FanFic.nl

Once Upon A Time | END

Hoofdstuk 10

Zayn Malik

“Zayn? Sk-Skylinn?” Meteen laat ik Skylinn los en kijk schuldig om me heen. “Wat waren jullie aan het doen?” Niall slaat zijn armen over elkaar heen. “Niks,” fluit ik. Skylinn geeft me een duwtje. Opeens veranderd de blik in Nialls ogen. Alsof het hem raakt. Geeft hij dan toch iets om Skylinn? “Zayn, kan ik je even spreken?” Zijn ogen rollen naar Skylinn die benieuwd is wat Niall gaat vertellen. “Alleen.” Skylinn zucht en gaat ons hutje binnen waar Chantal nog lekker ligt te slapen. “Zayn, ik had dit echt niet van je verwacht.”
“Wat boeit het? Je vindt haar toch niks.”
“Hoezo weet jij dat? Ik heb je toch niets verteld? En is dat dan een rede om haar spontaan te zoenen?”
“En is dat een rede om boos op mij te worden, misschien vind ik haar wel leuk!”
“Dat kan goed zijn maar ík heb haar nodig, ze kan mij hieruit helpen.”
“Dus je hebt haar daarvoor alleen maar nodig? Om jou te helpen? Als ik haar was zou ik tegen je zeggen: stik erin. Weet je Niall, mensen hebben ook gevoelens.”
“Mensen zoals jij niet. Kijk wat je hebt gedaan.”
“Ik heb een meisje gezoend, dus? Jij geeft niet eens om mensen!”
“Verdomme Zayn! Ben je soms vergeten waarom dat allemaal is gekomen?” Niall laat zich met tranen in zijn ogen op de grond zakken. “De vloek…” Mompel ik meelevend. “Ja, de vloek. De vloek die nooit verbroken kan worden.” Niall verstopt zijn gezicht in zijn handen. Opeens schieten er verschillende gedachtes in mijn hoofd voorbij, waarvan eentje ons kan helpen. De ware liefde kus… Harry had me verteld dat we Niall uit het Bos des Doods kunnen halen door de ware liefde kus, maar als hij de kus heeft gehad is hij vast ook verlost van de spreuk die ervoor heeft gezorgd dat hij om geen een persoon geeft. Alleen is er een probleempje: als Niall van niemand kan houden, hoe kan hij dan de ware liefde kus aan iemand geven? Okay, niet teveel stressen het komt allemaal goed. “Zayn?” Ik kijk op. “Sinds jullie hier zijn komt de Blue Dragon alleen maar ’s nachts, wanneer jullie slapen…”
“Echt waar?”
Niall knikt. “Ik genees snel.”
“Dat is dus wat ik zag…”
“Ja, ik ben er blij mee. Mijn energie stijgt. Misschien kan ik wel terug vechten binnenkort.”
“Dat denk ik dus niet meneertje de koning.”
Een vrouwenstem onderbreekt ons. “Zayn,” het is Chantal. “We moeten gaan om de voorwerpen te gaan halen.”

Skylinn Chesterfield

Hebben Niall en Zayn net ruzie gehad over mij? Het lijkt in ieder geval wel alsof ze het al goed hebben gemaakt. Gelukkig. Glimlachend loopt Chantal naar me toe terwijl Zayn achter haar aan slentert. “Zayn, kan je nog één paard toveren voor Skylinn?”
“Kan ze niet achterop bij mij dan?”
“Nee,” bemoei ik me ermee. Met fronsende wenkbrauwen mompelt Zayn wat en pakt vervolgens een stok uit zijn zak. Vergeten, zo’n ding noem je een toverstok. Hij zwaait ermee en spreekt een spreuk uit. Voordat we het weten staat er een mooi paard voor ons met gouden haar. “Geef hem maar een naam.” Zegt Zayn. “Hem?”
“Ja, hem ja. Geen vrouwtje.”
“Dan noem ik hém Ziall.”
“Ziall?”
“Ja, Ziall ja.” Zo te zien weet hij niet wat ik met de naam bedoel. Ik stap op het paard wat Chantal en Zayn ook bij hun eigen paard doen die een eindje verderop staan. Als we met z’n drieën langs elkaar staan pakt Chantal een lijstje. Ze hebben hier zelfs regenbooggekleurd sprookjespapier. Stiekem lees ik wat erop staat.

Dus we moeten als eerst naar het Sirenebos. “Volg mij maar.” Stelt Chantal voor. Ze begint te rijden met haar paard. Het enige wat wij kunnen doen is haar volgen. Eigenlijk heb ik nooit gedacht dat ik zo goed kan paardrijden. Extra pluspunten voor het grote gevecht met Nadine waar ik me nog op moet voorbereiden. Ondertussen denk ik na wat ze wel niet denken in mijn wereld. De mensenwereld. Iedereen zal vast denken dat ik ben ontvoerd en verkracht ben. Of vermist. Eigenlijk ben ik ook ontvoerd. Maar ja, ik wil Niall heel graag helpen want ik vind hem hartstikke zielig. Waarom zou Nadine zo iets doen tegen zo’n schatje? Die gedachtes maken me alleen maar meer bozer en meer wil om Nadine helemaal kapot te maken. “Waar denk je aan?” Vraagt Chantal. “Over alles. Alles wat ik heb meegemaakt.”
“Maak je niet te druk. Alles komt goed. Ik schenk haar een glimlach die ze toch niet ziet aangezien ze voor me rijd.

Na een tijdje denken stopt Chantal langzaam en springt van haar paard af. We zijn aangekomen in een prachtig bos. “Hier kunnen we vast de tak vinden.” Zeg ik. “Ja, alleen jij. Wij moeten hier blijven.” Zegt Chantal. Ik schrik ervan. “Moet ik alleen die tak gaan zoeken in dit bos met betoverde mannen?”
“Mannelijke Sirenes.”
“Ja dat dus! Dat gaat me toch nooit lukken!”
“Sky…” Zayn bemoeit zich met Chantal en mijn gesprek. “Wil je Niall die bijna verslonden is door een draak helpen, of wil je dat hij sterft? Je kan het wel.”
Langzaam knik ik. Chantal geeft me een mes voor stel dat er iets gebeurd. “Succes. Je hoeft alleen maar rechtdoor te lopen en dan kom je uit bij een vijver. Laat je niet verleiden.” Nogmaals knik ik. Ik ben echt niet zo dom om daarin te trappen hoor als hun dat denken. Zonder achterom te kijken begin ik te lopen. De grond voelt zacht onder mijn schoenen. Best wel vreemd dat ik dat kan voelen. In de normale wereld zou zoiets niet eens kunnen.
Niet veel later kom ik aan bij een mooie vijver. Het is werkelijk waar prachtig. Ik kijk omhoog en zie boven het water maar één zilveren tak hangen. “Hoe moeilijk kan dit zijn?” Ik ga op mijn tenen staan en raak de tak aan totdat ik een hele mooie stem hoor. Een aantrekkelijke jongen steekt met zijn naakte bovenlichaam uit het water. Mijn mond valt open. Hij heeft zeker een sixpack. En prachtige blauwe ogen die me aanspreken. Zijn haar blonde haar glinstert helemaal. “Is mijn gezang mooi?” Vraagt hij. Ik knik maar bedenk me dan iets. Een mannelijke Sirene! “Blijf uit m’n buurt!” Waarschuw ik hem. “Kom je niet het water in?” Vraagt hij met een lieve stem. “Nope.” Ik concentreer me weer op de zilveren tak. “Kijk eens naar me. Alsjeblieft, een keer.” Diep zuchtend kijk ik naar de jongen in het water die opeens verdwenen is. “Adam?” Vraag ik ongelovig. “Ik ben het, sweetie.” Glimlacht mijn vriendje. Ik sla twee handen voor mijn mond terwijl Adam zijn ogen opent om me te knuffelen. Zonder twijfels ren ik het water in en sta ik tot mijn middel in het water. Adam zoent me, alleen dan zoals hij eigenlijk nooit doet. Wacht, dit is Adam helemaal niet. “Sirene…” Mompel ik terwijl ik me uit zijn omhelzing probeer te wurmen. “Te laat, schatje…” Hij pakt me vast en duwt me helemaal onderwater…

Reacties: