FanFic.nl

Every Year A Letter [Afgerond]

Year One

Lieve Ashton,

Hoe is het met je? Alles goed daar waar je nu bent? Met mij gaat het nog steeds hetzelfde. Ik mis je enorm en kan niet wachten om weer bij je te zijn. Vandaag is Mason 1 jaar geworden. Hij heeft in zijn eerste jaar veel geleerd. Hij praat nog niet veel, maar kan wel al 'papa' zeggen, en dat doet me pijn. Hij zegt je naam wel, maar je bent er niet. Ik snap dat je er niet bij kan zijn, maar ik hoop wel dat hem in je gedachten feliciteert. Dat zou super zijn.
Hij vraagt vaak waar je bent, door 'papa' op een vragende toon te zeggen. Ik zeg eigenlijk nooit waar je bent, ik zeg gewoon dat je snel weer thuis komt. Maar jij en ik weten allebei dat dat nog langer gaat duren dan hij verwacht. Hij snapt er weinig van, maar als hij ouder is, zal hij het vast snappen.
Hij is heel lief voor me, hij huilt niet veel en is heel rustig. Als ik moet werken overdag, is hij bij mijn moeder. Die is toch de hele dag thuis. En dan breng ik hem naar mijn ouders om zeven uur, en haal ik hem weer om drie uur in de middag op. Aangezien ik maar van zeven tot drie hoef te werken. Ik werk in een hotel, het Domario, een chique hotel hier in de buurt. In de middag en avond ben ik er voor Mason en spelen we veel. Soms gaan we naar het park en als het lekker weer is, gaan we een ijsje halen. Ik pak altijd één bolletje citroen en één bolletje witte chocolade. Hij heeft altijd één bolletje aardbei en één bolletje vanille met extra slagroom. Heel eng, maar precies wat jij altijd bestelde. Als je er was. Ik weet het, dat is misschien veel voor zo'n kind, maar hij is een eter. Hij kan echt veel op. Net als ons. Weet je nog dat we altijd samen als vreetzakken op de bank zaten, met chips en pizza overal, samen een film kijkend. Dat was super en leuk om te herinneren.
Even terugkomen op het hotel gebeuren. Weet je nog, voordat je weg ging, dat ik opzoek was naar een goed betaalde baan? Ik heb er dus een gevonden. Ik ben hotel receptioniste van het hotel Domario, een hotel hier een kwartiertje vandaan met de auto. Dus ik ben ook snel weer thuis om met Mason te zijn.
Je bent nu al anderhalf jaar weg, en het is moeilijk en ik mis je. Ik kan niet wachten tot we weer samen zijn. Mason wil je graag zien en wil weten wie zijn vader is, maar ik kan het niet over mijn hart krijgen om hem zo verdrietig te zien zodra ik het zeg. Is dat raar? Ik bedoel, het is mijn kind, ik kan hem toch alles vertellen? Toch is het best moeilijk. Maar ooit zal hij het wel weten. Komt goed.
Dus ja, dit was de eerste brief die ik je stuur. Mijn zus kwam met het idee. Ze zag dat ik et er nog steeds moeilijk mee heb, en dat brieven schrijven misschien goed helpt. Dus ik ben maar begonnen met schrijven.
Ik heb besloten om je elk jaar een brief te schrijven. Elk jaar dat Mason een jaartje ouder is, aangezien het nog steeds ons kind is.
Het is nu al tien voor twee 's nachts dus ik ga de laatste letters op dit blaadje aanbrengen.
Ik spreek je volgend jaar. Ik hou van je.

Liefs, Isobel

Reacties: