FanFic.nl

High-school Problems.

002 || Party.

'Dus jullie komen ook?' Louis komt in de midden van Rachel en mij staan en slaat een arm om mij heen.
'Zeker wel! Wat denk jij!' Rachel moest zich inhouden om niet te springen uit gekte.
'En jij kleine zus.' Louis ging met zijn hand door mijn haren, meteen maakte ik mij los van zijn grip.
'Kak Louis! Wanneer leer je het eens! Zit. Niet. Aan. Mijn. Haar.' Louis rolde zijn ogen en haalde zijn schouders op. Opnieuw sloeg hij een arm om mij heen en begon te grijnzen.
'Jesse komt ook.' Begon Louis.
'Is Jesse nie-'
'Mijn irritante broer? Ja.' Onderbreekt Rachel mij.
'Wat? Is Jesse jou broer?'
'Ja.' Antwoordde Rachel Louis, ik schudde mijn hoofd en pakte een paar boeken uit mijn kluisje.
Terwijl Louis en Rachel verder praatte over haar broer Jesse, zie ik in mijn ooghoek een jongen staan met bruin haar waar blonde high light in zat. Zijn oogkleur kon ik niet zien, hij lachte met een paar mensen om zich heen.
Vast ouderjaar, om hoe hij er uit ziet. Ik durf te wedden dat hi-
'JANITA!' Ik schudde mijn hoofd en draaide mij om, Rachel en Louis keken mij doordringend aan.
'Uhm, het feestje?' Louis schudde zijn hoofd en liep weg terwijl Rachel mij met een glimlachje aankeek.
'Ik ken die blik.' Fluisterde ze zachtjes in mijn oor en liep voor mij uit, verward kijk ik haar aan.
'Ik zie je thuis hè Nita!' Louis stond in de midden van een groepje jongens waaronder ook die ene jongen stond. Langzaam maar zeker voelde ik mijn wangen rood worden.
Damn it Louis.
Snel draaide ik mij om en rende ik achter Rachel aan die zachtjes mij stond uit te lachen.

'HEY NITA!' Hoor ik als ik de voor deur open sla, een grijnzende Rachel stond in de deuropening. Hoofdschuddend liet ik haar binnen, de muziek was al oorverdovend. En voor ik het wist was ons huis om getoverd in een plaats voor de beste en wildste feestjes ooit. Niet dat onze ouders dit leuk gaan vinden, maar Louis vond het niet nodig om daarover druk te maken.
Wees vrij, alleen voor vandaag.
Dat was wat hij zei.
'ZUIPUUUUU!' Gilde Rachel vrolijk en liep richting de wc, lachend hield ik haar tegen.
'Bier huh?'
'Duh.' Antwoordde Rachel terwijl zij met haar ogen rolde. Samen liepen wij naar de kleine bar die Louis had neer gezet midden in de woonkamer, o wat was ik er tegen. Waarom organiseer je niet een feest ergens anders?
Beiden pakten wij wat drinken en namen een slokje.
'So, die dude. Is ie knap of?' Rachel begon en ging voor mij staan, ik schudde mijn hoofd en gaf haar een kleine duw waardoor ze wat naar achteren stommelde, tegen iemand aan. Mijn ogen schoten groot en snel pak ik Rachel's hand.
Een kleine sorry mompelde ik, maar dat zou nooit gehoord zijn door de té harde muziek wat door het hele huis galmde.
'Is dat nie-'
'Shut up en neem nog wat drinken.' Snel gaf ik haar een nieuw drankje.
'Jij probeert mij dronken te krijgen.' Grinnikte ze, met haar glanzende ogen.
Ik draaide met mijn ogen en nam zelf nog een drankje, aangezien ik mijn oude drankje uit het oog was verloren.

Naar heel wat zuipuren later, nouja ik heb het wel goed volgehouden.
Natuurlijk had ik wel wat op, net als Rachel.
Die al aardig heen was, stom stond ze in de midden te dansen. Maar ja, als je éénmaal zo ver bent als haar kan de hele wereld je maar vrij weinig schelen.
'POLITIE!'
Op dat moment ging alles heel langzaam, echt langzaam.
Ik zocht naar Louis, het was al zijn idee.
Maar je raad het al, hij was nergens te bekennen. Rachel werd naar buiten gedragen door een jongen die in mijn ogen niet heel lelijk bleek te zijn.
Iedereen rende voor zijn leven, alleen ik was weer het haasje
Twee sterke armen pakten mijn polsen en zette het op mijn rug.
'POLITIE! VERZET JE NIET!'
Schreeuwde een zware stem in mijn linker oor. Terwijl mijn handen in de handboeien werden geslagen.
Is dit nodig?
'Ik zal niet durven.' Mompelde ik, te zacht zodat hij het niet zo kunnen horen. De man sleepte mij mee naar buiten. De koude lucht raakte mijn verhitte gezicht. Mijn ademhaling was onregelmatig alsof ik een hele marathon had gelopen zonder pauze. Al snel werd ik in een auto gedrukt, de portier werd hard dicht geslagen, gelukkig had ik al mijn benen binnen in de auto.
De man die mij vast hield stapte achter het stuur en wilde de portier dicht gooien, maar die werd tegen gehouden.
'Hey!' Riep hij geïrriteerd, zachtjes verschuif ik naar de andere kant zodat ik achter de man zat en uit het raam kon kijken.
En al snel ving mijn blik dé jongen die ik op school ook al zag.
Zonder dat ik het door had maakten wij oogcontact, twee mooiste blauwe ogen keken mij diep aan.
'Dus, zij is onschuldig?' De man herhaalde nogmaals, de jongen knikte heftig zonder weg te kijken van mijn ogen. De grootste glimlach was op zijn gezicht te zien, voorin hoor ik de man diep zuchten en de auto uit stappen. Met veel geweld word de portier naast mij open gemaakt, ruw word ik uit de auto gehaald en worden mijn handboeien opengemaakt.
'Denk maar niet dat je hier mee weg komt.' Gromde hij boos, snel stapte hij zijn wagen weer in en reed met grote snelheid weg.
Met verbaasde ogen keek ik de auto aan, totdat ik mij herinner dat de knappe jongen hier nog staat.
Ik draai mij om en meteen vonden mijn ogen die van hem.
'Louis is weg huh?' Hij knikte en glimlachte weer, Louis krijg ik later wel.
'Niall Horan.' Zei de jongen en keek mij nieuwsgierig aan, even knipperde ik mijn ogen van zijn directheid.
'Janita Tomlinson. Antwoordde ik terwijl mijn wangen langzaam begonnen te gloeien.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.