Hoofdcategorieėn
Home » Overige » Mijn rol » Aliens?!
Mijn rol
Aliens?!
Ik loop in een rustig tempo door Tokyo.
Ik sla maar een paar straten in met de hoop iets te herkennen.
Als ik na een kwartier lang lopen nog niets herken waag ik het erop om de weg te vragen.
Maar alle mensen lijken haast te hebben.
Dan zie ik een oude vrouw die het rustig aandoet en geen haast heeft, denk ik.
Ik stap op haar af en trek haar aandacht.
“Excuse me, are you in a hurry?”¯
Ze schrikt op en kijkt mij met glazige oogjes aan.
“No, I’m not in a hurry. What is the problem young lady?”¯
Gelukkig, ze kan Engels.
“I’m looking for the Mew Mew pub.”¯
Ze schud haar hooft. Haar krullende grijzen haar schud ook gezellig mee.
“Sorry, young lady. I don’t no what you are taking about.”¯
Helaas. Ze kent het café niet.
“Ok. Then I’ll ask somebody else. Thank you.”¯
De oude vrouw knik ja en zet haar rustige wandeling door Tokyo voort.
Ik kijk om mij heen of er nog iemand is die het niet druk heeft en aan wie ik het zou durven vragen.
Na het nog een paar keer te hebben gevraag aan mensen die of niet wisten wat of waar het was of mensen die geen Engels konden besluit ik dat het misschien beter is om mijn pogingen, om de weg terug te vinden, beter kan staken tot ik iemand in het Engels over het café hoor praten.
Ik moet in het centrum zien te komen. Daar hebben ze vast een politiebureau en kan ik mijn ouders bellen.
Ik waag het erop en besluit dat ik denk dat ik gewoon rechtdoor moet blijven lopen voor het centrum.
Naar een kwartiertje lopen lijken de straten wel uitgestorven.
Fout gedacht. Rechtdoor was dus juist van het centrum af.
Ik zucht en wil aan mijn wandeling terug beginnen als er iets tegen mij wordt gezegd.
“Hallo daar. Hier boven. Zou je het heel erg vinden als ik je geest even zou lenen?”¯
Ik kijk verbaast om mij heen.
Wie zei dat? En wat zei die?
“Hé! Hallo, hier boven! Hoor je me niet?! Hier boven!Kijk dan! Hier boven! Boven je stom mensen! KIJK NAAR ME!”¯
Ik probeer persoon te vinden die het tegen mij heeft, maar er is echt niemand te zien op straat.
“Je negeert me hè!”¯
Ik besluit gewoon verder te lopen en niet meer te letten op wat er allemaal tegen mij gezegd wordt.
“Oké, nu ben ik echt boos!”¯
Ik val voorover en weet mezelf nog net met mijn handen op te vangen. Mijn elleboog begint weer erg pijn te doen.
Iemand heeft me onderuitgehaald.
Die persoon licht nu op mij en duwt met zijn elleboog hard tussen mijn schouderbladen.
“Au! What’s your problem?!”¯
De persoon drukt mijn nu minder hard tegen de grond.
“Spreek je geen Japans?”¯
Ik heb geen idee wat hij zegt.
“Pardon me?”¯
“Niet dus.”¯
De persoon gaat van mij af, maar helpt mijn niet om overeind te komen.
Ik sta langzaam op.
Mijn elleboog doet nu echt ontzetten veel pijn.
Ik draai me om naar de persoon die me neerhaalden.
Ik schrik me dood.
Het is een alien! Of tenminste, dat moet wel.
Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo’n iemand gezien.
Ik schat dat hij 17 jaar is.
Hij heeft geel/gouden ogen waarvan de pupillen iets weg hebben van dat van een kat.
Verder heeft hij donkergroen haar dat bij zijn oren in een losse plukjes is gebonden.
En het gene waar ik aan kan zien dat het een alien is zijn zijn puntige oren en zijn kleding die echt heel erg ongewoon is.
Hij heeft een soort van donkergroen T-shirt aan met mouwen die ongeveer op de helft van zijn bovenarmen stoppen . In de lengte komt het T-shirt net niet over zijn ribbenkas, zodat je zijn strakke buik kan zien.
Ik vind trouwens helemaal geen fijn gezicht. Gast, heb jij het niet ontzettend koud in de winter?
Over dat T-shirt heeft hij een bruin T-shirt zonder mouwen aan dat ook net niet tot het einde van zijn ribbenkast komt.
Van zijn polsen tot zijn ellebogen is een soort van rood verband gebonden.
Hij draagt een donkergroene broek die boven zijn knieën stopt.
Aan de voorkant van zijn broek is een in de lengte, rechthoekige lap bruine stof bevestigd. Aan de achterkant van zijn broek is er ook zo’n lap bruine stof bevestigd plus twee lange groene linten die golven in de wind.
Hij heeft bruine laarzen aan die vanaf zijn enkels erg beginnen te bobbelen als of het aangeduwde lange sokken zijn.
Onder zijn laarzen komt er rood verband uit dat tot net voor de onderkant van zijn knieën is gewikkeld.
Ik kijk stomverbaasd naar de alien voor mij.
“Wat zit je mij nou aan te gapen. Alsof jullie mensen er in onze ogen niet raar uitzien.”¯
Ik kijk hen nog steeds verbaast aan.
Hoe is het mogelijk? Er zijn aliens op aarde!
“Maar ik ben hier niet om te kletsen”¯ zegt hij.
Voor mijn ogen zie ik hoe er twee zwaarden in de handen van de alien verschijnen.
Ik zou de zwaarden nog het meeste kunnen vergelijken als vorken met extra lange midden punten en handvaten eraan maar lang tijd om daar over na te denken want hij komt nu op mij af stormen met opgeheven zwaarden, klaar om mij ernstig te verwonden.
Ik maak een schijn beweging en sprint langs hem.
Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Nu ren ik nog verder van het centrum af. Ik had me om moeten draaien en weg moeten rennen. Maar daar is het nu te laat voor.
Ik rare is dat ik helemaal niet zijn voetstappen hoor. Alleen maar die van mezelf.
Ik werp een blik over mijn schouder.
Ik weet niet hoe maar hij zweeft achter mij aan.
Het zweven lijkt niet veel energie te kosten, want hij begint niet als mij sneller te ademen en het opjagen van mij schijnt hem te amuseren inplaats van uit te putten.
Ik kijk weer naar voren en ontwijk nog net een straatlantaren.
Ik hoor hem lachen.
“Pas op kleien meid. Je zou jezelf maar bezeren.”¯
Ik heb voor de zoveelste keer vandaag geen idee wat er tegen mij wordt gezegd en besluit dat ik er beter niet meer opin kan gaan.
Ik voel dat ik moe begint te worden.
Als hij niet steeds langzamer achter me aan zo gaan zweven had hij mij allang kunnen pakken. Maar hij schijnt het leuker te vinden mij op te jagen tot dat ik erbij neer val.
Ik moet hem ergens af zien te schudden.
Als ik in de verte aan park zie krijg ik een idee.
Zodra ik in het park ben spring ik in de bosjes, zigzag ik tussen allerlei bomen en blijf dan gebukt achter en struik zitten.
Een heel stuk achter mij hoor ik iets dat op Japans gevloek lijkt.
Hij is mij kwijt.
Reacties:
Drie hoeraatjes voor Mo-San, die van iedereen kan ontsnappen! XDD
Anbaa-Chan of Miss.Vampire
het voelt nu alsof ik zelf heel hard heb gerend, echt waar! ga je snel verder?