FanFic.nl

Once Upon A Time | END

Hoofdstuk 18

Skylinn Chesterfield

Vergadering nummer twee. Met vele nieuwe gezichten maar ook bekende gezichten zitten we aan een enorme tafel. Ik wed dat we wel met zo’n twintig personen aan tafel zitten. “Dit zijn allemaal getalenteerde vechters met ervaring.” Legt Zayn uit. Alsof ik dat nog niet begrepen had. “Mijn naam is Skylinn en ik ben de…” Snel kijk ik even op mijn briefje dat Zayn me heeft gegeven. “Wat staat hier?” Vraag ik zachtjes waardoor Madelief moet lachen. Alle meiden zijn er: Madelief, Chantal, Lindy en Melina maar ook oude bekende zoals Ken. We beginnen een plan te maken over wat we gaan doen om Nadines enorme kasteel via een stiekeme route binnen te komen. We hebben taken verdeelt en een route gemaakt. Ook hebben we besloten dat we nu een proef gevecht gaan doen, alles gaat zoals het waarschijnlijk in de werkelijkheid zal gaan alleen kan er niemand echt dood gaan. Zayn gaat een spreuk uitspreken dat we allemaal op de locatie zijn waar we gaan beginnen met het gevecht en zo volgt alles, maar is het alleen maar bedrog en niets is echt. Voordat Zayn gaat toveren bekijk ik het lijstje nog even waar alles opstaat. Wanneer ik klaar ben sein ik naar Zayn dat we kunnen beginnen. Hij informeert iedereen waarna hij de spreuk uitspreekt en we na enkele seconden op een andere plaats staan. We staan voor een groot kasteel met donkere wolken boven de top die rondjes draaien. Zayn die natuurlijk weer de master is zit zelf niet in het spel, maar geeft ons tips. Hoe die dat doet en waar hij nu zelf zit weet ik ook niet. Ik kijk naar de mensen langs me. Allemaal in hetzelfde pak als ik heb. Op mijn rug zit een koker met pijlen en om mijn schouder hangt een boog. In mijn riem zitten messen en een zwaard. Op een speciaal plekje dat haast onzichtbaar is zit het moraal verstopt om Nadine mee af te slachten. “We gaan beginnen!” Klinkt Zayn door zogenaamde luidsprekers. “3… 2… 1… Go!”
Iedereen weet meteen wat hij of zij moet doen en doet dat dan ook meteen. Samen met Madelief moet ik via de muur omhoog klimmen zodat we op de brug naar de uitkijktoren van het kasteel zijn. Vanaf daar kunnen we het kasteel binnenkomen. De rest zorgt ervoor dat alle beveiligers van Nadine zijn uitgeschakeld en zo moet alles vlekkeloos kunnen verlopen. Madelief schakelt wat ridders uit die voor de muur staan en zo klimmen we naar boven. Daarboven aangekomen valt er al wat van de druk af, ik had verwacht dat ik niet eens naar boven zou kunnen komen. Boven valt een andere ridder me aan maar kan ik hem steken met mijn mes. De messen die ik in mijn riem heb en weg gooi vullen steeds weer aan, dus ik mis er nooit eentje. Erg fijn wat magie wel allemaal niet kan doen. Als ik zie dat er veel ridders aankomen pak ik mijn pijl en boog en schiet ze één voor één dood. “Gaat goed Sky!” Hoor ik Zayn roepen. Meteen ben ik afgeleid door Zayns stem en wordt aangevallen. Met een simpele beweging met mijn benen weet ik alles om te draaien en breek zijn nek. Snel sta ik op en ren achter Madelief aan die het kasteel al binnenloopt. Daar zie ik Lindy en Hook samen nog wat ridders uitschakelen. “Lindy en Hook, dat jullie nu ruzie hebben boeit me niks. Dit gaat om de hele sprookjeswereld en niet alleen om jullie en dat vereist teamwork!” Roept Zayn. Lindy zucht diep en knikt. Wanneer iedereen in de zaal is aangekomen wachten we totdat er veel ridders naar ons toe zouden komen. Na tien seconden komen ze aanrennen, zwaarden op ons gericht. Een paar schakel ik uit mijn blote handen en de meeste met mijn wapens. Wanneer het blijkt dat er alleen maar meer komen roept Melina dat ik alvast naar Nadine moet gaan. Dit is de klus die ik in mijn eentje moet doen. De spanning in mijn lichaam loopt hoog op. Ik ren de zaal uit en ga trappen op. Nog een paar ridders moet ik uitschakelen voordat ik bij Nadines kamer aankom. Wanneer ik voor de enorme deur sta sluit ik mijn ogen en bedenk dat ik hiermee heel veel mensen en sprookjesfiguren blij ga maken. Maar ik moet wel een mooie binnenkomst hebben dus klop ik op de deur. Na een aantal seconden opent Nadine de deur en kijk ik recht in haar ogen. “Surprise!” Roep ik en spring bovenop haar. “Klein mormel!” Roept ze en duwt me van haar af, net zo hard dat ik een aantal meter naar achter de ijzeren deur in word geduwd. Vergeet de pijn. Ik schiet pijlen op haar maar die weet ze allemaal te ontwijken. “Je kan me nooit verslaan!” Roept ze kwaadaardig. “Dat dacht je!” Roep ik terug. Met magie tilt ze een stoel op en heft haar hand op richting mij. De stoel wordt naar me toe gegooid maar die kan ik ontwijken. Snel gooi ik wat messen. Jammer genoeg stoppen ze met vliegen net voor haar neus en draaien de vlijmscherpe punten om naar mij. Met een enorme snelheid vliegen ze terug naar mij en komt er eentje in mijn arm. “Dit had je kunnen verwachten, Skylinn!” Hoor ik Zayn weer. Ik zucht en gebruik mijn laatste optie: zwaardgevecht. Nadine tovert met een gemene grijns ook een zwaard. Ik loop naar haar toe en begin een gevecht. Net wanneer ik haar wil raken ontwijkt ze. Waarom gaat dit allemaal niet gewoon makkelijk? Ik let even niet op en zo weet ze het zwaard uit mijn hand te slaan. Fijn, ook dat nog… Er is niks meer over wat gaat helpen. Dit is mijn laatste kans… Ik ga haar behandelen zonder wapens, alleen met mijn lichaam. We lopen wat rondjes om elkaar heen. “Wat nu? Ga je het opgeven?” Zegt ze met een pruillipje. Ik grom en schud mijn hoofd. “Ik ga je afmaken!” Gil ik. Meteen spring ik in haar nek en duw haar hardhandig tegen de grond aan. Ik breek haar arm wat ze blijkbaar zelf niet doorheeft. Ze voelt dus geen pijn? Weer duwt ze me van haar af en probeert voorwerpen op me af te sturen. Als ik alles heb ontwijkt en dichtbij haar ben steek ik een mes in haar been zodat ze even is afgeleid en druk haar weer op de grond, pak mijn mirabel en wil hem in haar steken maar net op dat moment rolt ze de andere kant in, staat op en pakt me vast in de ik-ga-je-nek-breken houding. Hand onder mijn kin en de andere boven op mijn hoofd. Ze duwt mijn hoofd een stukje naar rechts. “Zo jammer hè. Ik had je altijd al hier willen hebben.” Zegt ze. Ik laat dit niet gebeuren en trap haar van achter zodat ze loslaat. Wanneer ze me probeert te grijpen maak ik een handstand over haar schouders en neem ik haar vast in de ik-ga-je-nek-breken houding. “Dit is je einde Nadine. Zeg maar bye-bye tegen de sprookjeswereld en je plan.” Fluister ik in haar oor. Ik wil haar steken met de mirabel maar ze steekt mij eerder met een mes in mijn been en laat hem zitten. Ik grijp naar mijn been waarna Nadine me tegen de grond duwt. Iets scherps duwt tegen mijn nek aan. “Sorry liefje…” Mompelt ze. Ik kijk naar de ruimte om me heen en weet werkelijk waar geen oplossing meer om hieruit te komen. “Gebruik magie, Skylinn! Als je denkt dat je het kan kan je het ook.” Zegt Zayn. Magie? Opeens lijkt de tijd in slomotion te gaan en heb ik meer kans om over magie na te denken. Ik moet gewoon denken dat ik het kan. Dat ik kan toveren. Maar wat moet ik dan met magie doen? Ik kijk nog eens beter om me heen en heb de oplossing! Mijn ogen zijn gericht op de ketel met groen bubbelend spul erin. Als ik die laat overstromen dan is haar aandacht even gericht op iets anders dan mij. Ik blijf kijken naar de ketel en denk dat ik het kan. Ik kan het, ik laat de ketel overstromen. Ik kan het. Ik kan het. Ik kan het. Ik kan het. Ik. Kan. Toveren! Het spul begint nog erger te bubbelen en stroomt over. Nadine merkt het. “Het groene sap voor mijn spreuk!” Gilt ze en rent naar de ketel. Ik pak mijn mirabel en twijfel geen moment. Dit is de enige kans die ik nog heb. Zonder aan de pijn te denken sta ik op en hinkel naar Nadine. Op dat moment steek ik de mirabel in haar rug. “Nee!” Gilt ze voordat ze in elkaar zakt en als stof in een potje veranderd. Als ik uit het raam kijk zie ik dat al het donkere veranderd in een prachtig landschap met bloemen en een helderblauwe lucht. “Het is me gelukt!” Roep ik en doe een vreugde dansje. Alle stress zakt weg. Een wolk vormt zich om me heen en voordat ik het weet sta ik alweer in Liams kasteel. Zayn loopt naar me toe en omhelst me. “Je hebt het super goed gedaan. Zo zal alles gaan dus bereid je maar goed voor. Over een dag gaat dit alles werkelijk gebeuren.” Zegt hij zachtjes in mijn oor. Ik knik en geef de andere meiden ook een knuffel. “Alles ging perfect. We zagen hoe je vocht met Nadine aangezien wij al eerder terug naar Liams kasteel waren getoverd. Je bent echt zo goed.” Zegt Madelief. “Dank je.” Glimlach ik naar haar. Opeens bedenk ik me wat. Niall! Die heb ik al zolang niet gezien. Hoe zou het met hem gaan in dat enge bos?

Hey cuties
Ik weet het meestal plaats ik niks onderaan mijn hoofdstuk maar het is tijd om een beetje contact te hebben met jullie Maar oké, ik ben dus al verder in Word met dit verhaal en heb gister het laatste hoofdstuk geschreven (Hoofdstuk 20) en daarna komt nog een epiloog. Daarna wil ik weer een nieuwe Fanfiction maken en ik ga nu niks verklappen maar het zal gebaseerd zijn op een waargebeurd, humoristisch verhaal dus niet iets waarin gepest word of zo. Oké oké oké ik denk dat ik het verhaal The Diary Of A Teen Stalker en meer ga ik niet vertellen. Wat denken jullie ervan?
-xoxo

Reacties: