FanFic.nl

The Returned

Don't You (Forget About Me)

De enige zekerheid die ik heb is dat ik aan alles twijfel. Wou je de persoonlijkheid van Ally Finley samenvatten, moest je gewoon aan het bekende citaat van Francis Bacon denken. Over het kleinste detail kon de jonge psychologe uren piekeren. Nam ze kaas of ham op haar brood? Welke kleur van nagellak wou ze. Ze had de autohandelaar bijna tot wanhoop gedreven toen ze maar niet kon kiezen tussen een rode en blauwe Audi.
En vandaag leek het een bijna onmogelijke opdracht te zijn om te kiezen welke fles rode wijn ze zou kiezen.
Haar eerste keus was om de zelfde fles te nemen die ze altijd nam. Maar het was voor een speciale avond, dus mocht het best iets meer exclusiever zijn. Maar exclusiever betekende ook een hoger prijskaartje. Een betere kwaliteit of een betere prijs? Een bijna onmogelijk dilemma voor de eeuwige twijfelaar.
'Mag ik je een goede raad geven? Neem de Château Haut-Bailly.'
Geschrokken keek Ally op. Ze was zodanig verdiept geweest in haar wijnen dat ze niet eens had opgemerkt dat ze gezelschap had.
'Pip!' Lachte ze verrast, terwijl ze haar beste vriendin een zoen op de wang haf. 'Ik had je niet zien aankomen.'
'Dat zag ik ja. Wijnen zijn dan ook een heel complexte materie niet?'
'Hou op, ik wil gewoon de goede wijn vinden voor vanavond. Eric komt langs voor een etentje.'
De blauwe ogen van Pip begonnen te stralen van opwinding.
'Natuurlijk, en dan moet je hem natuurlijk dronken voeren, zodat hij zeker blijft slapen.'
Ally voelde haar wangen rood worden.
'Slapen? Pip het is gewoon een etentje. We zijn echt nog niet zo ver, we moeten elkaar eerst beter leren kennen.'
Pip 's hand haf haar een klap tegen de wang, dit was zo onverwacht dat Ally even haar evenwicht verloor.
'Verdomme, waar was dat goed voor?' Riep ze verontwaardigd.
'Om er voor te zorgen dat je weer wakker word. Dan kan ik je uitleggen dat jij en Eric elkaar al jaren kennen. Als jullie nu nog niet weten dat jullie bij elkaar horen dan zullen jullie het nooit weten.'
Ally bleef verontwaardigd over haar pijnlijke wang, maar een deel van haar moest toegeven dat haar vriendin gelijk had. Ze mocht Eric echt graag. Verdorie, ze had nooit gedacht dat ze na de dood van Daniël nog ooit zoiets voor iemand zou kunnen voelen. Maar daar lag ook de bron van haar twijfel. Daniël en Eric waren niet alleen partners geweest, ze waren zo dik met elkaar geweest dat ze bijna als broers waren. Kon ze dan zomaar een relatie aangaan met Eric? Zelf na vier jaar leek het haar nog altijd een verraad aan haar grote liefde.
'Ally? Je hebt nu vier jaar gerouwd. Niemand zal het je kwalijk nemen dat je weer gelukkig wil zijn. En zeker Daniël niet.'
'Ik...IK weet dat je gelijk hebt. Maar Eric en Daniël...Verraad ik hem niet als Eric en ik echt samenkomen?'
Als antwoord gaf Pip haar een stevige knuffel.
'Daniël hield van je. Ik weet zeker dat hij alleen maar wil dat je gelukkig word. En het feit dat dit met zijn beste vriend is zal hem alleen maar gerust stellen. Want dan laat hij je achter onder de goede van de persoon die hij het meest van al vertrouwde.'
Ally wist dat ze gelijk had. Het was best ironisch, jaren had ze psychologie gestudeerd, het was haar job om mensen te helpen in dit soort zaken. En toch kon ze nog zoveel leren van Pip, met haar vrolijke karakter en een knuffel wist ze gewoon bij iedereen een glimlach op het gezicht te toveren.
'Wat zou ik toch zonder jou doen? Hoe had ik al die jaren overleeft zonder jou?'
'Dat had je wel overleefd. Alleen zou je leven er niet echt sociaal uitzien.'
Pip liet Ally los en nam de fles wijn die ze zonet had aangewezen.
'Aangezien je er bijna een halve dag overdoet voor een fles wijn. Maar gelukkig is wijn toevallig een van mijn vele talenten. De Château Haut-Bailly, staat gegarandeerd garant voor een perfecte avond.'



Niet veel later had Ally haar laatste boodschappen ingeladen en stapte in haar wagen. Ze stak de sleutel in het contact maar twijfelde toen even. Haar blik gleed naar de foto van Daniël die altijd op het dashboard lag.
'Ik hou van je, Daniël. Maar Pip heeft gelijk, ik moet verder met mijn leven. Ik hoop dat je het er mee eens bent.'
Natuurlijk kwam er geen antwoord. Ze zuchtte, ze zou zo graag een teken van hem krijgen. Iets wat haar er van zou overtuigen dat hij alles goedkeurde.
Toen ze de wagen startte sprong de radio meteen aan. Ally schrok even, ze wist zeker dat hij zonet niet aan stond.
'Dat was het dan, dames en heren.' Weerklonk de stem van de presentator. 'We gaan verder met een klassieker van de Simple Minds, hier is Don't You Forget About Me.'
Ally voelde haar hart in haar keel kloppen, dit was het favoriete lied van Daniël. Was het toeval dat een radio aanspringt net op dit nummer? Ze keek nog een keer naar de foto en lachte.
'Bedankt lieverd.'