FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 38~

Harry Pov

Twee uur later zit ik in de auto op weg naar het hotel om kleding voor Niall en Louis te halen. Liam was nogal kwaad op Louis en mij omdat we hem naar huis laten gaan en Zayn in het ziekenhuis moet blijven om zijn sondevoeding af moet bouwen. De vergiftging bij Niall was niet zo erg, wat je wel zou denken because hij is Iers en zo, dus mag hij vanavond ook al naar huis.

Zodra ik aankom in het hotel pak ik twee setjes kleding voor Niall en Louis en doe ze in een tas. Daarna loop ik vrijwel meteen weer terug naar mijn auto. Als ik tien minuten onderweg ben, gaat mijn telefoon af. Aangezien hij in het houdertje staat, kan ik gelijk opnemen en gewoon op de weg letten. Omdat het zo druk is, vergeet ik te kijken wie het is als ik opneem.
‘Hallo?’ Antwoord ik.
‘Harry! Godzijdank? Waar ben je? Louis en Ruth zijn in paniek omdat je zo lang weg blijft.’ Damn it!
‘Ik sta in de file tien minuten van het ziekenhuis af, maar het gaat heel langzaam dus kan het misschien nog wel een half uur duren.’ Zeg ik zuchtend. Liam zegt iets tegen iemand die blijkbaar naast hem zit of zo.
‘Liam, wie is er het ergst aan toe?’ Vraag ik dan maar.
‘Umm, Ruth is hier aan het huilen en staat op het punt om zich ergens op te sluiten en Louis zit op zijn bed en mompelt de hele tijd dat je bent verongelukt, en dat je nooit meer terug komt. Hij reageert nergens meer op.’ Ik bijt op mijn lip.
‘Ik ben er over tien minuten, ik ga via de vluchtstrook.’ Ik rijd met misschien wel 200 kilometen per uur naar het ziekenhuis zodat ik er binnen tien minuten ben. Ik stap uit de auto en ren naar de liften. Ik druk op alle knopjes, maar niet eentje gaat meteen open. Zuchtend ren ik de trappen op, naar de zesde verdieping.

Als ik uiteindelijk aan kom, loop ik naar de kamer van Louis, waar ze, denk ik, zijn. Ik open de deur en zie louis op het bed zitten. Zijn ogen zijn groot en staren wazig naar de muur. Zijn knieën zijn opgetrokken en zijn armen zijn eromheen geslagen. Ik zet mijn tas op het tafeltje en loop naar hem toe. Voorzichtig pak ik zijn handen vast en dwing hem om mij aan te kijken.
‘Harry!’ Tranen ontstaan in zijn ogen. Ik glimlach naar hem en knik. We slaan onze armen om elkaar heen en knuffelen een tijdje.
‘Gaat het?’ Vraagt ik dan. Hij knikt langzaam en laat me los. Ik pak zijn stapeltje kleding uit de tas en geef het aan hem.
‘Kleed je maar om, ik ga even de anderen zoeken, goed?’ Hij schud zijn hoofd.
‘Ik wil hier niet weer alleen blijven.’ Zegt hij zacht.
‘Nou schiet op, dan kunnen we samen gaan.’ Hij knikt langzaam en trekt de pyjama over zijn hoofd. Met trillende handen pakt hij de jersey vast en trekt hem aan.

Als hij klaar help ik hem opstaan en geef hem krukken waar hij op kan steunen. We lopen door de gang richting de kamer van Niall. Ik klop op de deur, maar alleen Niall is in de kamer. Ik geef hem de kleding en we lopen weer door de gangen opzoek naar Liam en Ruth.
‘Probeer ze anders te bellen.’ Zegt Louis zacht. Ik knik langzaam en bel Liam op.
‘Harry! Waar zit je nou? Kom naar de toiletten!’ Liam hangt alweer op Blijkbaar heeft Louis het ook al gehoord en gooit de krukken op de grond. We rennen naar de wc’s waar Liam voor de deur van de vrouwen wc’s staat.
‘Waar is ze?’ Hij wijst naar de deur, en ik bedenk me geen moment om naar binnen te rennen. Ik kijk de ruimte rond en zie Ruth in een hoekje zitten. Ze kijkt me aan en barst in tranen uit. Met grote passen loop ik naar haar toe en til haar op.
‘Liefje, wat is er?’ Ze slaat haar armen om mijn nek heen en probeert zelf rustig te worden.
‘Ik… Liam zei dat je heel snel terug zou komen.. Maar, Maar… Je kwam niet en ik, ik dacht dat je niet meer kwam omdat… omdat je me niet leuk vind.’ Legt ze snikkend uit. Ik loop de wc’s weer uit en ga op een bankje naast de deur zitten.
‘Ruth, kijk naar me.’ Zeg ik zacht en ze doet wat ik zeg. Ik veeg met mijn duimen haar tranen weg.
‘Ik en Liam wisten allebei niet dat ik langer weg zou blijven, want er was een file, dus het was niet jou schuld, hoor je me?’ Ze knikt langzaam.
‘En ik zal altijd van je houden Ruth, wat er ook gebeurd.’ Ze glimlacht en knuffelt me.
‘Ik hou ook van jou, papa.’ Mompelt ze en drukt haar gezicht in mijn nek holte. Ik glimlach en we blijven nog een tijdje zitten. Als we elkaar loslaten geven we elkaar nog een kus en staan dan op. Niall staat er ook al bij, met de tas in zijn handen, en Louis heeft de krukken weer onder zijn armen staan. We lopen naar de auto en Liam rijdt naar huis, Ruth zit bij mij op schoot, en ik houd Louis’ hand vast, aangezien hij gespannen is. Vanaf morgen zijn hij en Eleanor officieel uit elkaar, Modest en zo, en dan kunnen wij weer tijd door gaan brengen.

Die avond lig ik random met Louis en Ruth in een bed. Louis snurkt de oren van mijn kop en Ruth kan niet stil blijven liggen. Er is ook geen uitweg aangezien Louis me vasthoud en ik in het midden lig. Zuchtend grijp ik naar mijn telefoon en start twitter op. Ik scrol een beetje over mijn tijdlijn en zie dat er weer heel wat paniek is over dat Louis Niall en Zayn in het ziekenhuis waren. Daarna zie ik ook nog een foto van Zayn en een vreemd meisje. Natuurlijk roept iedereen nu dat hij vreemd gaat…. Als dit maar goed gaat allemaal… Nu Zayn al genoeg aan zijn hoofd heeft, en dan dit nog te horen krijgt, zal hij waarschijnlijk weg gaan… Met een zucht wring ik me los uit Louis’ greep en loop naar het keukentje om een glas water te pakken. Ik drink een hem al een paar keer leeg voordat ik hem voor de laatste keer vul en hem mee neem naar de bank. In mijn koffer zoek ik nog een extra deken dat ik over me heen leg als ik op de bank ga liggen om daar verder te slapen.

**

Zachte snikken maken me wakker en laten me verbaasd om me heen kijken. Als ik me realiseer dat de snikken vanuit het bed komen, sta ik op en loop ernaartoe. Mijn telefoon gebruik ik als zaklamp om te kijken wie van de twee het is. Louis ligt nog te slapen, maar Ruth zit onder de dekens verstopt terwijl haar lichaampje zachtjes schokt.
‘He, liefje, wat is er?’ Voorzichtig ga ik op de rand van het bed zitten en trek de dekens van Ruth af. Ze kijkt op en veegt snel haar tranen weg.
‘Ik dacht dat je weg was!’ Zegt ze bijna boos tegen me en klimt op mijn schoot.
‘Je weet toch dat ik niet zomaar weg ga?’ Ze knikt langzaam.
‘Had je weer een nachtmerrie?’ Ze knikt waarna ik mijn armen om haar heen sla. Langzaam wieg ik haar heen en weer tot ze weer helemaal rustig is.
‘Blijf je nu wel hier?’ Ik schud mijn hoofd.
‘Ik lig daar op de bank, dus ben ik gewoon bij je, goed?’ Ze knikt en kijkt naar onze handen. Ik stop haar weer in bed en geef haar nog een kus voordat ik weer op de bank ga liggen om verder te slapen.

**

(2 maanden later)

Vandaag is de dag dat ik en Ruth naar de musical van Belle en het beest gaan. Ze weet wel dat we weg gaan, maar niet waar naartoe. Zayn heeft een paar dagen nadat hij uit het ziekenhuis was, inderdaad de band officieel verlaten, waar we allemaal kapot van waren. Het lag eraan te komen, maar het moment dat het kwam, was verschrikkelijk.

Louis is het er niet mee eens dat hij niet mee kan naar de musical, maar ik denk dat hij gewoon mee wilt omdat hij bang is dat ik niet meer terug kom of zo, maar ik heb hem belooft om hem een sms te sturen als ik er ben, als er pauze is, en als ik terug ga. Eerst gaan we met zijn alle bij de Mc Donalds eten en dan gaan Liam, Louis en Niall terug naar het hotel terwijl Ruth en ik samen naar het theater gaan.

Ruth laat ik alvast in de auto stappen terwijl Louis me nog een knuffel geeft.
‘Kom je echt meteen terug als het is afgelopen?’ Vraagt hij aarzelend.
‘Ja, want de voorstelling duurt tot half 12, dan is Ruth kapot.’ Louis knikt langzaam en laat me los. Ik geef hem nog een kus op zijn voorhoofd en dan stap ik ook in de auto. Ik heb Ruth voor in laten zitten, aangezien ze groot genoeg is en omdat ze de laatste paar keer achterin wagenziek is geworden.
‘Heb je er zin in?’ Ze knikt en glimlacht.
‘Zal ik vertellen waar we heen gaan?’ Vraag ik met een glimlach en kijk kort naar haar.
‘Jaa!’ Roept ze meteen en krijgt een stralende glimlach op haar gezicht. Ik grinnik en kijk weer op de weg.
‘Wij gaan samen naar een musical, van Belle en beest.’ Haar ogen worden groot. Ze begint te juichen en ik lach weer.
‘Maar die duurt heel lang, dus ga je nu eerst even slapen en dan maak ik je wakker als hij begint, goed?’ Ze knikt en pakt de deken die onder haar stoel ligt.

**
Ruth Pov (ook weer voor t eerst -_-)

Ik wordt midden in de nacht wakker van een misselijk gevoel. Ik probeer eerst gewoon door te slapen, maar het wordt alleen maar erger. Ik stap met een hand voor mijn mond uit bed en ren naar de wc toe. Ik hang over de wc en alles wat ik gisteren heb gegeten komt eruit. Ik voel tranen over mijn wangen stromen, zonder dat ik het wil. Even later voel ik dat mijn haren naar achteren worden gehaald zodat ze niet vies worden en zie ik papa’s hand bij mijn buik.
‘Rustig maar. Het is oké.’ Ik veeg mijn tranen weg en wacht tot ik weer moet overgeven.
‘Is het over?’ Vraagt papa als het al een tijdje niet meer is geweest. Ik knik langzaam en voel hoe papa mij op tilt. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en sluit mijn ogen.
‘Ik wil niet weer ziek zijn.’ Fluister ik en voel de tranen alweer omhoog komen. Papa laat me een glas water drinken en dan komt hij naast me in mijn bed liggen. Ik ga half op hem liggen en sluit mijn ogen dan weer om verder te slapen….. Tenminste, dat probeer ik.

Na een tijdje voel ik dat papa uit het bed wilt stappen, maar ik pak de stof van zijn trui stevig vast en kijk hem smekend aan.
‘Niet weg gaan.’ Zeg ik zacht en ik hoor hem zuchten.
‘Liefje, ik wil ook slapen. Ik lig daar, oké? Ik ga niet weg zonder dat je het weet.’ Zegt hij zacht en ik voel mezelf boos worden.
‘Je wilde net ook weg gaan zonder dat ik het wist! Je zegt altijd die dingen maar die zijn nooit waar! Je liegt gewoon!’ Roep ik en stap uit bed.
‘Ruth, kom hier!’ Ik draai me kwaad om naar papa die mij nu ook kwaad aan kijkt. Ik kruis mijn armen en blijf staan waar ik sta. Hij haalt zijn wenkbrauwen op en kijkt me nog bozer aan.
‘Je kunt hier nu naar mij komen dat ik nog even hier bij jou blijf, maar als ik je moet komen halen wil ik er morgen ook niet zijn.’ Tranen ontstaan in mijn ogen en ik loop naar de deur die ik van het slot haal en naar buiten loop. Achter mijn rug gooi ik hem weer dicht en ren door de gangen, geen idee waar ik naartoe zal gaan. Papa hoor ik schreeuwen en ik ren snel de hoek om en ga op de grond zitten.

Waarom doet hij zo gemeen? Heb ik iets fout gedaan? Ben ik niet goed genoeg? Betekend Louis nu veel meer voor hem? Ben ik opeens niet lief? Ben ik irritant? Is hij boos dat ik weer ziek ben en bij hem wil zijn?

Ik voel warme tranen over mijn wangen rollen. Langzaam trek ik mijn knieën op en sla mijn armen eromheen. Mijn hoofdpijn wordt erger en ik word weer misselijk. Zuchtend sta ik op en loop terug richting de hotelkamer. Halverwege kom ik papa tegen die zo rood is als een tomaat.
‘God, eindelijk, daar ben je. Kom mee.’ Zegt hij en pakt mijn hand, maar ik trek hem weer terug.
‘Ik kan ook wel zelf lopen.’ Mompel ik en loop voor hem uit.
‘Verdomme Ruth.’ Sist hij en ik voel dat hij me over zijn schouder tilt. Ik schrik en raak in paniek als ik dan weer aan de keren dat mijn oude papa het ook deed. Ik begin met mijn armen en benen te slaan in de hoop dat hij me los laat.
‘Papa laat me los!’ Roep ik in paniek en begin te hoesten.
‘Dan blijf je toch hier.’ Mompelt hij en zet me op de grond, net voor de deur en sluit hem dan. Ik begin tegen de deur te slaan en te roepen.
‘Papa! Alsjeblieft!’ Roep ik huilend, maar dan geef ik het op. Ik zak tegen de muur naast de deur en begin zachtjes te huilen.

**

‘Ruth, wordt wakker. We moeten gaan.’ Ik zucht diep en open mijn ogen. Papa zit voor me en kijkt me moe aan.
‘Waar heen?’ Vraag ik zachtjes, omdat mijn keel pijn doet.
‘Naar huis, waar anders.’ Ik schrik van zijn boze toon en sta snel op. Blijkbaar heb ik de rest van de nacht hier op de grond gelegen aangezien ik nog steeds op dezelfde plek zit als waar ik vannacht in slaap ben gevallen.

Ik kleed me om in de badkamer en was mijn gezicht.
‘Papa? Wil je mijn haren borstelen?’ Vraag ik voorzichtig terwijl ik naar hem toe loop met een borstel in mijn hand.
‘Dat kun je toch gewoon zelf, of niet soms?’ Zegt hij, maar kijkt me niet aan. Ik kijk naar mijn voeten en knik langzaam.
‘Ja, sorry.’ Zeg ik haast fluisterend en loop terug. Langzaam borstel ik mijn haren terwijl ik dingen verzin waarom papa zo boos kan zijn, maar ik kan geen goede reden verzinnen.
Als ik uiteindelijk klaar ben loop ik een beetje bang terug en stop mijn borstel in het koffer dat ik dicht maak.
Ik loop achter papa aan het vliegtuig binnen. Hij heeft niets meer tegen me gezegd, of me normaal aangekeken.

**

We lopen met zijn alle het vliegtuig uit, en ik heb het geluk dat er allerlei fans staan te wachten waardoor de jongens tegen worden gehouden. Als ze even niet op me letten. Loop ik de andere kant op, met alleen mezelf. Ik wil niet meer bij papa zijn als hij zo tegen mij gaat doen. Ik ben bang voor hem. En hij had nog wel beloofd dat hij er altijd voor me zou zijn. Als het vliegveld uit het zicht is beginnen de tranen over mijn wangen te stromen. Ik doe mijn muts op mijn hoofd omdat het begint te regenen….

Als ik een uur aan het lopen ben, beginnen mijn benen pijn te doen, en probeer ik een plekje te bedenken waar ik naartoe kan. Deze buurt komt me bekend voor, maar ik ben vergeten waar ik nu precies ben. Volgens mij in de buurt van mijn oude huis. Ik strompel er naartoe, en als ik er ben komen er alweer herinneringen terug….

---

Soooo, dit is dan bijna het einde! Ik ga het officiële einde in twee hoofdstukken doen, namelijk in Harry’s Pov en Ruth ’s Pov… Er is alleen een hele belangrijke vraag; WILLEN JULLIE EEN GOED EINDE OF EEN SLECHT EINDE. Ik heb voor beide een idee en ik kom er maar niet uit wat ik moet doen. Bij deze geef ik jullie de kans om te kiezen…. GEEN ANTWOORDEN IS GEEN EINDE EN GEEN NIEUW HOOFDSTUK. Maar als het een goed einde wordt is er een (hele) kleine kans dat er een vervolg komt, ik heb heel weinig ideeën, maar we zien dan wel. Na de twee (goede of slechte eindes) komt er nog één epiloog en dan is er nog een dankwoord wat het officiële einde is……….




…….












…..






COMMENT!!!!

Reacties: