FanFic.nl

Once Upon A Time | END

Hoofdstuk 4

Niall Horan

Mijn ademhaling veranderd langzaam naar rustig. En daar ging ik bijna. Verslonden door de draak. Het leven van vroeger kan ik me bijna niet eens meer voorstellen. Ik zucht diep en kijk door het spleetje. Ik heb me zojuist opgesloten van schrik achter een grote steen die weer voor een kuil lag. Deze kuil kan ik me al te goed herinneren. Hier was ik ingevallen toen ik oog in oog stond met de Blue Dragon. Het was een vreemd moment want ze had me niet meteen opgegeten. Eerst leek ze me te bekijken en rook. Toen probeerde ze me pas te grijpen. Je wil niet weten hoe bang ik me heb gevoeld. Uiteindelijk het einde van het bos gevonden, kon ik er niet uit en werd geëlektrocuteerd. Wat een heerlijke ervaring was het ook. “Niall, Niall?” Het is Zayn, zo klinkt hij als hij goed nieuws heeft. Of slecht nieuws. Ik duw met veel kracht de steen opzij terwijl ik me opwind van binnen. Hopelijk heeft hij het meisje en kan Nadine verslaan. Pas als Nadine is opgerot kan ik hier sterven. Dat kan ik nu ook wel maar dan sterf ik niet in vrede, snap je. Tot mijn grote verbazing staat Zayn daar, zonder meisje. Diep zuchtend ga ik dichterbij staan. “Is ze niet meegegaan?” Vraag ik. “Ze is pittig, Niall. Alleen door mij komt ze niet. We moeten iemand anders hulp inschakelen. Een charmeur. Een knappe charmeur.” Zegt Zayn. Meteen schiet er een idee binnen. Iets wat Zayn echt niet zou willen, en dat maakt het nog leuker. “Oh nee… Deze blik ken ik…” Mompelt Zayn al wetend wat er gaat gebeuren. “Verander jezelf in een aantrekkelijke jongen waar Skylinn opvalt.” Beveel ik hem. Zijn mond valt open. “Ben ik niet aantrekkelijk dan?” Ik begin te lachen. “Niet voor haar.”
“Niall, ik ga het echt niet doen.”
“Hoe wil je het dan voor elkaar krijgen?”
“Gewoon. Ik zoek wel iemand hier in Fairlyland.”
“Ja, en daarna ga je meteen naar Skylinn toe mét de jongen.”
“Ik zorg ervoor dat ik haar hier krijg.”
Ik knik. “Juist.”

Zayn Malik

Wat heb ik gezegd? Nu moet ik heel Fairlyland gaan afzoeken voor een domme knul die zogenaamd knap is. Ik bedoel, als ze mij niet wil…. Dan wil ze niemand. Met mijn paard rijd ik door de straten van Fairlyland. Alleen maar lelijkerds.

Inmiddels heb ik alle straten al gehad en kom aan bij een boerderij. Mijn laatste kans… Anders moet ik helemaal naar een ander land. Schittering heeft ook een beetje rust nodig. Voor de boerderij staat een vrouw te vegen. Ze heeft een standaard jurk aan die niet al te duur is. Daarboven draagt ze een kapje. Verbaasd kijkt ze op. “Kan ik iets voor u doen?” Vraagt ze. Ik stap af van mijn paard en knik. “Heeft u toevallig een zoon?” Verward knikt ze. Ik begrijp haar want het is ook zo raar dat er opeens zo’n man komt die vraagt of je een zoon hebt. “Mag ik hem zien?” Brutaler kan het niet. “Natuurlijk, ze zijn op het grasveld hierachter.” Inderdaad, er staan twee gestaltes op een grasveld best ver weg. Het is haast niet te zien hoe ze eruit zien. Dus ze heeft twee zoontjes. “Bedankt.” Ik pak uit beleefdheid de vrouw haar hand vast en kus die. Het ziet er grappig uit wanneer haar wangen langzaam rood worden. Ik stap op mijn paard en rijd naar het grote grasveld.
Het duurde drie minuten om daar te komen. Ik stap af en bind Schittering vast aan een boom. Ik spring behendig over het slootje. Het gras staat droog wat het minder mooi maakt. Sinds Nadine regeert staat alles droog en dof. Er schijnt ook geen zonnetje meer. Ik mis die heerlijke tijden. Hopelijk gaat het snel veranderen. Nu pas zie ik dat er twee jongens met een zwaard staan te zwaaien. Ik snel erheen. Vier helderblauwe ogen kijken me aan. Precies dezelfde kleur. Als ik een meid was, was ik erin verdronken. Met de nadruk op als ik een meid was, oké? “Hey.” Zeg ik. Ik schat de jongens zo’n zeventien of achttien jaar. Perfect voor Skylinn. “Hey?” Zeggen de jongens vraagachtig. “Hoe heten jullie?”
De ene begint te praten. “Ik ben Jarvis.” Ik proest het uit. “Wat een naam!” Roep ik zowat huilend van het lachen. “Doe rustig, man.” Ik krijg een duw van de andere. “Ik ben Kian. En die leugenaar langs me heet eigenlijk Ken.” De leugenaar krijgt weer een duwtje van Kian. “Tweeling zeker?”
“Ja.” Antwoord Ken. Ik houd mijn hoofd een beetje schuin en maak een keuze. “Jij gaat mee Ken.” Ik pak zijn arm vast en trek hem een beetje naar me toe. “Mee? Waarheen?” Vraagt hij ook al verward. “Je hebt nog geen vriendin, hè?” Vraag ik voor de zekerheid. Beschaamd schud hij zijn hoofd. “Maakt niet uit joh, ik heb de perfecte meid voor je. Als je haar ziet wil je meteen trouwen. Wat dacht je daarvan?” Ik zet een hand in mijn zij en frons mijn wenkbrauwen wachtend op antwoord. “Natuurlijk ga ik mee, doei Kian!” Gilt hij bijna. Goedkeurend knik ik. Kian tikt op mijn schouder. “Heb je ook een meisje voor mij?” Vraagt hij op een zielige toon. “Sorry maat. De volgende keer.” Stel ik hem teleur. Hij glimlacht naar me en haalt zijn schouders op wat betekend dat het niet uitmaakt. Ik neem Ken mee naar mijn paard. “Spring achterop, maat.” Zelf stijg ik ook op. Gemakkelijk neemt hij plaats achter me op het paard. “Dus jij kan al paardrijden?” Vraag ik. “Ja. Al sinds ik zes ben.”
“Gaan we opscheppen, meneertje? Dat kan ik ook hoor. Ik ben namelijk beste vrienden met Niall.”
“De koning?”
“Jazeker.”
“Dan was je want die is dood, dat vertelt koningin Nadine ons.”
“Ze is wel een bitch.”
“Lekkere chick zal je vast bedoelen.”
Ik grinnik. “Wat jij lekker noemt…”

Na even te rijden komen we aan bij de poort naar de mensenwereld. Het is een soort van portaal. “Wat wil je nu doen?” Vraagt hij. “We gaan je ware liefde zoeken. Maar als eerst ga ik wat doen aan je kleding en gaan we de kapper eens bezoeken. We maken je harstikke normaal.”
“Wa-“ Hij kan zijn zin niet afmaken want ik heb hem al het portaal ingesleurd.

Reacties: