FanFic.nl

Once Upon A Time | END

Hoofdstuk 12

Skylinn Chesterfield

Stressvol kijk ik om me heen in de hoop dat er ergens een wapen ligt. Niks. Ik kijk toe hoe Chantal wordt aangevallen door een wolf. Opeens vliegt er een pijl voorbij in de wolf die Chantal wilde verpulveren. Nog een pijl, nog een en nog een. Zoveel totdat de laatste wolf dood neervalt. Alles ging zo snel, hoe is dat in godsnaam mogelijk? En wie heeft ons geholpen. Een meisje met een blauwe cape loopt richting ons. Dankbaar kijk ik haar aan. Ze doet de capuchon van haar cape af. Nu pas zie ik dat ze een mooie jurk aanheeft. “Bedankt, euhm…”
“Lindy is de naam.”
Lindy glimlacht naar Chantal, die wat chagrijnig terugkijkt. “Huh, kennen jullie elkaar?” Vraag ik verbaasd. “Ja, Lindy is de prinses van Loveuptopia.” Antwoordt Chantal met een niet zo blije stem. “Waarom zijn jullie hier?” Vraagt de prinses. “We zijn opzoek naar voorwerpen om Nadine te verslaan, Skylinn gaat de strijd aan met Nadine.” Lindy kijkt me verrast aan waarna ze me in een omhelzing trekt. “Het gaat overal slecht, hier, in Iluminatopia en in Rainbowtopia ook. Maar in Fairlyland is het echt heel erg. Iedereen bedankt je dit voor de hele Sprookjeswereld te doen.” Bescheiden knik ik. “Wat is het volgende dat je nog nodig hebt?” Vraagt Lindy. Misschien wil ze ons wel helpen? Chantal pakt haar lijstje weer.

Lindy knikt. “Wat als ik een deal sluit, met jullie natuurlijk. Jullie gaan met mij mee naar het kasteel en vrolijken mijn vader op, dan help ik jullie met het vinden van de perpunades en faunenvacht. Wat dachten jullie ervan?”
“No way.” Chantal maakt heftige gebaren met haar handen. “Hoezo niet?” Vraag ik. “Je hebt vast nog niks over de prinses van Loveuptopia gehoord. Dealen met haar, dan kom je geen streep verder. Lindy houdt zich nooit aan haar beloftes, ze-“ langzaam vloeit de rustige stem over naar een boze en harde stem. Ik laat haar stoppen met praten. “Chanti! Het was een ongelukje, begrijp dat dan!” Roept Lindy. Okay, ik ga pas ingrijpen wanneer het echt nodig is.
“Noem me verdomme niet zo! En een ongelukje was het vast niet.”
“Ik heb al tienduizendkeer sorry gezegd, waarom vergeef je me niet?”
“Omdat ik nog steeds niet verlost ben van de vloek. Want je had beloofd een oplossing te vinden. Maar ben ik verlost? Nee.”
“Er is geen tegenspreuk, het komt deels van Nadines spreuk.”
“Je bent net zoals je lelijke vader, hoe kan je prinses van Loveuptopia zijn?”
Na de harde woorden van Chantal valt er een doodse stilte. “Ik weet de oplossing,” verbreek ik de stilte. “We gaan elkaar helpen, wij vermaken je vader Lindy en jij helpt ons met de voorwerpen. Als jullie elkaar niet gaan helpen of vals gaan spelen dan roep ik Zayn erbij en die kan jullie zonder moeite omtoveren tot stenen beelden. Afgesproken?” Geschrokken van de felheid knikken de dames. “Goed dan.” Zucht ik. “En Lindy, weet je de uitweg van dit bos?”

Wanneer Zayn ons ziet aankomen springt hij blij in het rond. “Ik dacht dat jullie dood waren!” Roept hij. Zachtjes in mezelf lach ik. “En wie is dat?” Zayn wijst naar Lindy. “Lindy, de prinses van Loveuptopia. Waar we nu dus zijn.” Chantal rolt haar ogen. Diep van binnen vertelt iets in me dat ik moet vragen naar de gebeurtenis waardoor Chantal Lindy zo erg haat, maar de andere helft van me zegt dat ik er niet om moet vragen. Aangezien ik geen zin heb in gezeik kies ik voor het tweede. Het enige wat ik wil is die stomme bloem en faunenvacht hebben en daarmee die Nadine verslaan. Ik zucht diep. “Laten we verdergaan, okay?” Iedereen knikt. “We hebben trouwens een afspraak gemaakt, we gaan Lindy’s vader vermaken en dan helpt zij ons met de bloem en faunenvacht te vinden.” Voeg ik er nog aan toe. “Wie is je vader?” Vraagt Zayn. “Koning Louis.” Antwoordt Lindy met een big smile op haar gezicht. Kon ik dat ook maar zo zeggen. “Louis?” Zayn klinkt verrast. “Hij is een goede vriend van me, maar we hebben de laatste tijd sinds Nadine regeert maar weinig contact.”
“Laten we je vriend maar ontmoeten dan,” ik schenk een knikje aan Zayn.

Twee netjes geklede dames pakken netjes Lindy’s cape en nemen hem mee. Ze bekijkt mijn jurk. Nu ik eraan denk, mijn mooie jurk is inmiddels al helemaal vies. Overal zit modder. Lindy slaat twee handen voor haar mond. “Wil je mijn vader vermaken, dan zal je eerst een nettere jurk nodig hebben. Volg mij maar.” Ik doe wat me gevraagd word.
We komen aan in een enorme kamer. Ik heb zo’n vermoede dat die van de prinses is. Lucky her. “Ik heb nog wel een jurk voor je,” zonder goed te kijken trekt ze er een uit de kast. Ik trek een wenkbrauw omhoog. “Nee dankje,” glimlach ik naar haar. “Hoezo niet?”
“Gewoon. Zayn tovert mijn jurk wel schoon.”
“Okay dan.”
We lopen weer terug naar de balzaal waar de rest zich bevindt. “Dus, waar is dat chagrijnige koninkje?” Probeert Zayn grappig te zijn, wat hij dus totaal niet is. “Hij is hier,” met haar handen in haar schoot gevouwen leidt Lindy ons naar een andere kamer. En inderdaad, daar zit een uitgezakte man in zijn stoel. “Vader, ik heb bezoek.” De koning kijkt op en wanneer hij Zayn recht in de ogen kijkt beginnen ze te glimmen. Vanaf een afstandje bekijk ik hoe de twee elkaar een bro-hug geven. Ze smiespelen wat in elkaars oren en laten elkaar dan weer los. “Weet je waarom ik zo chagrijnig was?” begint de koning. “Ik miste mijn beste vriend.” Awh, is dit niet super cute? “Mooi, dan kunnen we meteen vertrekken om ons lijstje af te ronden.” Nog steeds klinkt Chantal niet blij. Is het dan zo’n staf om bij ons te zijn? Ik besluit er geen aandacht aan te besteden en stem in. Met Lindy, Zayn en Chantal verlaat ik het kasteel en stappen we op onze paarden.
We rijden al de hele tijd langs water. Lindy beweert dat dit een kortere route is maar volgens mij heeft het een hele andere betekenis. En ja hoor, er vaart een schip langs. “Hook!” Begint Lindy te gillen. “Hook?” Ik kijk Zayn aan. “Wacht maar af.” Grijnst hij. Het schip vaart naar de kant toe waardoor Lindy erop kan. Aangezien ik dat schip niet helemaal vertrouw volg ik Lindy. Behendig klim ik het schip op. Meteen weet ik wat dit is: een piratenschip. “Lindy, is dat wel zo’n goed id-“ nu pas heb ik door dat de prinses al weg is en een piraat bij het stuur knuffelt. Wanneer de piraat mij ziet laat hij Lindy los. Zonder van me weg te kijken loopt hij naar me toe. Hij heeft maar één hand en aan de andere kant een haak. “Ben jij het?” Vraagt hij als hij erg dichtbij staat. Voorzichtig zet ik een stapje naar achter. “Ik ben Skylinn…” Mompel ik. “Je lijkt veel op Sneeuw.” De piraat lacht naar me. “Ik lijk veel op sneeuw?” Minachtend kijk ik hem aan. Zayn laat Chantal achter en komt ook naar het schip. “Je lijkt veel op Sneeuwwitje. Ik ben Killian Jones, maar word vaak Hook genoemd.” Zijn ogen rollen naar de haak. “Zoals Captain Hook?” Verbaasd staar ik hem aan.
“Heeft Zayn het je nog niet verteld?”
“Nope.”
“Dan vertel ik het je nu wel,”
“Nee, dat doe je niet.” Zayn kijkt Hook streng aan. “Okay dan.” Hook rolt zijn ogen. “Wat wacht, ik dacht dat piraten veel stoerder waren.” Uitdagend kijk ik de piraat aan. “Hook maakt een goede keuze want hij wil liever niet nog een hand kwijtraken.” Waarom doet Zayn zo? Er zal vast wel iets gebeurd zijn voordat ik hier was. “Misschien kan Hook ook wel meehelpen met ons?” Opeens staat Lindy langs ons. “Ik heb altijd geleerd dat piraten niet te vertrouwen zijn.” Onderzoekend bekijk ik grijnzende Hook. “Het valt allemaal wel mee hoor, schatje.”
“Hook,” waarschuwt Lindy hem. “Ik moet maar eens gaan.” Piraat draait zich om en zoent Lindy. We gaan het schip af en bekijken hoe Hook wegvaart.
“Is dat je vriendje?” Ik klim weer op mijn paard en kijk Lindy aan. “Ja,” giechelt ze.

Reacties: