FanFic.nl

Na de boeken: De Terugkerende Vloek

Het Einde van het Lied

Het gefluister verstomde een seconde lang en ging daarna nog luider door.
'Da's Albus Potter! James Potter's broertje! Harry Potter's zoon!'
'Ik weet wie dat is,praat niet zo hard!
'Daar,achter hem! Roos Wemel!'
'Wie is dat meisje wiens hand hij vast houd?'
Verschrokken liet Albus' Mirthe's hand los. Die leek niks te merken en keek dromerig naar het plafond van de Grote Zaal.
'Het lijkt wel oneindig...',fluisterde ze.
Ze liepen een hoogstaand platform op,vlak voor de tafel waar de leraren aan zaten en bleven staan. Voor hen stond een kruk en hij had al een vaag vermoeden waar die kruk voor diende.
Professor Anderling liep naar voren en zette een ontzettend oude,gerafelde hoed op de kruk. Even was het stil. Toen scheurde de voorkant open en vormden twee ogen en een mond. De stem van de Sorteerhoed galmde luid door de stille zaal heen toen hij zong;

Ik zit dan wel vol kreuken
Scheuren heb ik te meer
Toch heeft Zweinstein mij hard nodig
Als ik jullie allen Sorteer
Misschien hoor je bij Griffoendor
Voor lef en dapperheid
Voor mensen die niet snel terugdeinzen,
Voor trots en zekerheid
Misschien toch bij Huffelpuf
Waar hard werken beloont
In trouw,eerlijkheid en ijver
Spant Huffelpuf de kroon
Misschien toch bij Ravenklauw
Voor mensen met wijsheid
Voor diegenen die niet bang zijn
Om origineel te zijn
Of misschien toch bij Zwadderich
Erg ambitieus en intelligent
Waar sluwheid en streven
Als hoge eisen worden gesteld
Nu verdeel ik jullie,nog zo jong
Onverdeeld; gewoon, bij elkaar
Vertrouw op mij,dan vertrouw ik op jullie
Dat het een prachtig schooljaar wordt,zelfs dit jaar!

De Grote Zaal barstte in een applaus uit het moment dat de hoed was gestopt met zingen,maar Albus voelde zich ongemakkelijk. Hij bleef naar de hoed staren terwijl het applaus wegstierf,maar die bewoog niet meer. Wat had de hoed bedoelt met 'zelfs dit jaar'?
Een jongen genaamd Alfred Aabdeel liep naar voren,zette de hoed op en zakte neer op het krukje. Een oorverdovend moment lang was het stil. 'Het volgende moment riep de hoed 'Huffelpuf!'
De tafel links barstte in gejuich uit terwijl hij zich snel bij hen voegde.
Bakker,Suzanne kwam bij Ravenklauw,maar Bergman,Julie werd weer een Huffelpuf. Jordan Doornbos werd de eerste Griffoendor en Griffin Graffit de eerste Zwadderaar. Sander Jeegers-Jenkins kwam bij Huffelpuf en David Kwast bij Zwadderich. En toen was Alice.
Nerveus maakte ze zich los van de rij,drukte de hoed op haar hoofd en ging zitten. Het duurde Albus veel te lang,maar uiteindelijk riep de hoed... 'Griffoendor!'
Albus voelde zich opgelucht en hij klapte net zo luid mee als de Griffoendors terwijl Alice aan de tafel schoof.
Hij keek maar Mirthe terwijl ook zij naar voren drentelde en vrolijk maar aanschoof de hoed opzette. Hij wist van tante Loena dat ze ooit op Ravenklauw had gezeten en vroeg zich af of... Toch zou hij het veel fijner vinden als ze samen bij Griffoendor zaten. Mirthe deed hem veel aan tante Loena denken. Maar na een halve minuut schreeuwde de hoed tot zijn opluchting 'Griffoendor!'
Mirthe zette de hoed af en ze huppelde onder luid gejuich naar de andere Griffoendors aan de tafel,waar ze naast Alice aanschoof.
'Scorpius Malfidus'
De bleke jongen,Scorpius,liep langzaam naar voren en pakte de hoed op alsof ie van glas was gemaakt. Vrijwel meteen sprak de hoed: 'Zwa...'
Ineens was het stil. Opgewonden begonnen de leerlingen te fluisteren. Dit was nog nooit eerder gebeurt. Albus keek naar Scorpius' achterhoofd,zich afvragend wat hij dacht. Malfidus,he? Zijn vader had wel eens iets gezegd over een Draco Malfidus,een jongen uit Zwadderich die hij nooit uit had kunnen staan
'Griffoendor!' riep de hoed op dat moment. Albus schrok op.
Door de schok kwam het applaus later en minder dan anders. Een Malfidus... In Griffoendor?
Fatima Moelmans kwam bij Huffelpuf,Raphael Neos ook,Daan Olivier bij Ravenklauw en toen...
'Albus Potter'
Albus moest zichzelf er mentaal toe dwingen om te bewegen,maar op dat moment kreeg hij een por in de rug van Roos. Dit zetje gaf hem de moed om naar voren te lopen en op de stoel plaats te nemen en zijn laatste gedachte voordat de rand voor zijn ogen zakte,was dat hij het aan zou kunnen.
'Zo,een Potter,is het niet?',zei een griezelig stemmetje in zijn hoofd. Zo rustig als mogelijk bleef Albus zitten en haalde diep adem. 'Laat me kijken... Oeh,een puurbloed. En eigenwijs... Wat dacht je van Zwadderich?'.
Albus bleef rustig,al kostte hem dat al zijn energie. Zijn vader had gezegd dat je kon kiezen. Kies dan! Hoe lang zat hij daar nu al?
'Nee',fluisterde hij zachtjes en hij dacht het zo hard als hij kon.
'Griffoendor!',klonk het door de zaal.
Hij schrok van hoe onverwacht dat antwoord kwam. Snel zette Albus de hoed af en rende naar de Griffoendor-tafel,waar hij werd verwelkomd door Mirthe,Alice, Scorpius,zijn broer James,die hem even snel een schouderklopje gaf en weer verdween,en een hele meute andere Griffoendors. Albus voelde zich ontzettend opgelucht terwijl hij naast Mirthe en Alice ging zitten en naar het podium opkeek. Daar had een ander meisje,Tarah Ransel,alweer plaatsgenomen op de kruk.
Ravenveld... Riedel... Sunami... Talijn... Nog een Talijn... Varanck... Wemel...
Rustig liep Roos naar de kruk toe toen haar naam werd omgeroepen door professor Anderling,maar Albus wist hoe onzeker ze was en hoe erg ze twijfelde. Hoe vreselijk ze het beiden zou vinden als ze niet samen in Griffoendor zaten. Roos was zijn maatje.
Met heel zijn hart hoopte Albus dat ze niet bij Ravenklauw zou worden ingedeeld,maar hij hoefde zich geen zorgen te maken.
'Griffoendor!',riep de hoed bijna onmiddellijk.
Snel zette Roos de hoed af en ze holde naar hun toe. Ze sloeg haar armen om hem heen en ze omhelsden elkaar stevig. Albus had het gevoel dat hij niet gelukkiger kon zijn terwijl ze samen gingen zitten. Zijn vader had al gezegd dat alles goed zou komen. Hij maakte zich ook altijd veel te veel zorgen.
Nadat Fatima Zwarts een Zwadderaar was geworden haalde Professor Anderling de hoed weer weg en ging aan de tafel zitten. Het werdt meteen stil.
Ze zwaaide met haar stok en het eten verscheen op tafel. Albus nam van alles zoveel mogelijk en probeerde van alles wat te proeven. Van de toetjes at hij niet veel,aangezien hij dacht dat hij zou gaan ontploffen. Ze begonnen aan de klim naar boven en de klassenoudsten leidden hun naar de leerlingenkamers. Roos,Mirthe en Alice zeiden hem gedag bij de trap naar de slaapzalen. Albus viel neer op zijn bed en sloot zijn ogen,en na welterusten te hebben gezegd tegen Scorpius viel hij in slaap.

Reacties: