Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Once Upon A Time | END » Hoofdstuk 7
Once Upon A Time | END
Hoofdstuk 7
Ik heb een postingsdag overgeslagen omdat de helft van jullie niet gereageerd had. Btw, dat is Madelief!Skylinn Chesterfield
“Dus hier woont die Madelief? Woont ze niet in een enorm kasteel?” Langzaam stap ik van Schittering af en bekijk het eenvoudige middeleeuwse huisje. “Het dak is van fucking stro.” Mompel ik. “Je kan wel wat af blijven fucken, maar hier weten ze de betekenis niet hoor. Kom gewoon naar binnen, zoek een jurk uit en zeur niet zoveel.” Blijkbaar irriteer ik Zayn nu al. Als hij zich nu al aan me irriteert, wil ik niet weten wat er gaat gebeuren na één dag. Ben ik hier eigenlijk nog wel na één dag wel? Bijna vergeten, Zayn zou me vertellen waarom ik hier ben! “Zayn, vertel nu waarom ik mee moest.” Zeur ik. “Als jij je jurk hebt.” Die kerel houdt wel van uitstellen. “En als je het daarna niet verteld ga ik naar huis.”
Het valt me op dat Ken al de hele rit stil is geweest. “Wat is er, maatje?” Lachend por ik hem in zijn zij. Gelukkig valt er nog wel een glimlach op zijn schattige gezicht te bekennen. “Laten we gaan.” Stelt Zayn voor. De leider. Zo voelt hij zich, de oudste en de slimste. Maar dat is hij zeker niet. Wanneer ik de deur open zie ik meteen een nog niet zo oude vrouw staan. Ik schat haar ongeveer rond de twintig jaar oud. Met twee verraste ogen kijkt ze me aan. Vervolgens glijden ze naar Zayn waarna ze begint te lachen. “Kom snel binnen!” Roept ze. Zonder te twijfelen zet ik stappen naar binnen. Wat een lelijk huisje… Maar wel knus. “Je komt zeker voor de jurk,”
“Ja.”
“Kom maar mee dan.”
We gaan door een aantal deuren en komen in een naaikamer terecht. “Ik ben Madelief, trouwens. Je hebt echt lef dat je bent gekomen, erg bedankt. Om iedereen uit Fairlyland te helpen. Super knap van je.” Mijn mond valt open van alle prachtige jurken die ze heeft gemaakt. Daardoor verstond is de zin niet. Maar er is één jurk die ik toch wel het allermooist vind. Ik loop naar de jurk toe en strijk erover. Ze heeft superfijn materiaal gebruikt. “Deze. Wil. Ik.” Zeg ik als een robot. Die jurk betovert me zowat. “Pas maar.” Madelief wijst naar het pashokje. Snel pak ik de jurk en kleed me om in het pashokje. Hij pas als gegoten. Mooi zo. Breed glimlachend stap ik uit het pashokje en show mijn nieuwe jurk. “Wow…” Mompelen Ken en Zayn tegelijk. “En nu geef ik je een Fairly make-over!” Gilt Madelief, klappend in haar handen. Ik kan nog niks zeggen of ze heeft me al in een stoel geduwd. Ze komt aan met allerlei spullen voor mijn haar en make-up. Ik kijk toe hoe ze een stuk van mijn haar afknipt. Het liefst wil ik nu het hele boeltje bij elkaar gillen, maar ik kan me inhouden. En weer een stuk. Met open gevallen mond hou ik dat plukje vast. “Fucking hell… Wat doe je me aan?” Mompel ik. “Wacht maar af, je ziet er straks super mooi uit.”
Ik bekijk mezelf in de spiegel. Niet dat ik graag opschep maar wauw, ik zie er inderdaad goed uit. “Veel succes, hè. Doe wat je kan doen!” Madelief zwaait naar ons. Alleen snap ik niet helemaal wat ze daarmee bedoelt. Ik wil het vragen maar Zayn trekt me mee. “Ze lult maar wat. Ken, jij kan wel naar huis gaan. Bedankt. Ik stuur nog wel een beloning naar je huis.” Ken knikt en stapt op zijn paard. “Wa- huh? Waar gaat hij nu heen?”
“Naar huis. Hij woont hier.”
“Hij is geen uh… Gewoon mens?!”
“Jawel, alleen hij woont niet in de mensenwereld. Ik heb hem een soort van ingehuurd om je hierheen te krijgen.”
Ik kijk boos naar Zayn. Als hij me in mijn ogen aankijkt sla ik hem volop tegen zijn wang. Geschrokken houdt hij zijn hand tegen de rode plek. “Bedankt…” Mompelt hij. Ik draai me om en begin weh te rennen. “Skylinn, wacht!” Hoor ik Zayn roepen. Natuurlijk blijf ik niet bij die gestoorde kerel. Snel duik ik ergens de bosjes in. “Denk je dat je je voor mij kan verstoppen?” Deze keer schrik ik niet van Zayns verschijning voor me. “Vertel me waar ik precies ben en waarom.” Zayn zucht. “Je moet beloven om bij me te blijven, oké?”
Voorzichtig knik ik.
“Goed zo. Alles wat ik nu ga vertellen lieg ik niet. Je bent in Fairlyland, het land dat ooit werd bestuurd door koning Niall. Niall heeft een zus, Nadine. Ze is de eigenaar van Nightmareland. Zoals je het hoort, een donker landje. Maar Nadine wilde meer, ze wilde Fairlyland overheersen. Ze bedacht een plan, Niall uitschakelen en dan zijn plaats overnemen. Nadine nodigde Niall op een dag uit om een etentje te houden. Daar zei Niall geen nee tegen, hij had altijd al gewild dat ze gewoon als broer en zus tegen elkaar konden doen. Nadine vertelde hem dat ze vrede wilde, geen ruzie meer. Niall dacht dat ze het echt meende. Jammer genoeg was dat niet. Nadine die ook kan toveren betoverde Niall in een eeuwige slaap,” ik schrik ervan. “Is hij dood?” Vraag ik zachtjes. “Ik ben nog niet uitgepraat. Nadine betoverde Niall in een eeuwige slaap, maar sprak de spreuk net verkeerd uit. Hij werd wel betoverd in een slaap maar werd wakker. Niall werd wakker in het Bos des Doods. Daar leeft de Blue Dragon, de draak die iedereen levend opeet.” Wow, dit had ik niet verwacht… “Maar waarom gaat hij er niet uit dan?”
“Was het maar zo gemakkelijk. Om het Bos des Doods is een krachtveld gebouwd.”
“Oh…” Er valt een stilte. Het is moeilijk om te begrijpen wat er hier allemaal gebeurd. “Maar waarom heb je mij dan nodig? Waarom ben ik hier?”
Zayn kijkt me aan en zucht dan zachtjes. “We hebben je nodig om Nadine te verslaan.” Mijn ogen sperren zich open en ga meteen staan. “Jij denkt dat ik verdomme mijn leven ga geven om deze klote wereld te redden?! Nou, dan denk je verkeerd!” Roep ik. Zayn mompelt zachtjes wat, kijkend naar zijn voeten en spelend met zijn vingers. “Wat zei je?” Vraag ik streng. Met betraande ogen kijkt Zayn me aan. “Ik dacht dat jij het was.” Fluistert hij. Om mijn zwak voor huilende jongens binnen te houden draai ik me om en sla mijn armen over elkaar heen. “Het enige wat ik je vraag is om mee te komen. Om Niall te bezoeken.”
“En dat is het laatste wat ik voor je doe.”
Reacties:
Oehlalalaa