Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Once Upon A Time | END » Hoofdstuk 5
Once Upon A Time | END
Hoofdstuk 5
(Toen Ken zwaaide naar Skylinn, laatste stukje te vinden)
Hee hee, ik weet het ik ben 1 dagje te vroeg maar ik dacht dan post ik hem nu in plaats van morgenavond (:Zayn Malik
“Wat…” Verbaasd kijkt Ken om zich heen. “Ooit is in de mensenwereld geweest?” Vraag ik terwijl ik over mijn spijkerbroek strijk. “Ik heb er van gehoord maar heb nooit geweten dat je er echt naartoe kan gaan.” Mompelt hij dromerig. Net zoals het een droom van jullie is om naar de sprookjeswereld te gaan is het voor de bewoners van sprookjeswereld een droom om naar de mensenwereld te gaan. Ken knielt neer en raakt de bladeren aan. “Ze zijn zo echt…” Okay, nu gaat die kerel wel te ver. Ik pak hem bij zijn arm en trek hem omhoog. “Elke maandag, vandaag dus gaat het meisje waarmee je gaat euh… Trouwen naar een soort van school om bijles te krijgen. Ik ga ervoor zorgen dat je daar ook binnenkomt, oké. En met haar in dezelfde klas zit.” Leg ik uit. Ken knikt. “Let’s go, boy!”
We komen aan bij de kapper. Verbaasd kijkt de vrouw die iemand aan het knippen is Ken aan. Ik kan begrijpen wat ze nu denkt… “Weet je wat, we gaan eerst nieuwe kleren voor je kopen.” Stel ik voor. We lopen de kapperszaak weer uit en gaan de moderne kledingwinkel binnen. “Waarom zien al die mensen er zo… Zo… Ik weet niet hoe je dat noemt.” Zegt Ken. Ik weet het woord wel wat hij bedoelt. “Hip.”
“Precies ja, hoezo hebben ze allemaal broeken aan en is er geen een vrouw met een lange jurk.”
Ik haal mijn schouders op. “Dat is gewoon normaal, hier. Maar kap effe met al die vragen want ik word er echt knettergek van. Ben namelijk niet van plan om dertig vragen per minuut te beantwoorden,” omdat alles er heel snel uitging moet ik een diepe hap lucht nemen. “Bedankt.” Voeg ik er rustig aan toe. Ken lijkt even geschrokken te zijn maar dat veranderd al weer snel. Hij huppelt naar een ouderwetse blouse. “Dude, we leven hierzo in tweeduizendvijftien! Wat dacht je ervan als ik wat kleding voor je uitzoek?”
“Oké dan.”
Skylinn Chesterfield
“Schat, je bent vanavond alleen thuis. Ik en papa gaan naar ome Johns volwassenenfeest en Daniel gaat uit en komt pas laat thuis.” Mam strijkt een pluk uit mijn gezicht. “Morgenvroeg kom ik pas thuis. De plannen zijn veranderd.” Verbetert Daniel mam waardoor ze zucht. Mijn mobiel ringelt wat betekend dat ik word gebeld. Hopelijk door Adam want ik heb hem al een paar dagen niet gesproken. Oopsie.. Als ik kijk komt de foto van Chloe op mijn scherm te staan. Ik neem met een vraagteken op mijn gezicht op.
“Hee Chloe?”
“Skylinn Jessie Alexa Chesterfield! Waarom was je niet op Adams feest gekomen? Of heb je die avond hét gedaan met iemand en was je ons, en vooral mij, vergeten?!”
“Chloe, rustig… Ik had het die avond met niemand gedaan, was het alleen maar vergeten. Er gebeurde namelijk vreemde dingen.”
“Ja. Wanneer vergeet jij het niet? Je had me beloofd te komen.”
“Sorry Chloe, ander keertje…”
“Als jij ooit is komt, oké. Zie je wel een keertje!”
“Natuurlijk, doeg.”
Gekke meid. Gelukkig zie ik Adam weer bij de Klassen. Zo heet die school, een acteerschool. Voor we echt gaan acteren moeten we altijd aantekeningen schrijven op onze laptop en vervolgens gaan we pas acteren. Eigenlijk twijfel ik wel of ik erheen ga, want ik voel me echt gestalkt. Wow, ik begin echt een watje te worden! Als ik die gek van een Zayn nogmaals tegenkom dan sla ik hem gewoon verrot. Ik kijk op de klok en zie dat het tijd is voor mij om te gaan naar de Klassen. Voordat ik echt vertrek controleer ik of dat ik het hele huis heb afgesloten. Als ik daarmee klaar ben loop ik naar de garage waar mijn fiets instaat. Daar spring ik behendig op en vertrek nar de Klassen.
Na tien muziekloze minuutjes rijd ik de fietsenstalling in. Ergens in een hoekje drop ik mijn fiets. Vervolgens loop ik de soort school binnen. Natasha Linden die achter de balie zit begroet me direct. “Hallo, Skylinn.”
“Hey, Natasha. Welk lokaal moet ik precies zijn?”
“B313. Veel plezier,” ik wil me omdraaien en weglopen maar Natasha is blijkbaar nog niet uitgepraat. “Wist je al dat er een superleuke nieuwe jongen in je klas zit?”
Geïnteresseerd richt ik me weer op de mevrouw. “Nee?” Aangezien mijn tas zowat op de grond hangt, plaats ik hem terug op mijn schouder. “Ik weet niet meer hoe hij heet, maar het is een knappe kerel. Misschien wel iets voor jou?” Natasha glimlacht naar me, wat ik terug doe. “Ik heb al een vriendje. Maar ik ga, anders kom ik nog te laat. Doei.” En die ‘doei’ kwam er trouwens ook niet al te enthousiast uit. Maar ja. Onderweg kom ik Adam tegen. “Hey, schat.” Hij omhelst me en plant een kus op mijn voorhoofd. Als begroeting zoen ik hem.
Onze romantische zoen wordt onderbroken door een wild groepje dat langs ons rent. “Laten wij ook maar gaan, Sky.” Adam pakt mijn hand vast. Ik knik en zo lopen we samen naar het lokaal toe. Zoals een echte heer doet, opent Adam de deur voor me. “Welkom Adam en Skylinn.” Zegt mevrouw O’Neill op een niet zo vriendelijke toon. We hebben zolang staan zoenen dat we de tijd gewoon vergeten waren en daardoor nu vijf minuten te laat zijn. “Was het gezellig op de gang?” Vraagt mevrouw O’Neill terwijl ik plaats neem op mijn vaste plek. “Jazeker wel.” Grinnik ik brutaal, waar mijn docente dus helemaal niet tegen kan. Deze keer kan ze zichzelf nog inhouden. Het enige wat ze tegen me doet is een boze blik sturen, als waarschuwing bedoelt. Ze opent haar mond om te gaan praten. Oh nee, daar komt de preek…
“Vandaag is er een nieuwe leerling in de klas, kom maar naar voren Ken.”
Ik proest het uit van het lachen. “Ken?!” Roep ik minachtend. “Zeg Ken, waar is Barbie?” Wanneer hij naar voren komt lopen zie ik pas hoe knap hij is… Zijn ogen, zijn haar, kledingstijl, zijn alles is gewoon perfect. Wacht, wacht. Focus, ik heb al een vriendje. “Skylinn, jij houdt je mond. En Ken, vertel maar iets over jezelf.” Zegt mevrouw O’Neill.
“Nou, oké. Ik ben Ken.” Vervolgens gaat de nieuwe jongen weer zitten één tafel achter mij. Zachtjes lach ik zodat Adam het niet hoort. Als Adam zou weten wat er op dit moment in mijn hoofd rondgaat over die Ken, zou hij gaan flippen. Hij is lief en knap en alles, maar enorm jaloezie. Iedereen heeft ook wel minpunten... “Start jullie laptoppen maar op. Dan kunnen jullie de vandaag extra lange aantekeningen overnemen.” De hele klas slaakt een zucht. Ik pak mijn laptop uit mijn tas en start hem op. Meteen zie ik dat ik een berichtje heb van een onbekende op Skype. Nieuwsgierig begin ik te typen.
Onbekend: Hey.
Ik: Hey, wie ben je?
Onbekend: Ik ben Ken.
Ik voeg hem toe aan mijn contacten zodat hij niet meer ‘Onbekend’ heet.
Ik: Hoe kom jij nu weer aan mijn Skype, grappenmaker?
Ken: Gewoon, je voornaam en achternaam intypen.
Ik: En hoe weet je mijn achternaam?
Ken: Van de klassenlijst. Duh.
Ik: Hé, ga niet slim doen meneertje.
Ken: Tuurlijk niet, mevrouwtje. Kijk is achter je.
Met een grijns op mijn gezicht draai ik me om en zie Ken grappig zwaaien. Ik geef mezelf een facepalm en draai me weer om. Die jongen mag ik wel…
Reacties:
Sorry voor de late reactie ik hade het nogal druk
superstukje xxx