FanFic.nl

Rebella Potter

Hoofdstuk 16: Shit

"Kom binnen jongens en meisjes." Professor Dumbledore keek ons vanachter zijn bureau ernstig maar vriendelijk aan. Even leken we te aarzelen toen stapten Sirius en ik als eerste over de drempel.
"Neem plaats alsjeblieft." Dumbledore gebaarde naar de stoelen voor ons.
"Waar zijn Lizzie en James?" Vroeg Remus aan Sirius die zijn schouders op haalde.
"Geen idee, ik heb ze nog niet gezien."
"Ze zijn onderweg." Het schoolhoofd keek ons vriendelijk aan. Ik slikte, altijd een beetje griezelig zo'n iemand die precies leek te weten wat iedereen deed.
Een korte klop deed me uit mijn gedachten opschrikken.
"Binnen."
James en Lizzie stonden in de deuropening. Beiden zagen er zo uit als ik me voelde. Verwarde haren, bleek gezicht, niet bij elkaar passende kleren. Beiden ploften en een zucht op een stoel neer.
Lily was de enige van ons allemaal die er wakker, scherp, alert en fatsoenlijk bij zat. Het was dan ook zij die het schoolhoofd ernstig aankeek. Dit was waarschijnlijk de eerste keer dat ze bij het schoolhoofd geroepen was.
"U had ons geroepen, professor Dumbledore?" Lily had haar benen over elkaar geslagen en haar handen in haar schoot gevouwen.
"Inderdaad, juffrouw Evers. En niet voor een theekransje of een straf."
Ik wist er een grijns uit te krijgen, dat was dan weer een meevaller.
"Maar een leuk bericht is het niet."
Mijn grijns verflauwde en ik hoorde James slikken.
"Is een van jullie geabonneerd op de Ochtendprofeet?"
Alleen Remus en Lily knikten.
"Wat het dat ermee van doen, professor?" Vroeg Sirius die gefronst naar het schoolhoofd keek, hij hield niet van kranten. Die herinnerde hem teveel aan zijn ouderlijke jeugd, zei hij.
"Niet veel, meneer Black. Het enige wat daar in vermeld stond was dat er onrust was."
Zowel Lily als Remus keken op en begrepen wat het schoolhoofd bedoelde.
Maar de rest keek net als ik verward.
Die ochtend duurde het een lange tijd voordat we het kantoortje verlieten. Lizzie en ik hadden vrede gesloten met Lily.
Remus hadden we getroost. Van professor Dumbledore hadden we vrijstelling voor de lessen de volgende dag.

“Ik kan er nog steeds niet bij dat er mensen zijn die zoiets kunnen doen!” James zat met zijn handen in zijn haar naar een vergeten schaakspel te kijken. Ik zat naast hem op de bank met mijn knieën opgetrokken en keek naar Remus die gedachteloos vlekken maakte op een stuk perkament. We zaten met onze vrienden om een lage tafel in de leerlingenkamer. Het was maandag, Lily die officieel ook vrijstelling had was wel naar de lessen gegaan. Waarom wist ik niet.
De dag ervoor hadden we van het schoolhoofd te horen gekregen dat er een groep dooddoeners, aanhangers van een steeds machtiger wordende Voldemort, Remus ouders koelbloedig vermoord hadden. Remus had ons een brief van zijn oom, Lizzie's vader, laten lezen. Dat het huis verlaten was geweest sinds de kerst en dat er op een stuk perkament een korte boodschap van de dooddoeners te lezen was geweest.
Het had ons geschokt. Zodoende zaten we nu als een stel zombies in de leerlingenkamer. Op James zijn onbegrip werd niet gereageerd. Sirius gezicht was als een steen, uitdrukkingloos. Waarschijnlijk dacht hij aan zijn familie.
Dumbledore had ons verteld dat de dooddoeners waar James nu geen enkel begrip meer voor had in koele bloede twee mensen hadden vermoord. Deze mensen waren net na de kerst om het leven gebracht. Het verklaarde waarom er nooit een antwoord was gekomen op de brieven van Remus. Waarom hij afgelopen zaterdag had moeten huilen. Maar ook dat wij allemaal furieus waren op Voldemort en zijn kompanen. Remus reageerde als enige niet toen het portretgat openging en een woedende Lily naar binnen kwam stormen.
“Ik haat het! Ik haat het! Ik haat het! Ik haat het! Ik haat het! Ik haat het!”
Verbouwereerd keken de jongens toe. Ik stond op en liep naar Lily toe en omhelsde haar. Even sloeg ze nog wild om zich heen en viel toen slap en trillend tegen me aan.
“Het is al goed, Lily.” Mompelde ik en aaide over haar rug.
Na een poosje plaatste ik haar op de bank en ging naast haar zitten. James toverde een kop thee tevoorschijn en gaf het aan haar.
“We zijn allemaal boos en wanhopig, Lily.” James keek haar ongewoon serieus aan.
“Maar meer dan studenten zijn we nu niet. En meer dan onze uiterste best doen voor de belangrijke vakken kunnen we nu niet doen. Zoals professor Dumbledore al zei, zodra de échte wereld eraan komt kunnen we hem gaan helpen.”
Het bleef even stil, op het zachte slurpen van Lily's thee na.
“Dankje, Potter.” Haar stem leek weer een beetje op die van de oude Lily en ik moest ondanks alles toch een beetje lachen. Ze zou het volhouden tot mijn broer het geleerd had. Lily zette haar nu lege mok op de lage tafel stond op en liep naar de trap van de slaapzalen. Ik leunde achterover en keek naar mijn broer de fronsend naar de lege mok keek.|
“Spijt, Gaffel?” Ah, Sirius was ook weer wakker.
“He? Waarvan?” Ik glimlachte, we waren weer de oude. Dankzij Lily, hoezeer ze dat ook zou betreuren.
“Dat je Evers een kop thee hebt gegeven?” Sirius ogen hadden moeilijk nog meer kunnen twinkelen.
“Nee, juist niet. Ik zat alleen na te denken...” Hij werd onderbroken door een ferme onderbreking van Peters kant.
“Niet slim, laat dat maar aan anderen over.”
Het bleef even beduusd stil. Maar toen schoten we alle vier in de slappe lach. Peter sloeg de spijker op zijn kop, als je het over ijsbrekers had.

Valentijn
De schok van het slechte nieuws was gezakt. Remus kon soms nog wel in een gedachteloze trance komen. Maar met wat kussen en een kop sterke thee met honing wist ik hem er altijd weer uit te halen. Op de ochtend van Valentijn werden we wakker met smeltende sneeuw.
"Geweldig!" Juichtte Lizzie die een hekel aan sneeuw had. En opgetogen vertrok ze zonder ons naar beneden. Ik keek haar verbaasd na.
"Waarom zou ze nou zo blij zijn met smeltende sneeuw?" Vroeg ik in het algemeen.
Het antwoord op die vraag kreeg ik toen ik rond een uur of twaalf met Remus naar Hogsmeade liep. Ongeveer vijftig meter doemden twee mensen op, een jongen en een meisje. Het meisje had haar toverstok getrokken en een schildspreuk opgeroepen. De jongen stond dubbel gebogen en zijn blaffende lach was duidelijk hoorbaar. Het magische schild werd belaagd door natte, kleffe sneeuwballen, die zodra ze het schild raakten uiteen spatten. Remus bleef staan, maar ik rende erop af, klaar om mee te doen in het natte sneeuwballen gevecht. Lizzie die me zag aankomen keek me doordringend aan. Ik wist wat die blik betekende en zonder dat Sirius het zag verzamelde ik een grote hand natte sneeuw en sprong op Sirius af. De sneeuw lande waar ik wou: in zijn nek.
Ik was al weer bij Remus voordat Sirius stopte met gillen en zijn kleren uitschudden van mijn daad. Ik lachte zachtjes, Remus deed zijn uiterste best om niks te laten merken. Maar hij kneep in mijn hand om zijn lachbui binnen te houden. Lizzie liep vrolijk met ons mee. Sirius met natte nek en trui achterlatend.
"Moet je niet naar hem toe?" Vroeg Remus verbaasd aan zijn nichtje. Die schudde haar hoofd.
"Nee, we hadden officieel afgesproken in de Drie Bezemstelen, dus daar ga ik nu heen. Bedankt Reb, die actie was het waard!" De blondine sloeg me een high-five en huppelde naar de beroemde kroeg.
Remus en ik besloten daar even mee te wachten en zetten koers naar Zacharinus Zoetwarenhuis.
"Er schijnen nieuwe soort snoepjes uitgevonden te zijn." Remus opende de deur en een vrolijk belletje klingelde boven ons hoofd. De zaak was helemaal vol gestauwd met leerlingen.
"Nou, als dat die bloedlolly's achtige dingen zijn waar Peter het voor de kerst over had dan laat maar zitten." Ik grijnsde om Remus vieze gezicht.
Bij de bakken met testers trokken we onze handschoenen uit en bekeken we de borden.
Ruim een uur later begaven we ons naar Zonko's Fopmagazijn. Remus had een tas in zijn hand met allerlei lekkers en mijn jaszakken zaten vol. De sneeuw was nog verder gesmolten en zorgde voor glibberpartijen, natte sokken en gore vieze brij op de geplaveide straten.
In Zonko's winkel was het net zo druk als in Zacharinus en Remus zag Peter bij de neusbijtende theekopjes staan.
"He, Wormstaart!" Groetten we hem, hij keek geschrokken op en glimlachte opgelucht toen hij zag wie het waren.
"He! Ik schrok me rot!" Hij grijnsde verontschuldigend. Ik grinnikte en stompte hem op zijn arm.
"Dacht je dat we 'De Heren Der Duisternis' waren?" Ik maakte aanhalingsteekjes in de lucht en bij de titel die me te binnen schoot voor de Zwadderaars die twee jaar geleden Hogwarts hadden verlaten en zich allemaal hadden aangesloten bij Heer Voldemort. Voldemort schoot door mijn hoofd ik bedacht me dat ik Dumbledore zowel verfoeide als dat ik hem dankbaar was. Ik was nu continue allert op wat er om me heen gebeurde.
Peter grijnsde schuchter en trok een gek gezicht. Remus trok een gezicht en we wisten dat het Lily met Severus Sneep was die naar ons toekwam.
Ik gebaarde met mijn hoofd dat Peter en Remus zich achter een kast met droplolly's moesten verstoppen en ik deed alsof ik een neusbijtend theekopje uitzocht.
"Hoi Rebella," ik keek om en glimlachte.
"Hoi Lily," Severus Sneep stond achter haar en ik negeerde hem. Het feit dat hij me bekeek alsof ik uilenpoep en pompoensap was deed me niet uitnodigen hem te groeten.
"Ben je alleen?" Evers keek omzich heen of anderen bij me waren.
"Nee, Remus en Peter zwerven hier ook ergens rond. Hoezo?" Ik keerde me weer naar de neusbijtende theekopjes.
"Nou..." om een of andere reden trok ze mijn aandacht met haar aarzeling.
"Wat?" Vroeg ik een knalgeel theekopje terug zettend in het schap.
"Ik weet niet goed hoe het te vertellen..." Lily keek naar haar vochtige schoenen.
"Lily die niet uit haar woorden komt? Dat ga je toch niet menen he?" Ik grijnsde en viste uit een ander schap een Rubik Kubus en onderzocht het op magische activiteiten.
"Ik weet wel wat te zeggen, maar het kan kwetsend zijn."
"Kwetsend? Na wat ze in de kranten hebben geschreven over Remus ouders? Na wat Lucius Malfidus in ons eerste jaar zei over James en mij? Nee... niet echt mogelijk." Ik legde een harde sarcastische toon in mijn woorden. En Lily slikte even.
"Daarom juist wel. Het is afkomstig uit de leerlingenkamer van Zwadderich."
Ik knipperde verbaasd met mijn ogen.
"Hoe kom jij in Merlijns linkerneusgat aan informatie uit de leerlingenkamer van Zwadderich? Ik bedoel, dat is wel de laatste plek op Hogwarts waar ze jou zouden verwelkomen."
"Ik was er ook niet zelf."
"Leg uit," Ik liep door het gangpad aan mijn rechterhand, Lily volgde me, op de voet gevolgd door Severus Sneep.
"Oké, nou Severus is een Zwadderaar en hij was gisteravond in de leerlingenkamer om huiswerk te maken. Toen hij een paar zevende jaars hoorden praten over jou en Remus. Je weet wel, omdat julle een stel zijn. De dingen die ze zeiden waren behoorlijk grof. Sev heeft ze me verteld en zelfs voor jullie maatstaven zijn ze behoorlijk respectloos. Maar waar het omgaat is dat ze ook iets zeiden over jouw ouders." Ik had een stuiterbal in mijn hand die zodra hij stuiterde vonken uitsloeg en stank verspreidde.
"Wat zeiden ze?" Ik deed alsof het me geen donder kon schelen. Maar stiekem was ik nieuwsgierig, wat deden Zwadderaars met de namen van mijn ouders?
Lily slikte en keek hoe ik de stuiterbal tussen mijn vingers door liet rollen.
"Ze zeiden dat ze er zeker van waren dat Jeweetwel hen zou gaan vermoorden."
Het duurde even voordat die woorden tot me doordrongen. En keek Lily alleen maar aan.
"Wat?"

Reacties: