FanFic.nl

Marry me or die (Draco Malfoy)

Hoofdstuk 43

(Draco pov)
Verschillende dagen gaan voorbij voordat we bij de plaats van onze opdracht komen. We hadden van de Lord geen magie mogen gebruiken om er te geraken, enkel mugle vervoersmiddelen. Ik voelde me er niet bepaald thuis. Ik weet dat het niet mag maar ik walg echt van hun. Als ik eens goed rond kijk, merk ik dat we voor een café staan. Het is duidelijk een tovenaars café want de naam luid: 'De lekke ketel.' "Vader, waarom zijn we hier?" Vraag ik hem met opgetrokken wenkbrauw. Dit is de doorgang naar Diagon Alley voor de tovenaars die in de mugle wereld wonen." Zegt hij met een vernederde uitdrukking op zijn gezicht. Hoe kan Voldemort dat doen, mijn vader heeft door het stof gegaan voor hem, door één enkele fout vernederd hij mijn vader. We wandelen door het café. De tovenaars en heksen kijken ons misprijzend aan. "Daar heb je de Malfoy's. Zelfs the Dark Lord moet niets meer van hen hebben." Lacht een heks luidt zodat iedereen het hoort. Iedereen lacht mee en ik moet op mijn tanden bijten om niet uit te vliegen. Snel wandelen mijn vader en ik het café uit en we komen voor een muur te staan. "Geef een tik op die baksteen daar met je toverstok." Beveelt mijn vader me. Meteen doe ik wat hij zegt en de muur verdwijnt. In de plaats daarvan verschijnt de tovenaars straat voor ons. Samen met mijn vader wandelen we door de nu lege en kille straat. De enige winkel die hier nog recht op staat is die van de weasley tweeling. Ik weet dat ik het niet mag denken, vooral omdat ik zoveel van mijn Artemis hou, maar het liefst zou ik hun winkel binnen lopen en alles kort en klein slaan.

Samen met mijn vader loop ik de bank in. "Wat moeten..." "Sssssht, Draco. Leer eens je mond te houden." Zegt mijn vader bruusk. Meteen sluit ik mijn mond en volg hem in stilte naar de kobolds. "Hallo meneer Malfoy. Wat kan ik voor u doen?" Vraagt een kobold nors. "Ik wil naar mijn kluis." Antwoord mijn vader kil. "Oké, komt u maar mee." Antwoord de kobold terwijl hij weg hobbelt.

Na een wilde rit in het karretje kunnen we terug op vaste grond wandelen. De kluis van mijn vader is niet ver meer en wanneer we eraan komen, doet de kobold hem voor ons open. De grot ligt vol geld, meer dan je in je hele leven op kan doen. "Plaats het over naar the Dark Lord." Zegt mijn vader kil, maar in zijn ogen zie ik de pijn en de vernedering. "Maar vader, dan hebben we niets meer." Roep ik geschrokken uit. "Zwijg Draco. Zolang we de Dark Lord eren, zal hij ons onderhouden. Beloof me dus dat je nooit iets dom zal doen om the Dark Lord boos te maken. Hij zal ons niet laten sterven maar ons martelen tot we sterven van pijn of ouderdom. Beloof me dat je hem zal dienen, en nooit iets zal doen om hem tegen te werken." Zegt mijn vader woedend. "Ik beloof het vader." Tranen vormen zich in mijn ogen, dit wil zeggen dat ik officieel niets meer kan doen tegen Voldemort. Artemis zou hier niet blij mee zijn, maar ze zou het hopelijk wel begrijpen. "Droog je tranen, Draco. Malfoy's zijn sterk. Nooit zullen we huilen." Zegt mijn vader boos tegen me. Snel droog ik ze en ga ik recht op staan. "Maak je klaar Draco, Harry Potter kan elk moment komen, we moeten er klaar voor zijn."

Mijn vader heeft gelijk gekregen. 's Avonds hoor ik een hels kabaal en ruw werd ik uit mijn slaap gewekt. "Draco! Kom onmiddellijk naar beneden. Greyback denkt dat hij Harry Potter heeft!" Roept mijn vader enthousiast. Dit was zijn kans om the Dark Lord terug aan de Malfoy's kant te krijgen. Maar ik zou Harry Potter hier niet voor verraden, ze moesten het zelf maar uitzoeken. "Draco!" Roept mijn vader nu ongeduldig. "Oké, ik kom." Roep ik terug. Snel kleed ik me aan en ik loop met een bang hart de trap af.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.