FanFic.nl

The Book of Neya

003 - De Lady

Ik lig op bed, mijn benen wijdopen. Ik lig op bed met mijn benen wijd omdat de meisjes Stone aan weerskanten van mijn bed zitten en aan mijn voeten werken. Hannah Stone is een sterke, huishoudelijke goddess en de confidante van mijn moeder. Daarnaast lakt ze heel goed nagels, wat ze nu ook bij mij doet. Ella is één van mijn beste vriendinnen en het jongere zusje van Hannah. Haar kwaliteiten behelzen het uitstekend vlechten van mijn haar, het uitzoeken van mijn dagelijkse outfits en het hoofd op hol brengen van de dorpsjongens. Ze is mijn dienstmeisje en ze is prachtig. Alles aan haar is bruin; haar haren hebben de kleur van kastanjes, haar huid is als karamel en haar ogen zijn gesmolten melkchocolade. Haar tanden zijn echter stralend wit en op dit moment fully visible door de lach op haar gezicht. ‘Lig alsjeblieft niet zo te wriemelen of ik kleur je voet rood,’ dreigt ze vervolgens, en ze geeft een plagend rukje aan mijn kleine teen. Ik lach terug, want ik houd van haar en van de glimlach om haar mond. Mijn moeder zit naast me en geeft me een zachte aai over mijn wang. ‘Ik zal om Constance vragen,’ zegt ze zachtjes. Ze staat op en loopt de kamer uit, haar passen lang en kordaat. Mijn moeder mompelt noch fluistert; ze gaat enkel steeds zachter praten. Ik vermoed dat het iets adellijks is.
Moeder draagt een enkellange, wijde nachtblauwe rok met een ivoren onderrok. De rokken ruisen om haar benen en maken haar nóg langer en statiger. Ze is nu nog gehuld in een crèmekleurig kasjmieren vest vanwege de kou, maar over precies tweeëntwintig minuten zal ze deze afdoen om zo haar bijpassende bodycon met struisvogelveren te onthullen. Dit alles – ik overgeleverd aan de grillen van mijn moeder en haar gehoorzame partners in crime – is ter ere van het Bal der Ouden, een jaarlijks bal gehost door mijn ouders. Het is de laatste dag van het jaar en de lucht hangt vol energie en opgewonden stemmen. Dit feest is een legende. Het is tevens de eerste keer dat ik erbij mag zijn en ik geniet van elke minuut voorbereiding, ook al stribbel ik af en toe wat tegen voor show. In ieder geval, ik heb nog niet de kans gehad een jurk uit kiezen en Constance – de kleermaakster van mijn moeder – wordt erbij gehaald in het geval de jurk in kwestie straks nog ingenomen moet worden. Het komt allemaal aan op last-minute work, maar misschien is dat ook wel een deel van de charme besef ik nu. De hakken van mijn moeder – hoge zwarte stiletto’s met een puntige neus en linten om haar enkels en onderbenen – tikken op de houten vloer ter aankondiging van haar komst. In haar kielzog bevindt zich Constance. Ze loopt rustig achter mijn moeder aan, voorzichtig om niet op de jurken te stappen die ze in haar armen heeft. Constance is drie koppen kleiner dan mijn moeder en naast het vuurrode haar en de bleke huid die ze delen, lijkt ze in niets op mijn moeder. Haar schouders zijn gebogen door het vele werk in haar studio, haar haren kroezen wild en haar gezicht heeft wel duizend sproetjes. Ze is een lieve en hyperintelligente geest. Mijn nagels zijn inmiddels droog en Hannah en Ella trekken zich snel terug, gretig als ze zijn om zelf hun feestkleding aan te doen. Tijdens het Bal der Ouden heeft het meeste personeel vrij; mijn ouders huren elk jaar een groep externe werkers in om hen dan te helpen. Voorzichtig laat ik mezelf van het hoge bed af glijden. Mama helpt me op een roodfluwelen krukje en Constance pakt de eerste jurk. Het is een strakke, bordeauxrode jurk met pofmouwtjes en een knielange, wijde rok van tule. De jurk is als een zoete droom, maar ik voel in mijn hart dat het niet dé jurk is. De tweede jurk is zwart, mouwloos en heeft een lange, wijde satijnen rok. De rok ruist om mijn benen en ik hoor de stof knisperen als ik naar de spiegel toe loop. Ik draag vaak zwart, dus normaliter gesproken zou dit mijn to-go jurk zijn. Ik weet niet waarom, maar vandaag voelt... anders. Het lijfje van de jurk is geborduurd met de allerfijnste kruissteekjes die ooit heb gezien, en de donkergrijze voering schijnt licht door de stof heen, waardoor hij een haast onaards voorkomen krijgt. Zwijgend stap ik met behulp van mijn moeder uit de jurk en overhandig hem voorzichtig aan Constance, bang om de tere stof te kreuken. De jurk is als Turks fruit bestrooit met kokossnippers - wat mijn favoriete snoepgoed is - maar vanavond is niet de avond voor Turks fruit. Vanavond wil ik méér.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.