FanFic.nl

The Returned

fight for this love

Met piepende banden reed Eric de oprit op, Ally 's wagen stond er nog steeds. Maar van haar zelf was er geen spoor te zien. Hij aarzelde geen ogenblik, met geladen pistool liep hij op de voordeur af, die hij met een welgemikte trap inbeukte.
'Politie, wie daar ook is. Ik ben gewapend en ik kom nu naar binnen.'
Hij liep meteen naar de woonkamer, waar Ally in een stoel zat.
'Mijn god, liefje. Wat is er gebeurt?'
Bezorgt knielde hij voor haar neer, het zag er niet uit dat ze gewond was, maar haar gezicht zag zo wit als een schotelvond.
'Waar is de indringer? Liefje, was hier iemand.'
'Er was hier inderdaad iemand. Hij...Het was...Eric, het kan gewoon niet...'
Ze begon zacht te snikken.
'Hij is hier echt, ik word gewoon gek...Eric, zeg me alsjeblieft dat ik niet gek aan het worden ben.'
Eric begreep er niets van. Wat was er gebeurt dat haar zo van streek gemaakt had. Voorzichtig sloeg hij zijn armen om haar hals en trok haar tegen zich aan.
Hier begon ze tot zijn verbazing tegen te stribbelen.
'Nee wacht, dit kunnen we nu niet...Eric, alsjeblieft, je snapt het niet.'
'Ally, ik weet niet wat er gebeurt is, maar je moet weten dat ik er voor je ben.'
Hij kuste haar teder op de mond. Zijn lippen hadden de hare echter amper geraakt, of hij voelde twee handen die hem tegen de muur gooiden.
'Klootzak. En dan nog wel in mijn eigen huis.'
De klap was zo hard dat het even duizelde in Eric zijn hoofd, toen de mist optrok keek hij recht in het woedende gezicht van Daniël. Daniël, zijn dode vriend stond hier levend en wel voor zijn neus. Had die vriend niet alleen zijn kraag vastgegrepen, maar ook nog eens zijn knie in zijn kruis gepland, hij zou geloven dat dit een hallucinatie was.
'Finn?' Daniël zijn oude bijnaam kwam als een fluistering over zijn lippen. Dit maakte de illusie alleen maar kwader.
'Noem me niet zo! Hoe lang is dit al bezig?'
'Dan, kalmeer alsjeblieft. Dit is niet wat het lijkt.' Kwam Ally tussenbeide.
'O nee?' Vroeg Daniël plots akelig kalm. 'Leg het me dan eens uit. Eerst kom jij binnen met een geladen pistool. Dan val je flauw, alsof je een dode gezien hebt...'
Daniël werd onderbroken door Eric die begon te lachen. Ally kon maar net voorkomen dat Daniël hem een klap zou verkopen.
'Dat was geen goede reactie.' Siste ze kwaad.
'Sorry, maar zijn woordkeuze. Een dode gezien...'
'Hij weet er niets van, Eric! Hij denkt dat er niets gebeurt is.'
'Ally! Hoe is dat mogelijk? Je gaat me toch niet vertellen dat hij geen flauw idee heeft dat hij al vier jaar...!'
'Willen jullie ophouden te doen alsof ik hier niet sta!' Riep Daniël gefrustreerd. 'Wat zou ik moeten weten? Dat mijn beste vriend met mijn vrouw slaapt?'
'Finn, Ally is jouw vrouw niet.'
'Eric, hou je mond.' Riep Ally gefrustreerd, maar ze kon niet voorkomen dat Daniël Eric een klap in zijn maag verkocht.
'En ik die dacht dat je mijn vriend was. Denk je dat je haar zomaar van me kan afpakken? Ze is mijn vrouw...'
'Nee, dat is ze niet.' Waagde Eric te herhalen. Een opmerking die beloond werd met een nieuwe klap.
'Dan, Alsjeblieft. Laat het ons uitleggen.'
Daniël had geen oren naar de smeekbede van zijn vrouw, een tweede klap werd gevolgd door een derde, en toen een vierde.
Ally wist bijna zeker dat ze Eric zijn neus hoorde breken. Er kwam gewoon geen einde aan Daniël zijn woede.
'Ze is mijn vrouw niet, vertel me dan eens. Wat is ze dan wel?'
Zijn vuist bleef even voor Eric zijn gezicht zweven, Eric moest even op adem komen, maar verzamelde toen zijn laatste restjes moed.
'Finn, Ally kan jouw vrouw niet zijn, want ze is eigenlijk jouw weduwe.'

Reacties: