FanFic.nl

therapy

missing you!!!!

JUllIA
Morgen is het feest maar ik kan weer is niet komen. Moet op mijn kamer blijven van mijn ouders was gister veel te laat thuis. Regels zijn er om verbroken te worden

Sam
Morgen gaan we naar een camping in Frankrijk. Ik kan totaal geen afscheid nemen. Maar gelukkig komt Daan als nog langs om afscheid te nemen Daan is trouwens mijn vriendje. Hij mocht niet mee van zijn ouders vet jammer ook komt Julia mijn bff langs, vet gezellig allemaal. we vertrekken al om 4 uur in de ochtend. De bel gaat Daan is er, we gaan gelijk naar mijn kamer. We beginnen gewoon een beetje met praten maar dat praten, gaat over in intiemere dingen. Het is al 21:00 uur en Julia is nog niet langs geweest als ik haar bel neemt ze niet op. Haar ouders zeggen dat ze wel is weg gegaan. Dan is het maar wachten. Gelukkig blijft Daan nog even want hij woont toch 2 minuten bij mij vandaan. Ik probeer Julia nog maar een keer te bellen, weer geen gehoor. Ook haar ouders beginnen nu ongerust te worden. Gelukkig heb je die functie op de iPhone hoe heet dat ook alweer zoiets als zoek mijn iPhone? Dat vertel ik tegen haar ouders en gelijk krijgen we een exacte locatie te zien. Het is alsof ze de bus heeft gepakt, zo ver weg is ze.
21:30 Julia
Echt niemand mag dit weten ik ben mee gegaan met een jongen ik weet zijn naam niet eens kut.
Hij heeft me gedwongen, als ik niet mee zou gaan zou hij mijn geld en mijn telefoon mee nemen. Nou heeft hij toch al mijn telefoon te pakken maar oké. Als we onderweg zijn vraag ik wel 10x waar we heen gaan. De jongen zegt dat we naar wat vrienden van hem gaan. Maar waarom moet ik dan in godsnaam mee. Hopelijk is hij geen pedo of een lover boy denk ik hoop vol. Wat ik ook probeer hij laat me niet los. Ook denk ik aan Sam die nu op me zit te wachten wat moet zij wel niet denken. En natuurlijk mijn ouders, maar die denken gewoon dat ik bij Sam zit hoop ik maar.
22:00 Sam
Daan vraagt wat er nou precies aan de hand is ik probeer het uitteleggen, maar ik begin emotioneel te worden en begin te huilen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder, hij troost me zo goed al hij kan waardoor ik stil wordt. Daan vraagt of hij wat kan doen voor me. Ik vertel waar de locatie is en of hij er in de auto heen wil rijden (ja Daan heeft een auto en is 2 jaar ouder) Als we de locatie in de tomtom willen typen blijkt het niet te bestaan. GODSAMME denk ik ze is ons te slim af geweest. Het komt nog steeds niet in mij op dat ze ontvoert kan zijn ofzo. Snel bel ik haar ouders om het te vertellen. Haar moeder begint nu ook te huilen, en wil de politie belle. Maar Daan zegt dat je dat beter kan doen als ze 24 uur is vermist. Dan is het tijd voor het echte afscheid. Ik begin te huilen (alweer)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.