FanFic.nl

love is not a compatition but im winning [robert pattinson lovestory<3]

Comprommis.

'waarom word je nu boos? Wat is er?' vroeg Edward bezorgd.
Ik sprong op :'Waarom ik boos word? Omdat je zijn kant kiest!' spuwde ik naar hem.Tranen welmde uit mijn ogen en ik rende naar buiten. Edward volgde me op de hielen. 'Wat is er nou? Ik geloof niet dat je boos bent omdat ik moest lachen.'
'Laat me met rust' siste ik.Ik hield krampachtig het verfromfraaide briefje in mijn hand.Hij keek ernaar :'wat is het?' Ik keek naar mijn hand.'een gedicht' fluisterde ik zachtjes.'Mag ik het lezen?' Wild schudde ik mijn hoofd :'Het is van Jake' prevelde ik.Zijn lippen maakte een "o" beweging.In een flits trok hij het papier uit mijn hand en verscheurde het.
'Hoe kun je nog contact hebben met de persoon waarvoor Mary is overleden'siste Edward van woede.Zijn stem klonk laag en dreigend.
'Ze vocht voor ons, zoals ook Alice zou hebben gevochten, Carlisle, Esme, Jasper, Rose, had jij dan niet gevochten voor mij?' vroeg ik. De tranen stonden weer in mijn ogen. Hij stapte dichterbij en stak zijn armen naar me uit.Ik stapte achteruit :'Ik vroeg je wat' snikte ik.'Tuurlijk zou ik vechten voor jou, ik hou van je dat weet je toch sweetheart?'
Ik kneep mijn ogen dicht waardoor de tranen over mijn wangen rolden :'Waarom is onze relatie dan zo anders dan die van jou en Mary? Waarom waren jij en Mary zoveel closer dan jij en ik zijn?Ja ik weet dat je van me houd, maar vind je me wel op de zelfde manier aantrekkelijk als Mary?' Het was een tijdje stil. Zijn ogen stonden groot van verbazing. Hij krabde in zijn nek :'Het heeft niets met jou te maken sweetie..' hij zuchtte even.' Waarmee dan?' fluisterde ik.'Kijk, je hebt denk ik wel gemerkt dat ik heel veel van Mary hield en ik verloor haar.Ik ben gewoon bang om me weer zo open te stellen naar iemand toe, zeker naar jou toe.Je hebt een aantrekkingskracht voor gevaar ik wil jou niet ook nog verliezen, dat overleef ik niet snap je dat jackie?' Ik knikte licht :'Maar, mij zul je niet verliezen Edward.Ik blijf altijd bij je.Ik train me niets voor niets in de rondte.De volturi krijgt me niet klein, je moet me gewoon vertrouwen.'
'Is het niet veel makkelijker om je Weerwolf vriend vaarwel te zeggen?' hij keek me hoopvol aan, bijna smekend.Ik zuchtte :'Edward dat kan ik niet,toen jij er niet voor me was, en ik me schaamde voor de rest was hij de zon waarin ik me kon laten zien.Hij was mijn schouder waarop ik kon huilen. Ik heb een speciale band met hem Edward, het is nog niet de tijd om daar afscheid van te nemen.' 'maar ik ben er nu toch? Je hebt nu toch mij om op uit te huilen? ik kan jou maan zijn, je sterren je zon!Ben ik niet genoeg voor je?' Ik wurmde me in zijn armen en gaf een kusje in zijn nek :'Je bent alles wat ik wil en nog meer liefje maar...hoe moet ik dit zeggen...Ik hóíº van Jacob als een soulmate.Ookal praat hij de laatste tijd weinig met me.En ik móét het een en ander uitpraten met hem voor ik verder kan gaan.Maar daar ging het niet over, Ik kan makkelijk zorgen dat me niets overkomt Edward.Ik heb er vaker alleen voor gestaan dat weet je toch nog wel hé? Ik wil gewoon dat je me vaker zo vast houd.Me vaker laat merken dat je zoveel van me houdt als dat je zegt.Zoals jij en Mary, ik ben daar gewoon jaloers op.'
Hij glimlachte :'Als het gevaar er niet meer is krijg je alles van me wat je wilt.'
'DAT IS NIET EERLIJK' protesteeerde ik.'Comprommissen liefje, het is dat of helemaal niets.' Mijn mond zakte open en ik wurmde me weer uit zijn armen :'Oke wat jij wilt.Dus geen knuffels, geen lieve woordjes en geen gezoen totdat de Volturi ons aanvalt wat like nog een jaar kan duren.'
Zijn gezicht betrok maar hij gaf neit over :'naja dat meot dan maar, of je verbreekt het contact met de weerwolven...'
'nooit liefje, nooit.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.