FanFic.nl

Beauty and the Beast|| Larry Stylinson[afgerond]

011

De volgende morgen loopt Louis slaperig naar beneden. Hij wrijft in zijn ogen en gaapt, waarna hij de deur naar de eetzaal open duwt en naar binnen stapt.
‘Goeiemorgen, Louis.’
‘Morge Niall.’ Louis gaapt en kijkt op, om vervolgens verbaasd stil te staan. Voor hem staat een blondharige jongen, vrolijke blauwe ogen in een rond, gezond gezicht.
‘Ehm.’
Niall glimlacht, stapt naar voren en geeft Louis een knuffel. Louis knuffelt verbaasd terug.
‘Ehm,’ zegt hij weer. Niall stapt glimlachend terug.
‘Dank je wel voor het verbreken van de vloek.’
Louis knippert, kijkt hem strak aan.
‘Ik-wat?’

Niall knikt en huppelt, hij huppelt (!), terug naar de tafel, waar vijf anderen al zitten. Twee jongens, drie meiden. De jongen met het zwarte haar kijkt op, juicht en de anderen volgen.
‘Daar is onze held!’ roept het meisje, vrouw eigenlijk al, die er ouder uit ziet. Ze fluit op haar vingers en Louis glimlacht onzeker.
‘Hoi.’ Hij zwaait zwakjes en de mensen aan de tafel lachen. Ze staan allemaal op en komen naar hem toe. De jongen met het zwarte haar geeft hem als eerste een knuffel.
‘Ik ben Zayn, de spiegel.’
‘Wow, ehm , wow. Je ziet er ehm wow.’ Louis stottert en Zayn glimlacht.
‘Hij is een griekse god, dat weten we bijna zeker,’ grapt de jongen met het bruine, korte haar.
‘Liam, toch?’ vraagt Louis hem. De jongen knikt en geeft Louis een hand.

Vervolgens stapt een meisje met lichtblond haar op hem af. Ze glimlacht en heeft prachtige lichtblauwe ogen.
‘Laat me raden, Perrie?’ vraagt Louis. Het meisje knikt en Louis geeft haar een knuffel.
‘Leuk je eindelijk in menselijke vorm te zien.’
Het meisje dat in de afgelopen maanden een van zijn beste vriendinnen is geworden, glimlacht.
‘Leuk om eindelijk op gelijke ooghoogte te zijn.’
Allen lachen en een bruinharig meisje stapt naar voren.
‘Sophia.’ Ze schudt zijn hand snel en dan stapt de oudste van het stel naar voren.
‘Louise, aangenaam.’

Louis glimlacht en knikt, om vervolgens met de zes richting de eettafel te lopen.
‘Waar is Harry?’ vraagt Louis. Louise fluit en Louis bloost.
‘Hij is nog op zijn kamer,’ vertelt Perrie hem, ‘we mochten alvast beginnen van hem.’
‘Wie heeft dit gemaakt?’ vraagt Louis nieuwsgierig. Perrie steekt trots haar hand op.
‘Ik was de eerste vrouwelijke kok in het kasteel.’ Ze klinkt trots en Louis vindt dat ze dat ook best mag zijn.
‘Dat is best wel gaaf.’
Perrie knikt en neemt een pasteitje op haar bord.
‘Nu, val aan. Harry komt vanzelf wel.’
De anderen knikken en iedereen valt de schalen met eten aan.

Ze zijn een kwartiertje aan het eten, als de deuren van de zaal opengaan. Louis kijkt op en zijn adem stokt in zijn keel. Een jongen in pak stapt naar binnen, krullend, bruin haar op zijn hoofd. Groene, indringende ogen staan in een gezicht met een scherpe kaaklijn en volle lippen. Een stukje pastei glijdt in zijn verkeerde keelgat en Louis barst uit in een hoestbui. Harry kijkt hem meteen aan, snelt naar hem toe en geeft hem een harde klap op zijn rug. Louis haalt weer adem en zakt dan achterover.
‘Dank je.’ Hij kijkt op en zijn adem stokt weer.
‘Wow.’
Harry glimlacht en kijkt op hem neer.
‘Hallo, Louis.’ Zijn stem is diep en langzaam, zoals het druipen van honing.
Louis gaapt hem aan en Harry grijnst.
‘Is er iets?’
Louis schudt zijn hoofd.
‘Het is gewoon, nou ja. Je bent best wel mooi.’
Harry glimlacht en een kuiltje verschijnt in zijn wang. Louis sluit zijn ogen en haalt diep adem.
‘Oh god, kuiltjes.’

De tafel barst uit in lachen en Louis wordt wakker geschud. Hij bloost en richt zijn blik naar zijn bord. Hij hoort Harry door de zaal lopen, hoort hoe hij de stoel aan de andere kant van de tafel verschuift. Dan slaat hij zijn ogen weer op en Harry glimlacht. Vervolgens kijkt hij de anderen aan.
‘Het is goed om jullie weer in jullie menselijke vorm te zien.' De anderen knikken en Harry’s glimlacht verbreed. Hij gebaart naar het eten.
‘Zullen we?’
Iedereen knikt en ze beginnen weer met eten.

Zodra iedereen klaar is, springen Perrie en Niall op en beginnen ze de tafel af te ruimen. De anderen staan ook op, verlaten de zaal waardoor Louis en Harry alleen achter blijven. Harry staat op en Louis volgt zijn voorbeeld. Met langzame passen lopen ze naar elkaar toe en als ze dichtbij genoeg zijn, steekt Louis zijn hand uit. Voorzichtig plaatst hij hem op Harry’s schouder, laat hem langs zijn arm naar beneden glijden en pakt zijn hand. Harry’s huid is wit, melkwit en Louis glimlacht als hij het kleurverschil ziet.
‘Je bent echt,’ fluistert hij dan. Hij kijkt op en ziet Harry knikken.
‘Ik ben echt.’
‘Je bent niet harig meer.’
Harry lacht en Louis glimlacht tevreden.
‘Ik ben niet harig meer, nee.’
Louis kijkt weer op en Harry plaatst een kus op Louis’ voorhoofd. Louis sluit tevreden zijn ogen en brengt ook zijn andere hand omhoog. Deze laat hij op Harry’s schouder rusten.
‘Je ruikt naar rozen,’ fluistert Harry zacht. Louis glimlacht.
‘Hoe zou dat nu komen?’
Harry lacht en Louis grinnikt mee. Dan opent hij zijn ogen weer en kijkt Harry aan.
‘Welkom terug, Harry.’

In stilte lopen de twee door de rozentuin, handen met elkaar verstrengeld en de geur van rozen zwaar om hen heen. Dan pas lijkt het bij Louis binnen te dringen en staat hij stil.
‘Louis?’ Harry klinkt bezorgd en Louis fronst.
‘Je bent terug verandert.’
Harry knikt, kijkt Louis niet begrijpend aan.
‘Dat klopt.’
‘Je kon alleen terug veranderen door een kus uit ware liefde.’
Harry knikt en zakt iets door zijn knieën, kijkt Louis recht in zijn ogen.
‘Klopt. Louis, wat wil je zeggen?’ Hij klinkt bezorgd en Louis knippert.
‘Dat betekent dat ik je ware liefde bent.’
Harry glimlacht en knikt.
‘Dat klopt, ben je daar nu pas achter?’
Louis knikt en Harry slaat beide armen rond zijn schouders. Hij trekt Louis dicht tegen zich aan en beweegt ze zachtjes heen en weer.

‘Weet je,’ zegt Louis na een tijdje, ‘die zoen was best wel slecht.’ Hij kijkt op.
‘En hoezo dat?’ vraagt Harry geamuseerd. Louis haalt zijn schouders op.
‘Je was nogal harig.’
Harry lacht en buigt zich iets naar voren.
‘Wat wil je zeggen, Lewis?’
Louis glimlacht en slaat zijn armen rond Harry’s nek.
‘Dat ik eigenlijk best wel nog eentje wil.’
Harry lacht en legt zijn handen op Louis’ middel.
‘Smeek je nu om een kus?’
Louis haalt zijn schouders op en gaat op zijn tenen staan.
‘Misschien.’ Vervolgens plaatst hij zijn lippen op die van Harry. Harry’s lippen voelen zacht aan de zijne en Louis’ mondhoeken krullen iets op. Dan voelt hij hoe Harry reageert, hoe hij zijn lippen steviger op die van Louis drukt. Louis glimlacht en al snel glimlacht ook Harry.

Reacties: