Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » The fate of the Malfoy family » 20.
The fate of the Malfoy family
20.
Wat doe je!' riep Draco toen hij Isa ruw van zich afduwde. ' Ben je gek worden!'
'Nee,' stamelde Isa verbijsterd. ' Ik wilde alleen maar.....Ik dacht dat....'
Nog nooit had Draco Isa zo naar woorden horen zoeken. Isa het meisje dat altijd precies wist wat ze moest zeggen. Ze vouwde haar handen voor haar gezicht en slaakte een diepe zucht. Draco pakte haar hand en kneep er zachtjes in.
'Weet je wat het is...' begon ze nadat ze een tijdje gezwegen had. 'Ik denk dat ik....' ze slaakte op nieuw een diepe zucht. 'Ik ben verliefd op je' haar stem beefde en ze keek hem aan met een onzekere blik.
'Sorry Isa, Ik wel niet zo reageren je over viel me.' antwoordde nadat hij een kusje op haar wang gedrukt had.
Lieve Draco,
Sinds je op 1 september naar Zweinstein vertrok heb je nog geen één keer geschreven.
Ben je nog steeds boos op mij, om die nacht dat je op de Wegisweg bent gebleven? Of is er een andere reden dat je nog steeds niets van je hebt later horen?
Kom je in de vakantie wel naar huis? Of blijf je liever op school? Ik hoop dat je thuis komt. Al kan ik me voorstellen dat je liever op school blijft, gezien de situatie thuis nog niet veranderd is. De Heer van het Duister verblijft nog steeds in ons het huis en hoe langer hij blijft, hoe angstaanjagender ik hem ga vinden.
Vermaakt je je wel een beetje op school? Zijn jullie al druk bezig met voorbereidingen van het examen, of moet dat nog komen?
Schrijf je me terug?
Groeten van:
Je moeder.
Draco las de brief van zijn moeder nu al voor de derde keer en nog wist hij niet wat hij moest antwoorden. Hij wilde in de vakantie niet naar huis, hij was blij dat hij daar weg was. Maar anderzijds wilde hij ook niet op Zweinstein blijven dat met de dag gruwelijker werd. Om gisteren maar even als voorbeeld te nemen: Het was rond de middag geweest en de laatste les voor de middagpauze was net afgelopen, toen er een stel Ravenklauwers luid schreeuwend door de gangen liepen. 'Marleen Vechters is naar de kerkers afgevoerd, omdat ze het niet eens was met de les. Ze wordt momenteel gemarteld. We kunnen nu niets voor haar doen. Alleen vanavond als terug is misschien.' Tijdens hij avondmaal was Marleen Vechter de grote zaal binnen gekomen. Haar mollige gezichtje zat vol bloederige krassen en ze liep links mak. Haar rechter arm hing er een beetje verloren bij alsof hij gebroken was. Zweinstein was niet lang het fijne toevluchtsoord dat het ooit geweest was. Studenten waren bang. De heerlijke, wonderlijke sfeer die altijd in het eeuwen oude kasteel hing was niet meer. Het was alsof Zweinstein was overleden. Of de school haar laatste adem had uitblazen. Er was niets meer over van de school waar Draco zeven jaar geleden als elfjarige jongetje aan begon. Niets. De studenten deden niets anders dan angstig voor zich uit om zich heen kijken, bang dat er ergens een leraar opdook en dan ging het met name om de nieuwe docenten de Kragges. Die sinds enkele weken instaat waren om random leerlingen van de de gang te plukken en de martelen tot ze het uit gilde van pijn. Het merendeel van die studenten had voor het grootse gedeelte niets misdaan. Maar dat kon de Kragges niet schelen die waren misschien nog wel meer op andermans pijn gebrand dan Draco's tante Bellatrix. Zelfs professor Anderling was door de twee te grazen genomen: zo ging het gerucht dat ze haar ook gemarteld hadden. Of dat waar was wist Draco niet, maar sinds het gerucht de ronde deed, liep ze wel met een nog zuurder gezicht door gangen en joeg daarmee vele eerstejaars de stuipen op het lijf. De sfeer tijdens de maaltijden in grote zaal was ook al niet om te harden. Aan drie van de vier afdelingstafel zaten studenten zwijgen te eten, als ze al een hap door hun keel konden krijgen. Niemand durfde meer zijn of haar mond open te trekken. De enige tafel waar aan wel gesproken werd was die van Zwadderich. Meer dan de helft van Draco's afdeling zag de verandering positief in. Ze zagen het als een begin van de betere tijden die de heer van het duister heb beloofde. Dat hun vertrouwde school steeds meer op een stafkamp begon te lijken, leek volkomen langs heen te gaan. Ze kon keihard lachen als er een Griffoendor naar de kerkers moest voor marteling. Of als er een irritante huffelpuff van de gang werd plukt. Vooral mensen die dik waren geweest met Harry Potter konden er zeker van zijn dat ze een maal per dag uit werden gelachen door de Zwadderaars. Dit waren dan ook wel de studenten die het meest gestraft waren, omdat het sinds enkele weken verboden was om bevriend te zijn met Harry Potter. Draco kon zich nog goed herinneren hoe Amycus Kragge voor in de grote zaal uit gestaan en de studenten met krakende stem had toegesproken:' De gene die bevriend zijn met Harry Potter. Hebben nu nog de kans om die vriendschap af te zweren! Iemand?'
Geen enkele student zwoor dat af. Terwijl Draco er zeker van was er vijf te kunnen noemen: Loena Leeflang, Ginny Wemel, Daan Thomas, Simon Filister en Kasper Krauwel.
Als was die laatste misschien niet echt een vriend te noemen de jongen was wel meer dan trouw aan die walgelijke Potter. Draco zuchtte diep en zocht Isa's hand. Toen hij die gevonden kneep hij er zachtjes in.
'Gaat het wel?' vroeg ze zacht. Draco schudde zijn hoofd. Hij wist gewoon niet meer wat hij moest dan. Of eigenlijk wel want hij stond natuurlijk aan de kant van de heer van het duister. Dat was hij verplicht.
'Wil je er over praten?' vroeg ze. Nee, dat wilde hij niet. Ze zou het toch niet begrijpen. Zij heeft nooit met de heer van het Duister onder een dak geleefd en kan daarom zijn twijfel tussen thuis en school niet begrijpen. Hij liet Isa's hand los, pakte een stuk perkament en doopte zijn veer in de inkt.
Beste Moeder,
Ik heb u nog niet geschreven omdat ik eigenlijk niet weet wat ik zou moeten schrijven. Hier gaat alles zijn gangetje al is de school wel anders geworden sinds professor Sneep schoolhoofd is. Zo zijn er wat strengere regels. Maar als de die gewoon na leeft is er niets om voor te vrezen. En u moet niet zo bezig met bang zijn, want zo maakt u zich zelf alleen maar banger. Ik weet nog niet of ik naar huis kom, maar ik heb nog een week om daar over na denken. Dus u ziet me wel verschijnen. Nee, ik stuur Liat naar u toe. Dan Krijgt u bericht of ik thuis kom of niet. Lijkt me beter.
Doet u vader de groeten van mij?
Groetjes,
Draco.
Hij drukte een kus op Isa's wang wenste haar welterusten en verdween naar zijn slaapzaal.
Reacties:
Niet goed? Merlijns sokken!
Dit is Juist goed!
Je geeft heel duidelijk de sfeer van het kasteel weer, die zou ik voor geen 1000 galjoenen willen missen!
I love it!
(wil op volgende klikken, kijkt beteuterd dat het niet kan)
Spannend!`
Het maakt niet uit hoelang het duurt voordat je een nieuw hoofdstuk heb geschreven ik lees het toch wel
Man, hoe lang is het alweer niet geleden dat ik dit gelezen heb, maar in ieder geval nog steeds even fantastisch als ik me herinner, snel verder