Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Hate or Love // One Direction » Hoofdstuk 1: ''Dit kun je niet maken..''
Hate or Love // One Direction
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
17 mei 2015 - 21:38
Aantal woorden:
282
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
212
Hoofdstuk 1: ''Dit kun je niet maken..''
Ik pak mijn sleutel uit mijn tas en steek het in de deur van mijn huis, ik loop naar binnen en ik hoor meer stemmen dan ik eigenlijk had verwacht en gehoopt. Ik hang mijn jas op, zet mijn tas neer en ik loop door naar de woonkamer. Ja hoor, ik hoorde het goed.
'Jaim! Je bent thuis!' Paul schreeuwt gelijk door het huis, waardoor ik nog van zes mensen de aandacht krijg.
'Ga even zitten.' Ik kijk om me heen waar ik kan zitten, maar de bank is bezet door die jongens van stom Direction. Ik heb trouwens geen zin om bij hen te zitten, dus ik ga maar op de grond zitten en hoor vijf jongens achter me lachen. De vijf jongens die ik het meeste haat.
'Je gaat met me mee op tour, en met de jongens!'
'Wat?! Dit kan je niet maken!!' schreeuw ik naar Paul
'Kan ik wel, ik ben je vader!' zijn stem klinkt ook wat bozer, omdat ik hem voor de tienduizendste keer tegenspreek.
'Ben je niet! Je kan me dit niet aan doen! Clodagh is toch thuis?! En anders kan ik heus wel op mezelf letten hoor!!' schreeuw ik wat volgens mij de buren zelfs horen.
'Je moeder is niet thuis, want ze is zelf ook de wereld aan het rondreizen en jij gaat niet alleen thuis blijven!'
'Ik ben achttien jaar, hoor! Ik weet niet of je dat weet sinds die vier jaar dat je al met de jongens bezig bent!' Dat waren mijn laatste woorden, voor ik naar boven storm en ik hoor Paul nog van beneden iets schreeuwen wat lijkt op: 'Je gaat mee of je nou wilt of niet! Dus pak je spullen in!'
Het zal allemaal wel..
'Jaim! Je bent thuis!' Paul schreeuwt gelijk door het huis, waardoor ik nog van zes mensen de aandacht krijg.
'Ga even zitten.' Ik kijk om me heen waar ik kan zitten, maar de bank is bezet door die jongens van stom Direction. Ik heb trouwens geen zin om bij hen te zitten, dus ik ga maar op de grond zitten en hoor vijf jongens achter me lachen. De vijf jongens die ik het meeste haat.
'Je gaat met me mee op tour, en met de jongens!'
'Wat?! Dit kan je niet maken!!' schreeuw ik naar Paul
'Kan ik wel, ik ben je vader!' zijn stem klinkt ook wat bozer, omdat ik hem voor de tienduizendste keer tegenspreek.
'Ben je niet! Je kan me dit niet aan doen! Clodagh is toch thuis?! En anders kan ik heus wel op mezelf letten hoor!!' schreeuw ik wat volgens mij de buren zelfs horen.
'Je moeder is niet thuis, want ze is zelf ook de wereld aan het rondreizen en jij gaat niet alleen thuis blijven!'
'Ik ben achttien jaar, hoor! Ik weet niet of je dat weet sinds die vier jaar dat je al met de jongens bezig bent!' Dat waren mijn laatste woorden, voor ik naar boven storm en ik hoor Paul nog van beneden iets schreeuwen wat lijkt op: 'Je gaat mee of je nou wilt of niet! Dus pak je spullen in!'
Het zal allemaal wel..
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.