde lichaam helemaal niet verkeerd om te zien.”
,,Natuurlijk niet. Dat is juist het leukste bij een jongen.” Zegt Lindy dromerig. Ik schiet in de lach. ,,Wat?”
,,Heeft Niall soms een wasbordje?”
,,Daar ga ik het niet over hebben.” Lindy steekt even haar tong naar me uit en richt zich op de tekening van Amber. ,,Mooi hoor Am.” Ja, en nu overgaan op een ander onderwerp. Ik ken Lindy nu wel goed genoeg om te weten dat zij hetzelfde is als Amber, Nola en ik. Alle vier houden wij van jongens die gespierd zijn, maar ja welk meisje nou niet? Ik bedoel, kijk nou naar die jongens die helemaal geen spieren hebben, die zijn net een grassprietje. Bij elke windvlaag, vliegen ze weg. Liam heeft gelukkig wel een sixpack, niet dat ik die vaak zie. Eigenlijk heb ik Liam niet meer gesproken of gezien, na het incident met Lucas gisteravond. Maar ja dat heb ik zelf gedaan. Ik snap niet hoe stom ik kon zijn om met Lucas mee te gaan en dat ik het bijna met hem gedaan had, terwijl het net weer goed was met Liam. Ik hou van Lucas, maar mijn gevoelens zijn veel groter voor Liam. Waarom kan ik deze gevoelens voor Lucas niet uitzetten? Als ik nou een toverspreuk had die alle gevoelens voor Lucas weg konden halen, zou ik die echt gebruiken. Ik weet wie ik wil en dat is Liam.
,,Ik mis Nola.” Lindy klinkt best verdrietig, alsof ze nu in huilen uit kan barsten. Ik sla mijn arm om haar heen.
,,Ik ook, maar dit moeten we afmaken voor Nola. Nola zou niet willen dat wij de opleiding opgeven. Kijk, Nola is al waar ze wilde zijn. Ze is de Pop Queen geworden en nu is ze een wereldberoemde zangeres.”
,,Dat is waar, maar vroeger zaten we hier alle vier. Deden we misschien net genoeg voor school, maar daarna gingen we met z'n vieren dingen doen. Nu gebeurd dat niet zo vaak meer. Of Nola moet opnemen in de studio of ergens optreden of wij moeten huiswerk maken.”
,,Ik denk dat jij er ook wel gaat komen hoor.” Amber kijkt Lindy aan. ,,En Melina ook. Jullie zingen hartstikke goed.” Even voel ik mijn wangen rood worden. Dat is een leuk compliment. Nola zegt ook altijd tegen Lindy en mij; “Niet zo twijfelen, jullie komen er wel!”, dan is het net alsof ik mezelf hoor tegen Nola. Hoe vaak heb ik dat niet tegen haar gezegd, toen ze op wilde geven bij Pop Queen?
,,Dank je wel, Amber.” Zegt Lindy en geeft ons even een knuffel, waarna ze onze armen van haar afslaat. Even kijk ik op het bord. Er staat helemaal niks op.
,,Weten jullie het al?” Amber kijkt ons aan. Ik kijk haar niet begrijpend aan en Lindy haalt haar schouders op. ,,Nola gaat de jongens van 5 seconds of summer ontmoeten.” Nu valt Lindy bijna van haar stoel en ik moet me inhouden om niet te gaan gillen.
,,Serieus?!” roept Lindy keihard. Amber knikt.
,,Waarom weet jij dit en wij niet?”
,,Uhm, ik heb per ongeluk een bericht op haar e-mail gelezen.”
,,Dat gaat ze niet leuk vinden.”
,,Ja, sorry. Nola had haar e-mail open laten staan en ze was zelf in de badkamer aan het douchen. Ik kon het niet helpen om haar mail te lezen.”
,,Heb je dit verteld aan Nola?” Ik kijk haar aan. Ze schudt haar hoofd.
,,Waarom niet? Straks krijg je weer ruzie met Nola.”
,,Denk je?”
,,Ja, ik denk niet dat ze het heel leuk gaat vinden als jij haar mail bekijkt zonder dat ze het weet. Misschien wilde ze het zelf wel vertellen aan ons en heb je dat nu verpest.” Zegt Lindy en ik ben het met haar eens.
,,Het laatste wat ik wil is ruzie met Nola.” Net als ik er nog iets over wil zeggen gaat de bel. We staan op, pakken onze tas weer in en lopen het lokaal uit.

,,Dames, ik kom jullie vergezellen.” Jeremy pakt een stoel en gaat al naast me zitten, zonder dat we iets hebben kunnen zeggen. ,,Melina heb ik vanmorgen al ontmoet, maar wie zijn jullie?”
,,Gaat je niks aan.” Zegt Lindy en kijkt hem met een arrogante blik aan. We hebben helemaal geen zin in hem, het liefst zou ik zijn stoel nu onder zijn kont vandaan trekken, maar ik hou me in.
,,Waarom die haat?”
,,Omdat je ons lastig valt.” Amber kijkt hem aan en rolt met haar ogen. Waarom vraagt hij dat nog? Het is toch overduidelijk dat wij hem niet om ons heen willen? En trouwens, waarom pikt hij nou precies ons uit om lastig te vallen en niet iemand van de bovenbouw? Wij zijn veel jonger dan dat hij is. Ik zou willen dat Nola hier nu was, die wist precies wat ze moest zeggen of doen.
,,Lastig vallen? Welnee, ik probeer jullie alleen beter te leren kennen.”
,,Ja, maar wij willen jou niet beter leren kennen.” Ik kijk Lindy aan en glimlach even. Ze lijkt soms zo op Nola. Bijdehand, maar niet té. Ze komt op voor haar beste vriendinnen, net zoals Nola, Amber en ik. Ik mag haar wel op deze manier. Zo moet ik ook doen tegen Lucas, misschien blijft hij dan uit mijn buurt?! Oh mijn god, wat zeg ik nu weer? Ik hou van Lucas, als ik zo ga doen tegen hem raak ik hem kwijt. Ik wil hem niet kwijt als vriend, ik wil Liam als mijn vriendje en Lucas als een gewone vriend, mijn beste vriend, net zoals vroeger.




Jeremy

Reacties: