Hoofdcategorieën
Home » Mainstreet » I Thought we were friends » hoofdstuk 11
I Thought we were friends
hoofdstuk 11
Ze vertelde me alles. Tenminste dat denk ik, vast niet alles want je vertelt niet alles gelijk aan iemand die je niet kent, ook al is hij/zij beroemd tenminste dat denk ik.
Medelijdend keken de jongens haar aan. Wat ze niet zagen was dat er een traan over haar wang gleed. Ik liep naar haar toe en omhelsde haar, de jongens keken me wat raar aan maar toen ik ze wenkte gaven ze ook een knuffel. Hier door begon ze nog meer te huilen, toen pas snapte de jongens het.
Voorzichtig veegde ik haar tranen weg, al werden ze gelijk weer vervangen door nieuwe tranen. Snikkend zakt ze door haar benen. Net voordat ze de grond raakt vang ik haar op. De jongens gaan een stukje achteruit en voorzichtig zet ik haar weer neer. Bang dat ze weer valt. Dankbaar keek ze me aan.
'Dankje, Nils' fluisterde ze. Ik knikte zodat ze zag dat het goed was.
ik hield haar nog steeds vast ter ondersteuning, ik durfde haar niet helemaal los te laten bang dat ze weer zou vallen. Ik keek om me heen of ik haar hond zag. Maar hij was er niet! Hij zal toch niet weg gelopen zijn en of Owen mijn gedachten kon raden kwam hij met de hond naar me toe gelopen en zette hem op de grond. De riem gaf hij aan mij.
Ik keek haar aan om te zien of z de hond ook weer vast kon houden, wat ik niet door had was dat ze mij ook aankeek. Waardoor onze gezichten maar een paar centimeter van elkaar verwijderd waren. Gauw draaiden we beide ons hoofd de andere kant op. Na een tijdje keek ik haar weer aan, en gaf ik de riem van de hond aan haar.
'bedankt' zei ze. 'Ik ben me helemaal vergeten voor te stellen ik ben Nadja en ben 14 jaar oud, bijna 15. aangenaam kennis te maken.'
Als eerste stelde ik me zelf voor. 'Ik ben zoals je misschien al wist Nils en ben 16 jaar oud, bijna 17. Zoals je waarschijnlijk al wist en dit zijn Daan,Owen en Rein.
'Dat wist ik inderdaad al, jullie maken erg goede muziek!
verlegen draaide ik mijn hoofd weg en word ik een beetje rood. ze ziet het en giechelt. 'bedankt, Nadja' zeggen we in koor, waardoor we in lachen uitbarsten en Nadja moet ook lachen. Normaal zeggen we bijna nooit iets tegelijk, vandaar dat dit ook zo grappig is. Als we zijn uitgelachen valt er een stilte.
Nadja kijkt op haar horloge en keek er geschrokken naar. voorzichtig fluister ik 'wat is er?'
'Ik moet eigenlijk allang thuis zijn, ze zullen wel ongerust zijn waar ik blijf. Normaal vergeet ik nooit de tijd straks denken ze nog dat er iets ergs is gebeurd! ik ga naar huis ik zie jullie vast nog wel een keer.'
En ze liep weg, gauw loop ik achter haar aan. Ze draait zich om en vroeg me wat er was waarop ik antwoordde dat ik haar echt niet alleen om dit tijdstip naar huis laat lopen. Gelukkig stribbelde ze niet tegen en leek ze het niet erg te vinden. Ik nam afscheid van de jongens en sprak af dat ik zo weer naar ze toe zou komen.
Zo liep ik met Nadja mee nar waar ze woonde. Vlak voor haar deur nam ik afscheid van har alleen leek zei dat niet genoeg te vinden en nam me mee naar binnen.
Haar moeder zat aan de keuken tafel zenuwachtig op het hout te tikken en toen ze Nadja naar binnen zag komen kreeg ze gelijk heel veel vragen.
Haar moeder viel stil toen ze mij binnen zag komen. Haar mond viel open van verbazing, dat betekende vast dat ze me heeft herkent. Het is altijd grappig als mensen je her kennen maar jij ze niet herkent het enige jammere ervan is dat je niet meer zonder bewaking de straat op kwam.
Nadja legde gauw alles uit en ook waarom ik hier ben en dat ik zo aardig was op met haar mee naar huis te gaan omdat ik niet wou dat ze om deze tijd nog alleen op straat liep. Haar moeder kijkt me dankbaar aan.
Ze bood me wat te drinken aan maar dat aanbod sloeg ik netjes af, met de reden dat ik weer terug naar de jongens moest. Samen met Nadja liep ik naar de deur waar ze me naar buiten liet. Ze drukte nog gauw een papiertje in mijn hand en ik wierp er een blik op en zag dat haar nummer erop stond. Ik gaf haar nog een knuffel en liep naar buiten op naar de jongens.
Reacties:
LOVE IS IN THE AIR!!!