FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 40~

Harry Pov

Ik schud zachtjes aan Ruth haar schouder in de hoop dat ze wakker wordt. Ze knijpt haar ogen dicht en drukt haar gezicht in het kussen. Ik aai zachtjes over haar haren wat haar blijkbaar een veilig gevoel geeft. Ze haalt haar gezicht langzaam uit het kussen en kijkt me moe aan waardoor ik glimlach.
‘Hé.’ Zeg ik en geef haar een kus.
‘Ze komen zo wat ontbijt voor je brengen.’ Ze knikt en gaat langzaam rechtop zitten. Ik sla een arm om haar heen zodat ze tegen me aan kan liggen.

Na een tijdje wordt er op de deur geklopt wat Ruth op laat kijken. Er komt een vrouw naar binnen gelopen met een karretje dat ze voor haar uit duwt.
‘Goedemorgen Ruth! Ik kom je het ontbijt brengen! Goed?’ Ruth knikt langzaam en kijkt hoe de vrouw het ontbijt opschept. Daarna zet ze het op een soort tafeltje wat ze boven het bed schuift zodat Ruth ervan kan eten.
‘Wanneer mag ik naar huis?’ Vraagt ze als ze de helft van het eten op heeft.
‘Dadelijk gaat een dokter eerst dat testje met je doen, en als alles goed gaat, mag je denk ik morgen naar huis… Maar ik zal nog even na vragen voordat ik naar huis ga, oké?’ Ze verslikt zich haast in haar eten en kijkt me bijna bang aan.
‘Ga je weg?’ Vraagt ze met tranen in haar ogen. Meteen krijg ik weer medelijden met haar, maar ik ben vannacht zonder iets achter te laten weg gegaan, en mijn telefoon ligt nog steeds naast mijn bed.
‘Liefje, ik kom heel snel weer terug, ik moet alleen naar huis om tegen de anderen te zeggen dat je wakker bent en om te douchen, ik ben mijn telefoon vergeten vannacht. Ik kom echt heel snel weer terug.’ Ik probeer haar een knuffel te geven maar ze duwt me weg.
‘Ga dan.! Ga dan klagen dat jullie mij weer hebben gevonden! Ga dan tegen de hele wereld zeggen dat ik jammer genoeg nog leef!’ Roept ze terwijl de tranen alweer over haar wangen stromen. Het duurt even voordat ik me realiseer dat ze denkt dat we haar niet meer mogen en dat ze denkt dat we haar niet meer willen.

‘Liefje, kom eens hier.’ Zeg ik en probeer haar weer in een knuffel te trekker, maar ze stapt van het bed. Ik stap ook van het bed en til haar op. Ze begint tegen mijn schouders te duwen en te slaan, maar ik houd haar stevig vast.
‘Luister nou naar me!’ Zeg ik en pak haar handen vast zodat ze me niet meer kan slaan. ‘Ik zal zoiets nooit, maar ook nooit doen, hoor je me? Ik hou van je en wil je echt nooit meer kwijt.’
‘Waarom deed je dan zo gemeen in Amerika! Je liegt gewoon, net als altijd!’ Ik schud mijn hoofd.
‘Dat kwam omdat ik heel moe was, en ruzie had met iemand.. Het is niet jouw schuld, alleen de mijne. En het spijt me echt super erg dat ik het deed, ik weet dat een sorry het niet goed maakt, en ik doe er alles aan om het wel weer goed te maken, maar geloof me alsjeblieft, ik hou super veel van je, en ik hoop dat je ook nog van mij houd.’ Zeg ik zacht en kijk haar onzeker aan. Ze kijkt mij nu ook met haar betraande ogen aan en knikt dan. Ik glimlach naar, en geef haar dan een knuffel.

‘Ik zie je strakjes, lief.’ Ik geef Ruth nog een kus en loop dan naar buiten. Met een best wel een groot schuldgevoel stap ik in de auto en rijd naar huis. Daar aangekomen zit iedereen op de bank en kijken me kwaad aan, behalve Louis. Hij staat op en struikelt naar me toe om me een knuffel te geven.
‘Waar was je?’ Vraagt Liam akelig rustig.
‘In het ziekenhuis. Ik werd vannacht om half drie of zo gebeld dat Ruth wakker was, dus ik ben ik meteen gegaan, en heb er niet meer aan gedacht dat mijn telefoon hier nog lag en dat ik niets had gezegd.’ Leg ik langzaam uit en meteen kijkt iedereen me nieuwsgierig aan.
‘Hoe gaat het met haar?’ Vraagt Niall. Ik knik langzaam.
‘Wel goed denk ik, ze is alleen in de war volgens mij. Maar ze zijn nu als het goed is een testje met haar aan het doen en ik heb beloofd om terug te zijn als zij klaar was, dus moet ik snel zijn.’ Ik wil naar boven lopen om te gaan douchen, maar Louis pakt mijn hand.
‘Mogen we mee?’ Ik glimlach zwakjes en knik. Daarna loop ik naar boven en douche me binnen tien minuten en kleed me weer aan. Ik pak mijn telefoon en loop naar beneden om samen met Louis Niall en Liam naar het ziekenhuis te gaan, (Zayn is samen met Perrie verhuist omdat hij het ongemakkelijk vond om nog bij ons te wonen nadat hij uit de band is gestapt.) Ik zit samen met Louis achterin terwijl Liam rijdt en Niall ernaast zit. Ondertussen dat ik mijn telefoon check en op twitter zet dat ik blij ben dat Ruth wakker is, waar ik meteen allerlei lieve reacties op krijg.

Samen met Louis loop ik de lift uit richting de kamer van Ruth. Ik open voorzichtig de deur, maar de kamer is leeg, op het bed en de apparaten na. Ik zucht opgelucht en loop naar binnen waar ik op de stoel neerplof en met de jongens rustig wacht op Ruth die elk moment terug kan komen. Louis hand pakt de mijne stevig vast en ik kijk hem verbaasd aan.
‘Ik hou van je.’ Zegt hij zacht en ik glimlach zwakjes naar hem.
‘Ik ook van jou.’ Antwoord ik en hij leunt naar me toe om me een kus op mijn lippen te geven. Zodra ik de deur open hoor gaan kijk ik meteen op en zie dat Ruth moe aan komt lopen met twee dokters naast haar. De dokters glimlachen naar ons als begroeting en wij doen hetzelfde. Ik laat Louis’ hand los en sta op om Ruth op te tillen.
‘Harry, mag ik u misschien even spreken?’ Vraagt één van de dokters zodra ik Ruth op heb getild. Ik knik en loop achter de man aan naar de gang en wacht tot hij begint te praten.
‘We hebben zojuist de test gedaan bij Ruth, en uit de resultaten komt dat alles goed gaat, dus zou ze nu naar huis mogen, maar ik zie dat ze nu heel moe is, dus als u liever wilt dat ze hier eerst nog even slaapt, is dat prima.’ Ik knik begrijpend.
‘Ik zal zo meteen even aan Ruth vragen wat ze wilt. Ik denk dat we zo naar huis gaan zodat ze weer in haar eigen bed kan slapen.’ Glimlach ik beleefd en bedank hem voordat ik weer naar binnen loop. Iedereen kijkt me weer nieuwsgierig aan dus leg ik uit dat de resultaten goed waren en dat Ruth naar huis mag.
‘Mag ik nu naar huis?’ Vraagt Ruth en kijkt me blij, maar moe aan. Ik knik en druk haar dichter tegen me aan. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Niall op staat op Ruth haar kleding te pakken. Hij geeft het aan mij, en ik bedank hem voordat ik naar het mini badkamertje loop om Ruth te helpen met omkleden.

‘Papa?’ Vraagt ze na een tijdje en kijkt me nieuwsgierig aan. Ik kijk op en glimlach naar haar.
‘Wat is er?’ Antwoord ik en ze opent haar mond weer om iets te zeggen maar wordt onderbroken door de deurbel. Wij lagen met zijn tweeën in bed aangezien Ruth moe was. Het nadeel was, dat niet kan slapen, dus zijn we gewoon gaan rusten. Ruth komt op mijn buik liggen en sluit haar ogen weer.
‘Harry! Ruth! Kom eens!’ Roept Liam vanuit de trap. Ik til Ruth op en loop naar beneden waar Zayn naast Liam staat met een zwakke glimlach op zijn gezicht.
‘Zaynie!’ Roept Ruth en steekt haar armen meteen naar hem uit.
‘Hey Ruth!’ Zegt hij vrolijk en neemt haar van mij over. Ze knuffelen elkaar een tijdje nadat we naar de woonkamer lopen. Louis zit zenuwachtig op de bank met zijn vingers te spelen terwijl Niall tegen hem praat. Ik geef Louis vanachter een knuffel en een kus in zijn nek terwijl ik glimlach.

We zijn al bijna 4 weken bij elkaar waarbij de wereld het ook weet, en ik ben er trots op. Ik heb nog nooit zoveel van mijn leven genoten en dat wil ik zo houden. We zijn van plan om allemaal een eigen huis te kopen, maar wel nog in de band te blijven, want als we de hele tijd bij elkaar blijven, zullen we nooit tijd voor onszelf krijgen en ben ik bang dat we snel ruzie gaan krijgen en we stoppen met de band. Ik en Louis gaan dan natuurlijk samenwonen met Ruth erbij.. Maar we weten nog niet of we in Engeland blijven of naar Amerika gaan… Misschien doen we wel allebei…

**

‘Gaan we?’ Vraagt Zayn nadat de film (Annie) is afgelopen. Verbaasd kijk ik iedereen aan als ze opstaan (zelfs Ruth weet er blijkbaar vanaf). Iedereen glimlacht van oor tot oor, en uiteindelijk sta ik dus ook maar op. Louis pakt mijn hand vast en we lopen met zijn zessen door de rustige straten van ‘Great London’.
‘Hazza? Blijf eens staan.’ Zegt louis en stopt met lopen. Ik kijk hem verbaasd aan als hij een diepe zucht laat horen en dan glimlacht. Hij komt tegenover me staan en pakt mijn andere hand ook vast. Ik kijk er kort naar en dan recht in zijn.. Goddamnmooiezeeblauweogen…
‘Ik uhmm.. Na ondertussen bijna 5 jaar, vind ik het eigenlijk wel tijd voor dit, want tja… We zijn eigenlijk al bijna vijf jaar bij elkaar alleen was het nogal.. Raar aangezien bijna de hele wereld er niets van wist, maar nu is het, denk ik, toch wel een goed moment aangezien, Ruth uit het ziekenhuis is en de hele wereld van ons weet en zo en ik zeker weet dat er niets meer tussen ons in gaat komen, en tja…’ Hij graait in zijn jas naar een doosje en gaat op zijn rechter knie zitten en kijkt me dan weer onzeker aan. Ik glimlach met tranen in mijn ogen en wacht tot hij weer gaat praten.
‘Lieve, perfecte, fabulous, Harrybear…’ Hij opent een doosje en de mooiste verlovingsring die ik ooit heb gezien komt tevoorschijn. ‘Wil je met me trouwen?’ Nog voor hij helemaal is uitgepraat knik ik hevig en komt hij met de grootste, mooiste glimlach die ik ooit op zijn gezicht heb gezien weer omhoog en knuffelt me. Ik knuffel hem stevig terug en blijf fluisteren dat ik van hem hou. Als we elkaar loslaten doet hij de ring om mijn rechter ringvinger en kust me dan intens op mijn lippen.
‘Laten we in Nederland trouwen.’ Zegt louis dan en ik laat hem verbaasd los.
‘Maar dat is meer dan acht uur hier vandaan!’ Zeg ik verbaasd.
‘Dat is genoeg tijd om te bedenken wie de vrouw gaat spelen.’ Grijnst hij en ik begin te lachen.

THE END….

---

Heyhey ik heb zonet onder het schrijven dus besloten om het zo te eindigen en geen epiloog ga plaatsen. *Iedereen even awhhh geluidjes maken pls* MAAR ik ga wel een (klein) vervolg maken! Er zit dan wel 10 jaar tussen maar ik heb opeens enorm veel inspiratie ervoor dusjah waarom niet eh? Bij deze wil ik wel mededelen dat ik straks te lui ben om meldingen te geven aan iedereen -.- want ik vind eht eig gwn onzin om iedere keer elk acc af te gaan om te zeggen dat ik een hfdstk heb geplaatst. Dus daar ga ik nog wat aan doen en iets op verzinnen.

Aangezien het nog drie jaar duurt voor jullie dit hfdstk hebben gelezen heb ik in de tijd dat jullie aan het lezen waren (of iets anders idk) zal ik ondertussen wel al het nieuwe verhaal online gezet hebben, maar het proloog zal voorlopig nog niet komen…. K bye

Reacties: