Hoofdcategorieën
Home » Overige » Schrijfwedstrijd » Huilende tranen
Schrijfwedstrijd
Huilende tranen
Als een gek snelde Harry naar het ziekenhuis. Net voor het bericht had hij zijn rijbewijs gehaald.
“Meneer, meneer,” een verpleegster probeerde hem tegen te houden. Zonder enkele medelijden te tonen duwde de krullenbol haar aan de kant. Daardoor botste ze tegen een karretje met voedsel aan. Er viel niets aan te doen. Er viel niets aan Harry te doen. De woede en pijn vormden een hele andere Harry dan normaal. Hij wist nog precies naar welke kamer hij moest. De witte deur gooide hij met een flinke duw open. De tranen sprongen in Harry’s ogen. Langzaam liet hij zichzelf naar de jongen in het bed slenteren, knielde langs hem neer. “Het komt allemaal goed.” Dat was wat Harry hoopte. “Open je ogen,” fluisterde hij. Maar het hielp niet. “Open je ogen,” de toon waarin Harry praatte veranderde naar smeken. Tranen druppelden op de witte ziekenhuisjurk. Blijkbaar hoorde de jongen het en opende zijn ogen. Harry’s ogen begonnen te glimmen. “Beloof dat je bij me blijft, ik weet dat je het kunt.”
Er verscheen een glimlach op de lippen van het slachtoffer. “Wat denk je dat beter voor me is?” Hij had bijna geen stem meer over, het was enkel gefluister. Harry pakte zijn hand en wreef er over. Dat was iets wat hij altijd deed bij zijn lieveling. “Ik wil nog zoveel met je meemaken en doen.” De tranen over Harry’s wangen begonnen weer te lopen. “Ik ook,” de glimlach verdween. De jongen sloot zijn ogen. Paniekerig begon Harry zijn hoofd door elkaar te schudden. “Meneer Styles!” Riep de dokter die erbij was. Niets en niemand kon Harry stoppen. “Meneer Styles, stop daar onmiddellijk mee!” Beval de dokter hem. Alsof het zou helpen. Er moest versterking komen. Met een aantal man pakte ze Harry vast. Wild spartelde hij om zich heen. “Laat me verdomme los!” Riep hij. Schreeuwend werd hij naar de deur gebracht. Net voordat Harry de kamer verliet opende zijn vriend zijn ogen. “Ik hou van je, Harry.” Was er zachtjes te horen vanuit zijn mond. De hartverwarmende glimlach was weer te bekennen op zijn lippen.
Pieeeeeeep…
R.I.P
Louis Tomlinson
24-12-1991 † 13-09-2019
Wauw... Echt super mooi geschreven. x