FanFic.nl

Familieportret

Woensdag 22 december 2032

Ze kwamen om tien uur ’s avonds aan in het hotel. Het was een goedkoop hotel, want geen van de mannen had het tot een belachelijk goed betaalde baan geschopt en niemand had gespaard voor de onverwachte reis, maar het voldeed: er waren bedden, een dak boven hun hoofd, zelfs een bar.
Ze kregen kamers 24 en 25 toegewezen, op de tweede verdieping. Zwijgend liepen ze erheen. ‘Goed,’ zei Liam, eenmaal daar. ‘Hoe veredelen we het?’
‘Jullie nemen 25, Louis en ik 24,’ zei Zayn onmiddellijk.
Harry knikte, Liam keek Louis vragend (en misschien enigszins veroordelend) aan en Louis knikte tegen beter weten in. Hij zou later wel een manier bedenken om zijn huwelijk te redden.
Ze zetten hun spullen neer en begaven zich meteen richting de bar. Ze vonden een tafeltje in een boekje van de ruimte en namen er plaats. ‘Vier bier?’ vroeg Harry.
Louis en Liam stemden in, maar Zayn niet: ‘Ik wil een cola, alsjeblieft.’
‘Cola?’ vroeg Harry verbaasd, waarop Zayn hem een moordende blik zond: ‘Ja, cola.’
‘Oh, oké,’ stamelde de jongste. Hij stond op en liep richting de bar. Louis keek Zayn vragend aan, maar de jongen ontweek zijn blik door Harry met zijn ogen te volgen.
‘Ja, en nou wil ik het toch weten; de schoolreüniegesprekken,’ zei Liam. ‘Hoe zijn jullie allemaal terecht gekomen?’
Ze hadden het vliegtuig te laat geboekt om naast elkaar te kunnen zitten en onderweg naar het hotel waren ze te opgewonden geweest om over iets anders te praten dan Ierland – ze waren er geen van allen ooit eerder geweest.
Eigenlijk was het een belachelijk plan, realiseerde Louis zich. Als Maura niet thuis was, waren ze voor niets naar Ierland gevlogen. Dat wisten ze, maar ze hadden besloten het risico te nemen. En, diep van binnen, vond Louis ‘voor niets’ een ongelukkige term: het was heerlijk om er met zijn vrienden tussenuit te gaan, of ze hun officiële doel nu behaalden of niet.
‘Hard,’ zei Zayn, en zijn vrienden grinnikten. Zayn lachte maar half mee.
Harry kwam terug met de drankjes, glimlachte puur omdat zijn vrienden lachten, en zei, terwijl hij ging zitten: ‘Zo, waar hebben we het over?’
‘Wat van ons leven geworden is,’ zei Liam.
‘Ah. Ik ben ontwerper.’
‘Ontwerper?’ lachte Zayn. ‘Ik heb nog nooit van je gehoord, man.’
‘Nee, klopt, ik ben geen Louis Vuitton of zo. Ik ontwerp voor winkelketens. Geeft minder eer, en het moet minder extravagant, maar het is wel leuk.’
‘Ah,’ zei Zayn.
‘Leuk,’ zei Liam.
Gay, dacht Louis.
‘Ik werk bij de kinderbescherming,’ zei Liam. ‘Zwaar werk, maar als het dan uiteindelijk goed uitpakt… die voldoening, daar doe ik ’t voor.’
‘Ik blij dat ‘k geen kinderen heb,’ grapte Zayn.
‘Ik werk op kantoor,’ zei Louis. ‘Administratie, en zo.’
‘Ik doceer Engels,’ zei Zayn. Daar was iedereen even stil van; een stilte waarin iedereen naar Zayn staarde en Zayn naar Louis staarde en Louis zich voor de zoveelste keer realiseerde dat dit hele plan een slecht plan was, dat hij geen kamer zou moeten delen met Zayn en al helemaal geen bed.
Uiteindelijk hief Liam zijn glas: ‘Proost op ons!’
‘Proost op ons!’ herhaalden zijn vrienden, terwijl ze hun glas hieven. Onwillekeurig zochten Louis’ ogen opnieuw die van Zayn en Zayns grote bruine ogen staarde hem nog steeds ongegeneerd aan. Zayn grijnsde en Louis keek weg. Fuck.
‘Ik ben zo benieuwd, jongens,’ zei Liam, bedrukter dan enkele tellen geleden. ‘Wat als Niall ons niet te woord wil staan?’
‘Niall zal het probleem niet zijn,’ antwoordde Harry. ‘Eerder Maura. Ze is wegens ons naar Ierland verhuisd.’
‘Zo lang zal ze toch niet boos gebleven zijn?’ vroeg Liam.
‘Nee joh,’ zei Zayn. ‘Ik ben zelfs niet meer boos dat ik niet op Louis’ bruiloft mocht komen.’
‘Als ik Eleanor was, zou ik je ook niet op m’n bruiloft gewild hebben,’ zei Liam voorzichtig. Zayn wierp hem een vernietigende blik, maar Liam hield vol: ‘Je was respectloos tegenover haar en de chemie tussen jou en Louis, wel, die kun je bijna aanraken.’
‘Hé!’ protesteerde Louis, maar Liam keek hem alleen maar strak aan en Zayn grijnsde voldaan.
‘Nou,’ zei Harry. ‘Als jullie echt alle ruzies van vijftien jaar gelezen uit de sloot willen trekken, moeten jullie dat vooral doen, maar dan ga ik m’n biertje ergens anders opdrinken.’
‘Ga je ergens een chick scoren?’ vroeg Zayn.
‘Nee, hoor. Ik ben meer dan gelukkig met m’n gezinnetje.’
Moest dat? Vroeg Louis zich af, maar Harry keek niet naar hem en het had niet verwijtend geklonken, dus Louis besloot dat het vast niet vervelend bedoeld was – wat niet betekende dat het geen pijnlijke opmerking was.
‘Ik denk dat Nialls vrouw een brunette is, en dat ze een beetje dikkig is, want ze houdt vast net zo veel van eten als hij,’ brak Liam een nieuw onderwerp aan.
‘Wie zegt dat het per se een vrouw is?’ vroeg Harry.
‘Nee, ga weg!’ protesteerde Liam. ‘Hoe groot is de kans dat in een vijfkoppige vriendengroep vier mensen homoseksueel zijn?’
‘Twee,’ verbeterde Louis. Zayn trok zijn wenkbrauw op; Louis deed alsof hij het niet zag. Liam keek Louis geërgerd aan en Harry grijnsde van oor tot oor.
‘Heeft iemand een voetbal bij zich?’ vroeg Louis, in de hoop de aandacht van de blos die zijn wangen bekroop, af te leiden. Harry keek hem ongelovig aan. ‘Vier kilo bagage, en jij denkt dat ik een voetbal meeneem?’
‘Nee,’ gaf Louis toe, ‘maar het kán, toch? Niet iedereen sleept vier kilo aan kleding mee.’
‘Kleding niet, nee,’ zei Zayn. ‘Maar je hebt veel meer nodig dan alleen kleding.’
Louis gaf hem onder de tafel een trap. Zayn grijnsde alleen maar.
Harry geeuwde, adte zijn biertje weg. ‘Ik weet dat het vroeg is,’ zei hij, ‘maar ik heb vannacht nauwelijks geslapen omdat ik over Niall lag te piekeren en ik heb een drukke dag gehad, dus ik ga m’n bed opzoeken.’
‘Slaap lekker,’ wenste Louis.
‘Ik ga wel mee,’ zei Liam, ‘anders maak ik je straks wakker, dat is een beetje lullig.’
‘Nou,’ zei Zayn, ‘dan gaan wij ook maar.’
Louis haatte het als Zayn over hem sprak, omdat het voelde alsof ze samen waren en alsof Zayn mocht beslissen, kon beslissen wat Louis al dan niet wilde en om het allemaal nog erger te maken, had hij negen van de tien keer nog gelijk ook. Je had bij Liam op de kamer moeten slapen, vertelde hij zichzelf. Het is je eigen schuld.
‘Kom je?’ vroeg Zayn, en Louis dronk zijn laatste slok bier om als een mak schaap achter zijn kamergenoot aan te lopen. Bedgenoot, zei een stemmetje in zijn hoofd. Jullie delen vannacht een bed. Fuck.
Eenmaal in de kamer wist Louis zicht geen houding te geven. zijn hoofd sloeg op hol en zijn lichaam eveneens en Zayn staarde naar hem, naar zijn gezicht en zijn haar en zijn borst en zijn kruis en hij grijnsde en Louis voelde zijn knieën week worden en fuck.
‘Kom op, Lou,’ zei Zayn. ‘Zo ongemakkelijk was je zelfs de eerste keer niet.’
‘Toen was ik niet getrouwd.’
‘Twee weken terug wel.’
‘Ja, en ik heb de fout één keer gemaakt – ’
‘Precies. Maak ‘m niet nog een keer.’
‘Sorry?’
‘Zet mij niet nogmaals aan de kant voor haar.’
Verdomme, Zayn.
Louis zuchtte.
‘Lou, ik weet dat je het waarschijnlijk niet wilt horen, maar… Of het nu één of twee keer gebeurt, wat is het verschil?’
‘Zayn, ik –’
‘Ja?’
‘Ik wil gewoon een goede man zijn.’
‘Je bent een geweldige man, Lou,’ sprak Zayn sussend. ‘Je hebt vijftien jaar van je leven opgeofferd op Eleanor niet ten schande te maken en te zorgen dat Olivia goed op zou groeien… Maar Olivia is goed opgegroeid en Eleanors eer is gered, dus nu mag je weer je eigen leven leiden.’
‘Het leven dat jij wilt dat ik leid.’
‘Ja,’ gaf Zayn toe, en dat onthutste Louis, ‘maar dat is toevallig ook het leven dat jij wilt, is het niet?’
‘Ik…’ begon Louis, maar verder kwam hij niet.
Zayn ging op het bed zitten. ‘Ja, jij,’ zei hij, en hij klopte zachtjes naast zich. ‘Kom eens hier, Lou. Kom eens naast me zitten.’
Louis gehoorzaamde gedwee, zei toen: ‘Ik kan het niet, Zayn. Ik kan toch niet nu ineens tegen haar zeggen dat ik niet van haar houd en me dan door jou laten misbruiken?’
‘Misbruiken?’
‘Ik hield van je, verdomme! Maar ik was nooit goed genoeg voor je. Als ik gewoon… Gewoon genoeg voor je was geweest, dan was dit nooit gebeurd. Dan hadden we hier niet gezeten, dan had jij niet in je eentje in die rommelige kut flat gewoond, dan had ik niet vijftien jaar van m’n leven weggegooid in een ongelukkig kut huwelijk, dan was Olivia onze dochter geweest en dan – maar dat is het niet. Ik was nooit genoeg voor je. Ik…’
De tranen weerhielden hem ervan verder te praten. Hij probeerde ze weg te slikken, slaagde er slechts half in, hikte, en verloor het gevecht: de eerste zoute druppel kwam voorzichtig zijn ooghoek uit piepen; de rest volgde onmiddellijk, schaamteloos, kleurde zijn wangen rood en zijn ogen en deed zijn adem stokken in zijn keel.
Zayn spreidde zijn armen. ‘Kom eens hier,’ zei hij.
Louis gehoorzaamde.

Nog twee hoofdstukken en dan is deze ook weer af!

Reacties: