FanFic.nl

I Will Survive

Hoofdstuk 4 Dylan Cruz

Na voor mijn gevoel 1 of 2 minuutjes komt er al weer een vredebewaker binnen: "Jullie tijd is voorbij, Dylan moet nu richting de trein." Ik zeg mijn ouders gedag en loop tussen een groepje vredebewakers naar de trein.
Onze trein is er nog niet maar zal zo wel komen.
Even denk ik dat onze trein er aan komt, maar het blijkt de trein van district 5 te zijn.
Ik probeer naar binnen te gluren om te zien of Grace daar zit maar het gaat te snel om het echt goed te zien...
Een paar, extreem lange minuutjes later komt onze trein eindelijk aan.
Ik stap over de drempel en loop de trein in. Het zou echt iets voor Grace zijn om over de drempel te struikelen... Denk ik bij mezelf. Grace is echt een iemand die zelfs over een drempel struikelt als er geen drempel om over te struikelen.
Ik loop naar een van de zachte stoelen in de eerste coupé. De coupé is versierd met allemaal voorwerpen in het thema van de hongerspelen.
Ik zie een bebloede drietand die waarschijnlijk van een van de oud-winnaars is uit district vier. Zelf gebruik ik liever een speer dan een drietand, ik heb tijdens de training wel eens een drietand uitgeprobeerd maar ik snapte er niks van.
Ivy komt naast me zitten. "Zenuwachtig?" Vraagt ze.
"Nee hoor," Antwoord ik, "ik ben er helemaal klaar voor."
Ze lacht, "Dylan, toch?" vraagt ze aan me, terwijl ik zeker weet dat ze de naam van haar mede-tribuut en toekomstig teammaatje wel heeft onthouden.
Ik knik, "Als ik het goed heb ben jij Ivy." Zeg ik, gewoon om te kijken of ze door heeft dat ik haar naam heus wel heb onthouden.
"Inderdaad" Ze glimlacht naar me en speelt met een lokje haar dat uit haar vlecht is geschoten.
Alicia komt binnen.
"En... zijn jullie klaar voor de reis naar het Capitool?" Vraagt ze alsof ze wil dat we met z'n tweeën nu heel hard: JAAAAAA!!! gaan roepen, net als toen we nog in groep 1 en 2 zaten.
Ik knik en Ivy lacht breed, "Wanneer ontmoeten we onze mentoren van dit jaar?" Vraag ik aan Alicia.
"Ik denk dat hij er zo aankomt..." Antwoord ze, "Ah, daar zijn Jordy en Juna al."
Jordy komt naast mij op een stoel met zebraprint zitten en begint met praten: "Hallo..."
"Dylan" Zeg ik, "Dylan Cruz"
"Nou, hallo Dylan, ik ben je mentor dit jaar en de bedoeling van mentor is om te zorgen dat JIJ volgend jaar mentor word."
"ehh... hallo meneer..." Zeg ik weifelend.
"Jordy, noem me maar Jordy dus gewoon Jordy, gesnopen?"
Ik knik, "Dus, ehhm... Jordy... hoe gaan we het dit jaar aanpakken?"
"Snel en simpel," Antwoordt hij, "zorgen dat je je wat op de achtergrond houdt in het beroepsteam maar wel een belangrijke taak krijgt, zoals voedselvoorraad bewaren. NIET voorraad bewaken want dan moet je achterblijven en dat moet nou juist niet. Aan het einde van het spel zorg je dat je met de voorraad er vandoor gaat en de rest van het eten vernietigd. Gesnopen?"
"Ehh... jahoor... denk ik..." Zeg ik weifelend, ik kon het niet helemaal volgen maar ik kom er vanzelf wel achter.

Twee lange, lange, lange uren later met een Jordy die maar niet op kan houden met praten...

Ivy komt mijn kamer binnen.
"Wat?!" Vraag ik geïrriteerd.
"Ik, ehh... kwam je halen om naar de boetes te kijken maar als je te moe bent dan..." Zegt ze, duidelijk beangstigd door mijn uitbarsting, "Sorry Ivy, ik ben wat gespannen nu ik net ben ontsnapt aan de greep van de als maar pratende Jordy."
"Geeft niet," Zegt ze, "Juna is voor mijn part veel te rustig. Ik snap niet hoe ze de spelen heeft overleefd!"
"Tja, niets is wat het lijkt..." Zeg ik.
"Je hebt gelijk," Zucht ze, "alleen als Juna zo'n goede vechtster is, waarom is ze dan niet wat feller tegen me?"
"Het doet er niet toe, Ivy, we moeten nu echt naar de hoofdcoupé. Ze zitten daar vast met smart op ons te wachten!"
Ze knikt.
"kom je?" Vraag ik.
"Ja," Zegt ze, "kijken welke sukkels willen proberen om ons te verslaan!"
We moeten allebei lachen.

Eenmaal in de coupé aangekomen blijkt dat ik gelijk had.
"Pfff..." Zucht Juna, "Ik begon me al te vervelen, maar daar zijn jullie eindelijk!"
Alicia doet het grote scherm in de coupé aan, "Gelukkig, ze zijn nog niet begonnen..." Hoor ik haar zuchten.
Ze laten de districten in omgekeerde volgorde zien zodat ze eerst wat beelden van het verwoeste 13 kunnen laten zien als inleiding. Eerst komt district 12, daar gebeurt eigenlijks niks interessants.
Ook 11, 10 en 9 zijn de moeite niet waard.
"Wat een sukkels," Zegt Ivy, "die weten vast niet eens wat een WAPEN is of ze kennen het alleen van tv als ze die als hebben!"
Ze grinnikt, "Dat die districten WINNAARS hebben, 1 winnaar is daar al veel!"
"Stil!" Sis ik.
Door Ivy heb ik de trekking van acht gemist.
Zeven is wel interessant, eerst komt er een meisje wiens gezicht eerst niet goed te zien is die op het podium vertelt dat ze zeventien is. Ze wordt opgevolgd door een jongen van ook ruim zeventien jaar.
"Die jongen komt misschien wel in ons team..." mompel ik en Ivy knikt instemmend.
Dan komt het district waar ik het meest naar uitkijk. Nou ja... uitkijken is het verkeerde woord. Het district waar ik het bangst voor ben, District 5.
Cécilia, de Alicia van district 5 heb ik gehoord, rommelt wat in de bak en haalt er een kaartje uit.
"Grace Evelyn Fowler..." De enige woorden die ik hoor. De hele menigte is stil. Eerst zie ik haar niet maar dan zie ik iemand over het trapje van het podium struikelen. Echt iets voor Grace.
Eindelijk dringt het tot me door, een van ons gaat dit niet overleven...
Ik vlucht mijn coupé in zonder ook maar om te kijken, ik wil niet dat ze zien dat ik huil, dat ik nog liever dood ga dan het overleven zonder Grace.
Ik lig snikkend op mijn bed als er iemand aanklopt, "Mag ik binnenkomen?" Vraagt een stem.
Het is de stem van Ivy.
"Laat me met rust!" Roep ik, ik wil niet dat er iemand binnenkomt, dan vragen ze vast of ik er over wil praten en dat wil ik niet.
Niet nu... Denk ik bij mezelf, als ze dit jaar niet was getrokken dan kon ik winnen en haar in een van de aankomende jaren sponseren.
Zonder toestemming loopt Ivy binnen.
"Ga weg!!!" Schreeuw ik.
"Ik wil je helpen..." Zegt ze.
"Je kan me niet helpen, dat kan niemand!!!" Roep in gefrustreerd.
Niemand kan Graces plek nog innemen, niemand...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.