FanFic.nl

Beauty and the Beast|| Larry Stylinson[afgerond]

012

De twee moeten uiteindelijk ophouden met zoenen, omdat beiden te breed glimlachen.
‘Hmm, dit zoent toch wat fijner.’
Harry lacht en Louis grinnikt.
‘Fijn om te weten.’ Beiden lachen en Harry pakt Louis hand weer, waarna hij de jongen meetrekt door de tuin. De vogels fluiten en het kasteel lijkt zijn donkere wolk af te hebben geschud. Louis zucht tevreden en verstevigd zijn grip op Harry’s hand.
‘Wanneer ga je het aan het dorp vertellen?’ vraagt Louis aan Harry. De jongen kijkt hem aan en tuit zijn lippen.
‘Moet ik het aan hen vertellen dan?’
‘Ehm ja, tuurlijk,’ lacht Louis, ‘anders komen ze nooit naar het kasteel.’
Harry is even stil.
‘Wat als ik niet wil dat ze naar het kasteel komen?’
‘Hoe bedoel je?’ vraagt Louis. Harry rolt met zijn vrije hand zijn lip tussen zijn vingers.
‘Ik weet niet. Ik heb het best fijn hier en ik wil niet dat de mensen dat komen verstoren, weet je? Dit is mijn plekje en die wil ik alleen delen met mijn vrienden en jou.’
Louis glimlacht en geeft Harry’s hand een kneepje. ‘Dat snap ik. Ik vroeg het me alleen maar af, maar je hebt wel gelijk. Jouw plekje, jouw regels.’
Harry glimlacht en plaatst een kus op Louis’ hoofd.

‘Harry?’ vraagt Louis even later, ‘wat is er nu eigenlijk met de anderen jongens gebeurd?’
Hij en Harry zitten ondertussen op de oever van het meer, hun voeten gedompeld in het heldere water. Harry haalt zijn schouders op en staart naar het water.
‘Ik heb letterlijk geen idee.’
Louis trekt een wenkbrauw op en legt zijn hand op Harry’s arm. Harry kijkt hem aan.
‘Hoe kun je dat nu niet weten?’
Harry haalt zijn schouders weer op.
‘Ze zijn hier allen nog geen drie weken geweest. Toen hebben ze hun koffers gepakt en zijn gevlucht. We vonden hun kamers altijd leeg als we hen hun ontbijt zouden brengen.’
Louis fronst en laat zijn handen in zijn schoot vallen.
‘Heu.’
Harry zit stilletjes naast hem.
‘Dus je weet echt niet wat er met ze is gebeurd?’
Harry schudt zijn hoofd en Louis fronst weer.
‘Heu.’

Een week lang zijn ze enkel met zijn tweeën. De anderen laten hen met rust en de twee leren elkaar nog beter kennen. Louis weet het zeker, hij houdt van Harry. Misschien is het te snel, misschien is het onmogelijk in de ogen van anderen, maar voor Louis is het de waarheid. Het is zondagochtend, negen uur en de deur naar Louis’ kamer opent voorzichtig. Louis kijkt op, knippert lui met zijn ogen.
‘Hi, Lou.’
Louis glimlacht en steekt zijn armen uit. ‘Kom hier.’
Harry glimlacht en kruipt het bed in. Louis glimlacht tevreden en kruipt dicht tegen Harry aan.
‘Je bent zo warm en comfortabel.’
Harry glimlacht en trekt Louis dichter tegen zich aan. Hij verbergt zijn gezicht in Louis’ haar en zijn glimlach verbreed.
‘Hmm,’ humt Louis tevreden. Hij sluit zijn ogen en glimlacht.
‘Hou van je,’ mompelt hij slaperig. Hij gaapt, voelt hoe Harry verstijfd.
‘Wat,’ fluistert deze. Louis knippert met zijn ogen, gaapt weer.
‘Hou van je, slaap nu.’
Harry slikt, wrijft over Louis’ rug.

‘Meen je dat?’ fluistert hij uiteindelijk. Louis knippert.
‘Meen ik wat?’ Hij gaat zijn eigen woorden na, verstijfd dan.
‘Ehm.’ Louis hoort Harry rustig ademen. Louis denkt even na, denkt na over de gevoelens die hij afgelopen week uitgebreid heeft bestudeert.
‘Ja,’ zegt hij dan. Hij is zelfverzekerd en voelt Harry ontspannen. Hij kijkt op, ziet Harry glimlachen.
‘Ik hou ook van jou.’
Louis glimlacht breed en Harry plaatst een kus op zijn voorhoofd.
‘Laten we slapen, ik ben moe,’ mompelt Louis. Harry grinnikt.
‘Het is al negen uur.’ Hij klinkt geamuseerd en Louis haalt zijn schouders op.
‘Nou en? Slaap nu.’
Harry lacht en knikt.
‘Goed dan, slaap lekker, Lou.’ Hij plaatst nog een kus op Louis’ voorhoofd en sluit dan ook zijn eigen ogen.

Een paar weken later bezoekt Louis het dorp weer, maar ditmaal is hij niet alleen. Harry loopt naast hem, hoofd omhoog en een trotse blik in zijn ogen. Louis glimlacht breed en houdt zijn hand stevig vast.
‘Kom, ik wil je voorstellen aan Jesy.’ Hij leidt Harry naar de koffieshop waar hij vanaf zijn zestiende heeft gewerkt. Met een rinkel van het belletje boven de deur stappen ze naar binnen. De weinige klanten kijken op, maar vinden hen blijkbaar niet belangrijk genoeg. Jesy kijkt ook op, glimlacht breed. Dan kijkt ze vooral verbaasd en Louis grinnikt. Hij sleep Harry mee naar de balie en leunt er dan tegenaan.
‘Hallo, Jesy,’ zegt hij vrolijk. Jesy kijkt hem nieuwsgierig aan.
‘Wie is dit dan?’
Louis grijnst, kijkt naar Harry en kijkt dan de zaak rond. Hij buigt zich iets naar voren, wenkt Jesy dichterbij.
‘Dit,’ fluistert hij, ‘is Harry Styles.’
Jesy’s ogen worden groot en ze kijkt hem aan.
‘Ga weg!’ roept ze. Louis haalt zijn schouders op.
‘Oke.’ Hij haalt zijn schouders nogmaals op en Jesy verkoopt hem een mep. Harry trekt hem meteen naar zich toe en wrijft over Louis’ arm.
‘Je weet wat ik bedoel, Lou!’
Louis grinnikt en Jesy wenkt hen mee naar een lege tafel.
‘Dus dit is hem? Het beest?’ vraagt ze zacht. Louis knikt en kijkt Harry met een glimlach aan.
‘Nou, hij is zeker niet verkeerd hoor, Lou. Wow.’
Harry bloost hevig en Louis lacht luid. ‘Dank je, Jesy.’

Op de een of andere manier lekt hun aanwezigheid in het dorp uit. Zodra ze uit de shop stappen, worden ze omringd door mensen.
‘Louis,’ hoort hij iemand jammeren. Hij draait zich om, vangt de blik van Lizzy en rolt zijn ogen met een zucht. Dan breken er agenten door de zee van mensen. Ze arriveren bij het stel en een belangrijk ogende agent stapt naar voren.
‘Meneer Styles. We willen graag een verklaring van u. Er is een podium opgezet op het stadhuisplein. Zou u met ons mee willen gaan?’
Harry kijkt de man aan. ‘En u bent?’
‘Dat is niet belangrijk.’
Harry lacht kort en slaat een arm rond Louis’ schouders.
‘Als prins van het kasteel heb ik het recht om dat te weten. Daarnaast hoef ik geen bevelen op te volgen van een man die onder mij staat.’
‘Oh snap,’ fluistert Louis zacht. Harry glimlacht naar hem en de agent wordt rood in het gezicht.

‘Meneer Styles,’ begint de agent. Harry rolt zijn ogen.
‘Ik snap dat iedereen antwoorden wilt en die zal ik geven, maar niet op uw commando.’
De agent staart hem aan en Harry glimlacht beleefd. ‘Morgenochtend zal ik een verklaring geven, nu zal ik met mijn vriendje meegaan.’
Louis grijnst breed, staart naar de grond. ‘Vriendje?’ fluistert hij zacht. Harry kijkt hem aan en knikt, waarna hij Louis meesleept door de menigte heen. Verrassend genoeg volgen ze hen niet.

Reacties: