Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Boy I love you. » Deel 8.
Boy I love you.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
31 mei 2009 - 11:53
Aantal woorden:
329
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
164
Deel 8.
Eeyeeyo - Darryl.
Ik sta hier nu al vijf minuten voor zijn deur, te twijfelen of ik dit wel moet doen. Ik weet niet wat me tegen houd, wat houd er me tegen mijn verstand, mijn hart. Ik zucht even, alles weg zuchten dat helpt echt, je moet het maar eens doen. Voor ik het weet hef ik mijn rechterhand op en klop twee keer op de eikendeur. ‘Ga weg.’ Ik klop weer twee keer. ‘Ik zei ga weg.’ Ik zucht even en klop dan weer deze keer drie keer met mijn linkerhand, alsof dat uitmaakt zal je nu denken, ik weet het ook niet. ‘Ben je doof!?’ En dan gaat de deur van het slot. ‘Nee, ik ben niet doof.’ Zeg ik stil. ‘Wat wil je.’ Vraagt hij bot. ‘Praten.’ Zeg ik. Hij is zo kwetsbaar, zo mooi, zo medelevend. ‘Ik niet.’ Ik duw hem opzij en loop zijn kamer binnen. ‘Hey.’ Zegt hij boos. Ik reageer niet. Ik loop naar de venster, en ik krijg zicht op mijn huis, mijn vensterbank. ‘Ik wil je nu weg.’ Zegt hij. Ik draai me om en zie Tom naar buiten wijzen. Hij komt dreigend op me afgelopen. Ik voel zijn pijn, zijn woede, voelt hij zich bedreigd, maar waarom? Ik ben het toch maar. ‘Ik wil dat je vertrekt.’ Zegt hij weer. ‘Waarom?’ vraag ik. ‘Omdat ik alleen wil zijn.’ Is zijn antwoord. ‘Dat wil je niet dat weet je best ook wel.’ Zeg ik. ‘Je kent me niet eens.’ Zegt hij. ‘Moet dat dan?’ vraag ik. Hij kijkt verbaast weet niet wat hij moet zeggen. ‘Tot nog eens Tom.’ Zeg ik. Ik loop langs hem heen, ik stap de trap af en loop via de living naar buiten. Ik steek de straat over en loop het huis met nummer 22 binnen. Ik loop meteen naar boven, naar mijn kamer. Ik ga voor het raam staan, hij staat er nog steeds. ‘Arme hij, hij heeft er echt geen flauw benul van.’ Zeg ik.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.