FanFic.nl

Once Upon A Time | END

Hoofdstuk 11

Zayn Malik

Ik kijk Chantal die wat staat te zwaaien met haar zwaard uit verveling aan. “Dus, is dit je dagelijkse werk?” Vraag ik. Met een dat-boeit-jou-niet uitdrukking kijkt ze me aan. Vervolgens concentreert ze zich op haar zwaard. “Okay, dan niet…” Mompel ik. Blijkbaar maak ik geen goede eerste indruk op meisjes. Op iedereen eigenlijk… “Denk je dat Skylinn het gaat halen?”
Chantal haalt haar schouders op. “Ze is fysiek en mentaal sterk. Maar dit gaat een moeilijke klus voor haar worden.”
“Gaat ze het halen was mijn vraag.”
“Ik heb geen flauw idee.”

Skylinn Chesterfield

Onderwater gil ik. Adam trekt me helemaal mee naar de bodem van de vijver die erg diep is. “Laat me los!” Roep ik wat er heel onduidelijk uit komt vanwege het water dat me bijna laat stikken. Ik spartel met geweld tegen wat de mannelijke Sirene alleen maar bozer maakt. Opeens bedenk ik me iets. Het mes dat Chantal me heeft gegeven. Gestrest zoek ik in mijn zakken, daar heb ik het mes in gestopt. Tot mijn grote verbazing vind ik het mes niet. Oké, ik ga dood. Langzaam voel ik dat ik bijna stik. De lucht die ik in me heb verminderd. Voor de laatste keer kijk ik om me heen. De hoop laadt zich op. Ik de hand van een skelet die op de bodem ligt zit een mes. Zonder dat de Sirene het door heeft pak ik het mes en steek hem in zijn buik. Direct laat hij me los en staart naar me. Het bloed verspreidt zich door het water. Als een gek zwem ik op mijn hardst terug naar boven. Dit gaat een stuk sneller dan dat ik had verwacht. Als ik boven ben hap ik naar adem. Ik klim uit het water en laat me op de grond vallen. De zilveren tak beweegt totdat hij boven me hangt. Voorzichtig krabbel ik overeind en bekijk de betoverde tak. Is dit weer zo’n list van een Sirene? Er is geen Sirene te bekennen. Zonder twijfels grijp ik de tak en breek hem af. “Yes,” zucht ik opgelucht. Vervolgens ren ik rechtdoor totdat ik bij Zayn en Chantal aankom. Ze staan zich gruwelijk te vervelen totdat ze mij zien. “Je hebt hem!” Roept Zayn. “En je bent nat…” Chantal kijkt me vragend aan. “Ik werd bijna vermoord door een Sirene. Ze zijn zo slim…” Zucht ik. “Ik kan je wel weer droog toveren, hoor.” Zayn houdt zijn hand bij mijn hoofd en gaat zo naar beneden. Wanneer hij klaar is ben ik inderdaad droog. “Dank je.”
“We moeten naar het volgende onderdeel gaan, het Ogersbos.” Zo te zien aan Chantals gezichtsuitdrukking bij die zin, is het niet het leukste bos… Ik stap op mijn paard en wacht totdat Zayn en Chantal er ook op zitten. Chantal opent haar lijstje weer en krast de Zilveren tak door.

Als we bij het volgende bos zijn aangekomen stappen we alle drie af. “Dit hoef ik niet alleen te doen, toch?” Vraag ik wanhopig. “Nee, hierbij help ik je. Voor de zekerheid kan Zayn hier blijven.” Chantal opent de tas die aan haar zadel vastzit en haalt er twee pijl en bogen uit en nog messen. “Heb je je vorige mes nog?”
“Nee, die ben ik kwijtgeraakt toen ik in het water gesprongen ben. Denk ik.”
Ze zucht diep en geeft me ook een mes. “Deze moet je niet kwijtraken, okay?”
“Beloofd.” Grinnik ik. Chantal seint naar me dat ik haar moet volgen. We lopen dieper en dieper het bos in totdat we bij een groot veld komen met bomen om ons heen. Chantal fluit opeens hard. “Wat doe je?” Sis ik. “De ogers roepen, duh.” Er klinken harde voetstappen die trillingen bezorgen. “Ze komen af op geluid.” Informeert ze me. Een enorm monster loopt naar ons toe. Ogers zien er toch uit zoals Shrek?! Nee, dit is een brullende reus alleen dan lijkt hij minder op een mens dan een reus. Ik span mijn pijl en boog aan maar bedenk me dan dat ik niet eens weet hoe ik met een pijl en boog moet werken. “Wat moet ik in godsnaam doen?!” Gil ik naar Chantal die bezig is met drie andere ogers. “Gewoon schieten!” Roept ze terug. Oohja, daar heb ik veel aan… Nogmaals probeer ik mijn pijl en boog aan te spannen en schiet, niet slecht voor een beginner. De pijl komt terecht in zijn been wat hem blijkbaar niets doet. De oger begint te brullen waardoor ik achterover val. “Schiet tussen zijn ogen in, zijn zwakke plek!” Roept Chantal. Aangezien ik dus totaal niet met een boog kan schieten pak ik het mes. Die gooi ik recht tussen zijn ogen in. Althans, dat hoopte ik. Het mes komt terecht in zijn kin. Hij brult nog harder in mijn gezicht. “Ooit gehoord van een pepermuntje?” Grinnik ik. De oger pakt me op. Shit! “Chantal, help!” Gil ik. Gelukkig schiet Chantal recht tussen zijn ogen in. De oger valt op de grond en laat me los. Met een harde klap kom ik terecht op de grond. Ik kan nog net zien hoe de andere ogers wegrennen. Kreunend leg ik mijn handen op mijn hoofd. “Yes.” Chantal komt aanlopen met een grote bal in haar hand. “Ik heb zijn oog.”
Door het vieze gezicht kreun ik nog harder. “Opstaan prinses, we kunnen het volgende voorwerp gaan halen.” Ze trekt me zonder medelijden omhoog. Misschien overdreef ik wel wat… Het valt allemaal wel mee. Samen met Chantal loop ik het bos uit.

“Hier zijn we net ook al langs gelopen!” Roep ik boos. We zijn verdwaald in het Ogersbos! Uitgeput laat ik me zakken tegen een boom aan. “Wacht even,” fluistert Chantal. “Luister.” Er klinkt gehuil van een wolf. Mijn ogen worden groot. “Goede combinatie, wolven en ogers.” Mompel ik. Hier vlakbij klinkt geritsel tussen de bladeren. “Shit ze zijn hier!” Roept Chantal die haar boog pakt maar beseft dat ze geen pijlen meer heeft. Er springen wolven uit de bosjes en omsingelen ons. “Ik heb nog wel,” zonder weg te kijken van de wolven geef ik de pijlen aan Chantal, maar een vliegensvlugge wolf pikt hem uit mijn handen en knauwt er op. “En daar gaat ons leventje…” Mompelt ze. Bloeddorstig komen de wolven op ons af…

Bij 5 reacties vandaag, komt hoofdstuk 12 er ook vandaag nog op <3

Reacties: