FanFic.nl

Het uur van de wolf

VI

Hij sloot de deur achter zich en leunde met zijn rug tegen het massieve hout aan. Zo bleef hij een paar minuten staan. Deze dag was bijzonder goed uitgepakt, maar had hem totaal overvallen. De heks intrigeerde hem, ze deed dingen die hij totaal niet verwachtte. Hij had de hele middag bij haar gezeten, in haar nieuwe kamer. Ze had mogen douchen, en zo veel water mogen drinken als ze wilde, voordat ze ging slapen.
Marcus wist niet of hij de beslissing van de koning moest toejuichen of afkeuren. Om een waterheks toegang te geven tot zoveel water was vragen om moeilijkheden. En zelfs al kon ze de koning genezen, het was de vraag of ze dat dan wel zou doen. Aan de andere kant was hij blij dat ze nu kon aansterken, en dankbaar dat ze ervoor gezorgd had dat hij haar mocht blijven bewaken. Zijn territoriumdrift was alleen maar sterker geworden als het om haar ging.
Na de deur op slot te hebben gedaan en het water van de kamer te hebben afgesloten, liet hij haar alleen voor de nacht. Ze zou waarschijnlijk lang slapen.
Toen hij bij de vertrekken van zijn familie aankwam wachtte Grootmoeder hem op. Ze zat aan de keukentafel, en ondanks dat het bijna etenstijd was, was de rest van de familie nergens te bekennen. Hij voelde de spanning van haar afgolven, ze keek bezorgd.
'Wat is er?' vroeg hij terwijl hij tegenover haar ging zitten.
'Dat kan ik beter aan jou vragen, denk ik,' zei ze met een frons.
'Hoezo?'
'Ik maak me zorgen,' legde ze uit. 'Waarom deed Annika het?'
'Wat bedoel je?' vroeg Marcus, nu geërgerd.
'Ze kwam voor je op, Marcus, tegen de koning nog wel,' zei Grootmoeder boos. 'Waarom zou ze dat doen? Wat is ze van plan?' Ze leek het nu meer tegen zichzelf te hebben dan tegen hem.
Marcus zuchtte. 'Ze is gewoon bang, Grootmoeder. Ze zoekt veiligheid in wat ze herkent, dat is alles.'
Ze keek hem bedenkelijk aan. 'Beloof je dat je voorzichtig bent, jongen? Je hebt geen idee wat er in haar hoofd omgaat. Heksen zijn niet te vertrouwen, ze zijn slim en manipulatief, vergeet dat niet!' Ze keek hem betekenisvol aan en liep toen de kamer uit.
Marcus had het gevoel dat haar bezorgdheid niet alleen bij hem lag, maar ook bij de koning. Ze vond het te riskant om een heks haar magie op Grinboud uit te laten oefenen, maar ze had de koning niet kunnen ompraten. Iemand die op sterven lag zou alles proberen om zijn laatste adem uit te stellen.

De volgende ochtend klopte Marcus eerst aan voordat hij Annika's cel betrad. Met een slaperig hoofd keek ze op van onder de dekens. Haar rode haar zat door de war en ze moest de slaap uit haar ogen wrijven.
'Mag ik douchen?' vroeg ze meteen.
'Je hebt gisteravond nog gedoucht,' zei Marcus langzaam.
Ze zette grote ogen op. 'Maar ik stink,' probeerde ze.
Marcus snoof een keer. De kamer rook naar de zee, op een broeierige, zomerse dag. Zelfs een hint van vislucht was aanwezig, vers en zout. Hij vond het alles behalve een vieze geur. 'Onzin,' mompelde hij.
De heks keek teleurgesteld. 'Maar een douche helpt me sneller herstellen,' zei ze aarzelend.
Marcus twijfelde even. Was ze hem aan het bespelen of meende ze het? Grootmoeders waarschuwing klonk even door zijn hoofd, maar hij besloot het te negeren. 'Vooruit,' zuchtte hij uiteindelijk.
Haar gezicht lichtte onmiddellijk op. Ze sloeg de dekens van zich af waardoor de zeegeur even sterker werd.
Nadat hij het water weer had aangesloten liep ze naar de badkamer. Marcus ging in een luie stoel zitten en hield zijn ogen op de badkamerdeur gericht, die altijd open moest blijven. Terwijl ze onder de douche stond werd de zeelucht langzaam verdreven door door de zachte geur van een zomerse regenbui, douw en jonge, opkomende natuur. Ze had geen shampoo of parfum, maar ze kon zo verschillend ruiken gedurende de dag, en ze had er zelf geen weet van.
Toen de douche uitging kwam ze een seconde later, helemaal droog, in hetzelfde broekje en topje, de badkamer uitgelopen. Ze had geen handdoek gebruikt, net als de avond ervoor. Ze liep meer zelfverzekerd naar het bed, trok de zwarte mantel aan en ging tegenover hem zitten. Haar gezicht stond serieus maar daaronder straalde ze nog. Haar schoonheid overdonderde hem een beetje.
'Ik wilde vragen,' begon ze voorzichtig, 'of ik misschien wat schone kleren kon krijgen.' Ze keek even naar de grond en gluurde toen door haar wimpers naar hem. Hij bleef haar strak aankijken. Ze beet op haar lip, en hij zag het bloed eronder sneller gaan stromen. 'Ik loop namelijk nu al vier dagen in hetzelfde,' voegde ze toe.
Marcus hoefde niet lang na te denken. 'Als ik zo eten ga halen, neem ik nieuwe kleren voor je mee,' kondigde hij eentonig aan.
Annika zuchtte opgelucht, en ze leunde iets naar achteren. 'Dansje,' zei ze met een glimlach. Ze stond op en liep naar een van de twee kleine ramen van de cel. Er zaten tralies voor, maar ze kon er gemakkelijk door naar buiten kijken. 'Dus, wat gaan we doen vandaag?' vroeg ze op luchtige toon.
Haar vraag verraste Marcus. 'Wat bedoel je?' vroeg hij.
Ze draaide zich om en keek hem met twinkelende ogen aan. 'Nou, sinds we hier waarschijnlijk de hele dag zullen zitten,' begon ze, 'denk ik dat we maar beter iets te doen kunnen hebben. Want hoe zeer ik ook van onze conversaties geniet, ik denk niet dat we de dag ermee kunnen vullen.' Ze had een lach sarcastische ondertoon in haar stem, wat Marcus verbaasde. Was ze ongewoon positief ingesteld of was ze gewoon dapper?
Toen hij zweeg stond ze op en liep ze naar het tafeltje dat tegen de muur stond. Er stonden drie simpele stoelen omheen, maar ze ging niet zitten. Ze streek met haar vingers over het houten tafelblad. 'Gewoon iets om de tijd mee door te komen,' zei ze. 'Een boek misschien, of pen en papier.' Ze wierp hem een vlugge blik toe.

Toen Marcus in de middag terug kwam, had hij zijn armen vol met voedsel, kleren, en een paar boeken. Hij wist niet waarom hij ze had meegenomen voor haar, maar dacht dat het niet veel kwaad kon. Het was waarschijnlijk beter als ze iets anders te doen had dan naar hem kijken of een gesprek met hem proberen aan te gaan. Hij werd er ongemakkelijk van.
Annika keek weer uit het raam toen hij binnen kwam. Ze leek gebiologeerd met iets dat buiten gebeurde. Met een doffe klap liet hij de spullen op de lege tafel vallen, hij pakte een broodje uit de zak met voedsel en propte hem hongerig naar binnen. Ze reageerde niet op hem, dus liep hij naar de badkamer en vulde een beker met water. Toen hij terugkwam keek ze verstrooid op. Hij dronk de beker in een teug leeg en plantte hem op tafel. 'Waar keek je naar?' vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij naar het ander raam liep.
'Uhm.. niks bijzonders,' stamelde ze. Toen zag ze de spullen die op tafel lagen en en liep er naartoe. Als eerste pakte ze een broodje en begon snel te eten.
Marcus gluurde uit het raam naar beneden. Het winterse berglandschap was prachtig, maar de kasteeltuin waar hij op uitkeek was kil en kaal. Hij was verlaten, op twee wolven na. De jonge man en vrouw stonden onder de beschutting van de bomen, en keken elkaar diep in de ogen. Toen omarmden ze elkaar en kusten ze. Snel keek hij weg.
Annika keek hem verlegen aan, ze had een shirt, trui, sokken en oude trainingsbroek van Ellen in haar armen. Voordat ze naar de badkamer ging om zich te verkleden griste ze nog het schone ondergoed van tafel.
Hij liet haar met rust terwijl ze bezig was, en keek weer uit het raam. Het intieme stelletje was uitgekust, en ze wandelden nu hand in hand terug naar het kasteel. Hij had vaker wolven, en mensen, zien zoenen, zijn broers deden het vaak met hun vrouwen waar de rest van de familie bij was, maar dit voelde op een bepaalde manier toch ongemakkelijker voor hem.
'Het is moeilijk om jullie als monsters te zien als dat het uitzicht is,' zei Annika achter zijn rug, en hij draaide zich vliegensvlug om. Ze was omgekleed en had een vlecht in haar haar. Hij was zo in gedachten verzonken geweest dat hij haar niet had opgemerkt. Zijn blik viel op de deur, die nog open stond. Hij was helemaal vergeten hem dicht te doen. Hij vloog erheen en draaide hem op slot. Ze grinnikte zachtjes in zichzelf, er niet van bewust dat hij haar moeiteloos kon horen. Ze pakte nog een broodje uit de zak op tafel en nam een boek mee. Ze ging op het bed liggen en begon te lezen.
Marcus pakte ook een broodje en ging in zijn stoel zitten. Terwijl hij naar haar keek snoof hij de geur van water op, die hij steeds meer begon te waarderen, en hij vroeg zichzelf af hoe lang het zou duren voor haar energie helemaal terug was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.