FanFic.nl

The Book of Neya

006 - Yin en Yang

Na het afdalen van de trap worden we de menigte in geleid achter onze ouders aan. Het is een processie in gedimd licht, want de toortsen aan de wand zijn de enige verlichting aanwezig. Onze tocht door de menigte heen is als een chaotische koortsdroom, zoveel kleuren, stoffen en geuren omringen ons. Ik spot subtiele glitter, vuistgrote pailletten en kapsels bedekt met feeënstof, allen doordrenkt in de zoete, verleidelijke geur van opium. Soms word ik begroet met een vleugje alcohol en boterbier, dan weer dringt een meer sinistere, bijtende stof mijn neusgaten binnen. Ook wij magiërs hebben een scala aan verboden stoffen, maar ik weet vrij zeker dat deze op de een of andere manier niet gelden voor dit feest. Het is fascinerend om te zien hoe de enorme menigte uiteen wijkt voor mijn ouders, en voor het eerst ben ik het getuige van een ander soort magie - ik noem het ‘macht’.
Mijn ouders vormen een duo waarbij mijn vader het yin vertegenwoordigt en mijn moeder yang tot zich neemt. Evan, wiens uiterlijk een sprekende gelijkenis met dat van de donkere Adonis vertoont, straalt eenzelfde kracht uit; iets duisters, ongrijpbaars en met lagen waarin je verstrikt zou kunnen raken. En toch, zó mooi. Zo mooi, dat iemand zich moedwillig in de bodemloze poel van diens psyche zou storten. Hij en Ysolde vormden een van de gevaarlijkste, meest beruchte paren in de afgelopen honderd jaar tovergeschiedenis. Begrijp me niet verkeerd, ik houd van mijn vader en hij is een gepassioneerde, extreem intelligente man die geen grenzen kent als het aankomt op het liefhebben van zijn dierbaren, maar mijn Evan kent een zekere mate van duisternis en deze zwartheid gaat dieper dan wij allemaal vermoeden, daar ben ik vrij zeker van. Evan’s familiegeschiedenis is even fascinerend als hemzelf en heeft verschillende grote tovenaars voortgebracht zoals bijvoorbeeld Magnus van Elkanthië, maar ook verdorven mannen als L’Adrag en zijn jongste dochter Hydrangea. Mijn moeder Evelyn is als de andere kant van de munt, met haar lelieblanke voorkomen en zachtroze lippen. Alles aan mijn moeder is zacht; haar lichaam noch geest kennen harde randjes. Haar adellijke afkomst - ze is een gravin in eigen recht - en fabelachtige rijkdom maken haar tot het onderwerp van vele verhalen. Maar mijn moeder is meer dan dat; haar scherpe geest is dominant aan die van haar echtgenoot en haar gepubliceerde correspondentie met de meest intelligente geesten uit onze tijd zorgt keer op keer voor ongekende bestsellers. Mijn moeders’ genie is het materiaal uit oude legendes.
De gecombineerde macht van mijn ouders is de solide basis van dit feest en zorgt er samen met hun oog voor spektakel voor dat dit feest al maanden op de tong van de toverwereld brandt. Een feest dat twaalf uur later nog steeds aan de gang is overigens. Wij, de jongeren, hebben ondertussen al enkele uren verplichte rust achter de rug en dragen andere outfits. Des te verder in het feest, des te meer onze ouders en bewakers hun waakzame oog laten verslappen. Mijn broers en ik vermaken ons op een apart, verhoogd podium en kijken neer op het gedrang onder ons. Ik vind het prima, want de extravagantie en vreemde taferelen behouden hun glans, al bevinden ze zich enkele meters onder ons. Inmiddels draag ik een nachtblauwe fluwelen haarband met gouddraad en een korte jurk met vierkante hals en lange mouwen, eveneens met gouddraad geborduurd. Ik heb hoge zwarte laklaarsjes aan met een hak en een panty met een naad op de achterkant. De panty’s fascineren me, want mijn moeder draagt precies dezelfde en dit is de eerste keer dat ze me toestond er een van haar te lenen. In mijn oren heb ik kleine bolletjes van citrien en ik draag een choker met dezelfde stenen. Ik voel me vreemd… oud. Volwassen misschien zelfs. Mijn hart klopt opgewonden in mijn keel en ik leun uitdagend over de reling van het podium heen.

Showtime.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.