FanFic.nl

I Will Survive

Hoofdstuk 14 Dylan Cruz

Stilletjes zit ik aan tafel te ontbijten en ik staar Ivy aan. Hoe kón ik!
Hoe kon ze me dat laten doen?
Vond ze het... Leuk?!
"Hé Ivy, even over gisteravond..."
"Ja..." Zegt ze met een tevreden glimlach.
"Ik, ehh... " Ik begin zoals altijd te stotteren als ik in dit soort situaties zit. Niet dat ik dít vaker heb gehad maar...
"Ach Dylan, als je inzit over die girl uit 5... Dat doet er niet meer toe, je hebt mij nu!" Zegt ze met een poeslief stemmetje.
"Ivy, ik heb je dagboek gelezen."
"Dus? Er staat toch niet nieuws in!"
"Nou, eigenlijk wel."
"Wat dan?" Vraagt ze verbaasd.
"Ik was stomdronken, ik herinnerde me niets van gisteravond." Zeg ik, haar reactie peilend.
"O, maar was het dan... Maar ik dacht dat...!" Ze rent huilend de kamer uit, zo erg is het toch ook weer niet? Pfff, meiden

Ik eet snel mijn eten op en als Ivy weer bij is gekomen lopen we samen naar de trainingszaal.
Zayn en Ruby komen ook de lift in en met z'n vieren lopen we de trainingszaal binnen.
Ik zie Grace bij het bijlwerpen achterom kijkt en me binnen ziet komen.
Ik schaam me dood en ik loop snel naar het speerwerpen toe, tijd om me even uit te sloven tegenover de andere tributen!
Ineens zie ik Grace boos wegstampen uit de trainingszaal en Ivy loopt met een tevreden gezicht weg bij Grace.
"Ivy, wat heb je gezegd?!"
"Ach ja, ik heb haar alleen laten weten dat ze geen kans meer maakt!"
"Ivy!" Zucht ik en ik loop snel naar de deur waar Grace doorheen liep maar ik zie haar niet meer.
Waar zou ze heen zijn gegaan?
Het dak! Natuurlijk, dar vertelde ze me nog van dat ze het daar zo mooi vond!
Ik druk op het knopje van de lift en als ik er ben loop ik naar de rand van het dak toe.
"Grace?" Vraag ik, "Wat is er aan de hand? Je liep zomaar weg bij de training. Heeft Ivy het verteld?"
Alsjeblieft zeg nee! Alsjeblieft!
"Ja, Ivy heeft het verteld. Ga nu maar lekker terug naar je vriendinnetje, kun je weer gaan zoenen." Bijt ze me toe.
Zou ze ook weten van dat laatste?
Zou Ivy haar zoiets vertellen? Nee, vast niet.
"Ik vermoord die trut!" Zeg ik, "Oké... Grace... Ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen... Jordy, mijn mentor, heeft me wat van de alcohol van het Capitool laten zien... En laten drinken. Ik was stomdronken, oké?! Ik kwam er ook vanochtend pas achter, het stond in Ivy's dagboek..." Zeg ik. Grace schiet in de lach en de schattige stipjes in haar ogen lachen mee, "Heb je haar dagboek gelezen? Wat stond er in?" O fijn, nu schiet ik op zo'n moment óók in de lach! "Ohh... gewoon hoe knap ik ben en hoe erg ze verliefd op me is, net zoals alle andere meisjes." Zeg ik plagerig en stiekem hoop ik dat zíj me ook leuk vind. "
Oh... Oké..." Zegt ze en ik wil haar net vragen waarom ze zomaar wegliep van de training als ze verder gaat, "Dan ben ik dus niet meer zo uniek..." zeg zegt ze.
Wat bedoelt ze?! Zegt ze nou dat...?
Mijn hart klopt (veel te) snel en ik kijk haar diep in haar ogen.
Ze kijkt niet weg maar kijkt mij ook aan en dan ineens stap ik de immens hoge drempel over en ik neem haar hoofd in mijn handen en ik druk mijn lippen op de hare.
Heel even lijkt het alsof ze terug wil trekken maar dan kust ze me terug.
Ze wil me! Ze wíl me!
Ik wil het uitschreeuwen over de daken van het enorme Capitool maar dan kom ik weer terug bij de werkelijkheid en zachtjes trek ik terug.
Er komt een raar gevoel in mijn buik en ik kijk haar verwachtingsvol aan. Dan vorm er een lachje om haar mond en er komt een raar geluidje uit haar keel. Ik doe mijn armen open en ze schuift zachtjes naar me toe.
Ze legt haar hoofd op mijn schouder en ik druk zachtjes een kusje op haar voorhoofd.
"Is er meer gebeurt met Ivy?" Vraagt Grace ineens
Haar vraag overrompelt me een beetje maar ik kan me gelukkig snel herstellen.
"Zover ik weet, nee, en anders zou ze het wel in haar dagboek opschrijven toch?"
Grace knikt en ik zie dat ze opgelucht is.
Ze kijkt me even aan met haar diepbruine ogen en dan glijden haar ogen naar het uitzicht van het Capitool.
"Zullen me vanavond hier afspreken?" Vraag ik.
"Ja" Zegt ze.
"Ik ga naar de training, kom je mee?" Vraag ik haar maar ze schudt haar hoofd.
"Ik blijf nog even hier Dyl."
"Is goed!" Zeg ik en ik zet mijn liefste glimlach op.
Ik wil net weglopen als Grace naar me toe komt.
"Ik hou van je Dylan!" Zegt ze en ze geeft me een kusje.

Als ik de hoek om loop bots ik bijna tegen Ivy op.
"Ivy, wat dóé je hier?! Ons afluisteren, bespioneren?" Roep ik boos.
"Nou ik..." Stottert ze, "ik wilde je eigenlijk iets vertellen, maar... Laat maar!" Zegt ze en ze vlucht de lift in. Te laat. Ik stap net op tijd de lift binnen en de deuren sluiten zich achter me.
"Ivy, wat deed je daar!" Zeg ik.
Ik ben niet veel groter dan Ivy maar nu ze zo in elkaar gedoken staat lijkt ze ineens een heel stuk kleiner (Of ik ben enorm gegroeid maar dat lijkt me niet zo waarschijnlijk).
"Ivy..."
"Jij en die trut, wat zie je in haar?!"
"Nou, die 'trut' ken ik al zes jaar!"
"Ze woonde niet eens in ons district, hoe kun je haar dan al zes jaar kennen?"
"We spraken altijd af bij de rivier die district 4 en 5 scheidt."
"Dus jullie hebben al heel lang wat!"
"Nee."
"Nee?"
"Grace en ik waren altijd vrienden, tot nu..."
Ivy kijkt weg maar ik zag haar gekwelde blik wel.
"Sorry Ivy, het spijt me. Ik had..."
"Dat had je je even moeten bedenken voor je me dronken..."
Ze wilde die zin afmaken, ik weet het zeker!

Na het avondeten plof ik op de bank en even sluit ik mijn ogen. Alsof ik even wegloop uit deze vreselijke wereld waarin mensen moorden voor het vermaak.
Ik word ruw uit deze 'mooie droom' gehaald als Ivy naast me komt zitten.
"Dylan, ik móét met je praten." Zegt ze serieus.
"Wat is er aan de hand?" Vraag ik, "Gaat dit weer over Grace want van jullie tweeën ben jij de..."
Voor ik mijn zin kan afmaken (... Grootste trut) onderbreekt Ivy me.
"Wat heb jij met die 'Grace'? Ze zit niet eens in ons team!" Zegt Ivy.
"Hallo Ivy, kan je niet één keer aardig zijn voor Grace?" Zeg ik geïrriteerd.
"Nee!"
"Rustig Ivy, wat wilde je me zeggen?"
"Nou laat maar!" Schiet ze uit haar slof en ik loop weg naar mijn kamer.
Daar plof ik op mijn bed en ik zucht.
Was Grace maar hier, zíj steunt me tenminste...
Grace... Grace!!!
Ik had met haar afgesproken. En het is al bijna acht uur!
Snel sprint ik naar de lift en ik laat een briefje achter;

Had ruzie met Ivy en wilde ff weg,
Ik kom snel weer terug,
Grace Dylan.

Dat is de halve waarheid maar dat is goed genoeg voor mij...

"Waar was je? Je bent laat; het is al kwart over acht!" Valt Grace meteen uit als ik op het dak kom.
"Sorry... Ik had ruzie met Ivy..." Verontschuldig ik me.
"Wat zei die trut NU weer?"
"Ze wilde me iets vertellen... En toch ook niet... Volgens mij is ze jaloers op... Op... Ja op ons? Als dat een ding is..." Reageer ik en meteen heb ik er spijt van.
Zou Grace ons wel zien als een 'stel'? Ineens ben ik bang voor haar reactie elke keer dat ik iets zeg.
Wat als zij óók wel eens de drankjes wilde proeven en me helemaal niet leuk vind?
"Wil je dat het een ding is?" Vraagt ze me ineens.
"Als jij dat ook wilt..." Zeg ik weifelend.
"Natuurlijk wil ik dat Dylan... Ik hou van je." Zegt ze (ik ruik geen alcohol).
Ik geef haar een kusje op haar voorhoofd.
"Ik ook van jou." Ik kus haar en even zweef ik ergens hoog in de lucht. Ik vergeet even alles...
Ze legt haar armen in mijn nek en ik voel me helemaal warm worden van binnen en er verschijnt een glimlachje om Graces lippen.
Ik glimlach terug en sla zachtjes een arm om haar heen.
Zo blijven we een tijdje naar de skyline staren.
"Grace... Wil je iets voor me doen?" Vraag ik aan haar.
"Natuurlijk Dylan... Ik doe alles voor je!" Zegt ze bezorgd, "Wat is er aan de hand?"
"Nou... Grace... Dat... Die met de..." Stotter ik, "Oké... Laat me dit opnieuw proberen"
Dejavuuuu, even opnieuw beginnen. Zei Gracie dat niet in de trainingszaal?
Grace schiet in de lach, vast door mijn rare, random woorden... Waarom moest ik nou net zo stom zijn?
Ze rolt lachend over de grond, hoezo overdreven?
Het lijkt wel alsof alle meiden ineens heel overdreven doen.
Eerst Ivy en nu Grace?! ARGHHH!!!
De tranen staan in haar ogen en ik kan het niet laten, ik lach met haar mee.
Na een paar minuten lukt het ons om eindelijk te stoppen.
"Wat wilde je nou zeggen Dyl?" Vraagt Grace me ineens.
"Oh ehm... Nou" Arg, daar begin ik weer...!
"Oh nee hé? Niet nog een keer!" Zegt ze plagerig.
Ik kijk haar pissig aan.
---------------------------------------------
"Nee, grapje... Vertel, ik luister wel." Zegt ze snel en ik voel me weer wat beter.
"Nou, ik wilde eigenlijk vragen of je nu wel bij de beroeps wil... Dan ben je samen met mij en dan kan ik je beschermen" Ik werp hem een nijdige blik toe.
"Wat je natuurlijk helemaal niet nodig hebt...' zegt hij snel zodra hij mijn blik ziet. 'Dan kan je mij misschien een beetje beschermen' Zeg ik met een knipoog in Graces richting.
Even is het een minuutje ongemakkelijk stil omdat Grace nadenkt en ik vol spanning zit te wachten op haar reactie.
"En?" Vraag ik nieuwsgierig.
<i>Laat het 'ja' zijn, laat het 'ja' zijn!!!</i> "Oké dan, maar dan gaan we er op een gegeven moment samen uit en dan blijven we samen. Ik doe dit alleen voor jou. Oh ja, hou me uit de buurt van Ivy, en hou haar uit de buurt van mij. Oké?" Zegt ze, met haar bruine ogen op mij gericht.
"Oké." Zeg ik en ik trek haar dichter naar me toe. Ik geef haar een kusje op haar slaap en ze legt haar hoofd op mijn schouder.
Zo blijven we een tijdje naar het Capitool zitten staren, maar langzaam valt Grace weg.
Als ik zeker weet dat ze slaapt, til ik haar op en hou haar stevig vast.
In de lift druk ik op het knopje met nummer vijf en we zoeven naar beneden.
Eenmaal op Graces verdieping aangekomen wil ik doorlopen naar haar kamer maar haar districtsgenootje staart me vreemd aan.
"Wat doet een vuile beroeps als jij hier?" Vraagt hij.
"Ik, eh... Dat doet er niet toe!" Stamel ik en ik loop snel naar Graces kamer en leg haar in bed.
Haar districtsgenoot komt de kamer ook binnen.
"Wat heb je met haar gedaan?! Is ze dood?" Vraagt hij verschrikt.
"Natuurlijk niet!" Zeg ik boos, "waar zie je me voor aan?"
"Een meedogenloze moordenaar net als de rest van jullie vuile team!"
"Dus nu vind je Grace meedogenloos? Kijk naar haar!"
Hij kijkt verschrikt op, "Grace, beroeps?"
"Je weet toch wat ze kan met bijlen?!"
"Maar beroeps, dat had ik écht niet van Grace verwacht! Waarom?"
"Vraag dat maar aan Grace!" Zeg ik en met een tevreden glimlach loop ik naar mijn verdieping waar Ivy al op me staat te wachten.
(stalker)
"Hey Dylan, ik moet je wat vert..." Begint Ivy.
"Sorry Ivy, ik ben uitgeput en heb een lange dag gehad. Ik ga meteen naar bed!"
"Maar Dýlan!"
"Ander keertje Ivy!"
"Maar..."
"Truste!"
Ze zucht, "Truste..."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.