FanFic.nl

Schrijfwedstrijden

-7-Vragen

De tijd tikt door en met samengeknepen ogen volgt de jongen de wijzer. Hij wiebelt nerveus heen en weer op zijn stoel, zijn spieren gespannen. Eindelijk bereikt de wijzer dan de vijf en sneller dan normaal staat hij al naast zijn bureau. De meeste studenten zijn nog bezig hun spullen in te pakken, maar hij is het lokaal al uit. Met een brede glimlach rent hij de trappen van het gebouw af, voor eenmaal dankbaar dat de treden zo breed zijn. Mensen groeten hem vrolijk, maar hij besteed er geen aandacht aan. Normaal zou hij ze teruggroeten, misschien even stil blijven staan om een praatje te maken. Vandaag niet, vandaag rent hij aan een stuk door naar zijn flat die net buiten de campus ligt.

Hijgend bestijgt hij de laatste treden naar zijn flat en laat zich dan even tegen de deur rusten. Diep ademt hij in en uit, om vervolgens met trillende vingers zijn sleutels uit zijn zak te halen. Voordat hij de deur opent, zucht hij diep en steunt hij met zijn handen op zijn knieën.
‘Jezus, dat doe ik dus ook nooit meer,’ hijgt hij. Hij kreunt even en recht zich dan weer, waarna hij eindelijk de deur open krijgt. Met een glimlach stapt hij naar binnen en laat hij zijn rugzak van zijn rug glijden. Met een zachte plof beland hij op de grond. Zijn jas volgt en dan roept hij: ‘Harry?’ Gespannen loopt hij de woonkamer in, waar de adem in zijn keel stokt als hij Harry ziet zitten. Hij lijkt wel mooier te zijn geworden.

‘Harry,’ zucht hij opgelucht. De jongen kijkt op en glimlacht breed.
‘Louis.’ Harry’s stem klinkt luchtig, maar Louis kan de onderliggende blijheid horen. Hij glimlacht en loopt richting de bank. Harry laat zijn vingers over Louis’ pols glijden en trekt de jongen dan op zijn schoot.
‘Ugh, waarom ben je toch altijd zo koud?’ Harry haalt zijn schouders op en knuffelt de jongen stevig.
‘Ik heb je gemist.’ Louis glimlacht, onzichtbaar voor Harry omdat hij tegen zijn borst gedrukt is.
‘Ik heb jou ook gemist, Haz.’ Hij tilt zijn hoofd op en kust Harry kort op zijn lippen. Vervolgens wrijft hij met zijn duim over Harry’s onderlip.
‘Heb je weer op je onderlip lopen bijten?’ Hij bijt een glimlach terug en Harry haalt zijn schouders op, een ondeugende blik in zijn ogen.
‘Misschien. Wil je er iets aan doen?’ Louis glimlacht en plaatst nog een kus op zijn lippen.
‘Je kan ook gewoon op mijn onderlip bijten.’ Vervolgens bijt Louis zelf op zijn onderlip en Harry lacht. Louis kan het onder zijn handen voelen rommelen en glimlacht verlegen.
‘Dat lijkt me een prima oplossing, Lou.’

‘Wil je wat eten?’ vraagt Louis even later. Harry schudt zijn hoofd en glimlacht.
‘Nee hoor, ik heb al gegeten toen ik bij mijn moeder was.’ Louis knikt en maakt snel een magnetronmaaltijd klaar. Vervolgens zakt hij naast Harry op de bank en begint te eten. Tussen happen door vraagt hij: ‘Hoe was het bij je moeder?’ Harry haalt zijn schouders op.
‘Zoals altijd. Ze draagt nog steeds wit.’ Louis glimlacht en schudt zijn hoofd.
‘Ik zal nooit snappen waarom ze dat blijft dragen. Wit is zo’n saaie kleur.’ Harry haalt enkel zijn schouders op. Louis is even stil als hij kauwt.
‘Wanneer kan ik haar ontmoeten?’ vraagt hij vervolgens. Harry verstijfd even en ademt dan diep uit.
‘Ehm, dat duurt nog wel even.’
‘Oh.’ Harry glimlacht trillerig.
‘Eet je eten maar op, dan kunnen we straks knuffelen, okay?’ Louis glimlacht en knikt, om vervolgens een grote hap groente in zijn mond te stoppen.

Als ze later die avond in bed liggen, verstrengeld in elkaars armen, ademt Louis diep uit.
‘Hee Haz?’ Harry humt even en Louis laat zijn hand over Harry’s borst glijden.
‘Wan-wanneer denk je dat je me echt leuk vindt?’ Verbaasd kijkt Harry hem aan.
‘He?’ Louis haalt zijn schouders op en richt zijn blik naar zijn handen.
‘Het is gewoon, nou ja. We kennen elkaar al een paar maanden en we hebben nog geen seks gehad.’ Harry strijkt met een grote hand over Louis’ haar.
‘I-ehm, dat gaat niet zo makkelijk, Louis. Ooit leg ik het je uit, oke?’ Met naar beneden getrokken mondhoeken kijkt Louis naar zijn vriendje.
‘Oke.’ Harry glimlacht kort.
‘Ga maar slapen, het is al laat.’ Louis zucht en legt zijn hoofd op Harry’s borst.
‘Oke.’

Zodra Louis’ ademhaling indiceert dat hij eindelijk slaapt, maakt Harry zich voorzichtig los uit zijn omhelsing. Vervolgens staat hij stilletjes op en strijkt Louis haar glad. Daarna trekt hij de deken over Louis heen en stopt hem in. Met een glimlach kijkt hij neer op de slapende jongen.
‘Slaap lekker, Lou. Tot morgen.’ Dan draait Harry zich om en verdwijnt geruisloos door de muur.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.