FanFic.nl

Iluna Lavender en het geheim van de maan

1- Vreemd bezoek en Dikke Brieven

Het water was een beetje bruin en modderig, niet echt water om in te gaan zwemmen. Maar toch waren er twee meisjes die aan de waterkant stonden in twee blauwe bikini’s met witte kraaltjes er op gestikt. Iluna en Frederike waren al vriendinnen sinds de kleuter school en als beste vriendinnen hadden ze ook dezelfde bikini’s gekocht. Het was een warme dag en de twee vriendinnen wilde dolgraag naar het zwembad. Maar omdat Bianca de pleegmoeder van Luna, als straf Luna had verboden om naar het plaatselijke zwembad in de stad te gaan, waren de twee vriendinnen naar het poeltje in het bos gegaan. Het was ook zo warm. Nu stonden ze met hun tenen in het water, maar ze durfden eigenlijk niet verder te gaan.

Iluna en Frederike waren allebei op precies dezelfde dag geboren. Daar waren ze trots op, ze waren tenslotte beste vriendinnen en dat is niet zomaar iets. Ze waren allebei 11 jaar en twee maanden oud. Ze hielden allebei van lezen en van dezelfde televisie programma’s en ze zaten ook nog eens bij elkaar in de klas. Na de zomer zouden ze naar groep 7 gaan. Dat was de klas van Juf Tina en zij is gewoon super aardig. Frederike had donkere haren en bruine ogen, Iluna had licht blond haar en grijze ogen. Beide meisjes waren nog al klein en teger van stuk. Maar dat hield ze niet tegen om in bomen kimmen of te stoeien. De meisjes maakten gilletjes ,terwijl het koude water hun voeten raakte. “Bij drie duiken we erin” schreeuwde Luna “ EEN…. TWEE …. Ennn DRIE” Ze trok Frederike om en lied zich in het water vallen. Gelijk begonnen de meisjes te gillen en te proesten. “Koud, koud , koud” Bibberde Frederike. Ook Iluna leekt het nu toch een minder goed Idee te vinden. Ze klommen uit het water en sprintten naar de boom waar ze hun kleren aan hadden gehangen.

Ze hadden zich net afgedroogd en aangekleed, toen ze een stem hoorden roepen. “ILUNA, waar zit je? Je zou een uur geleden al thuis moeten zijn. Waag het niet om je te verstoppen” Iluna leek nog iets bleker dan dat ze normaal uitziet. “Verdorie, dat is Bianca. Ze mag niet weten dat we hebben gezwommen. Hoe zie ik uit?” Fluistert ze. Frederike kijk Iluna geschrokken aan. Het haar van Iluna is nog kletsnat en ze heeft moddervegen op haar gezicht. “Snel ,Luna, de handdoek, dan wrijven we je haar droog” Maar de moeite is tevergeefs, na enorm hard wrijven is Iluna’s nog steeds nat en nu ook nog helemaal in de knoop. Aan de geluiden van knakkende takken en het roepen van Iluna’s naam , werd het duidelijk dat Bianca steeds dichterbij kwam.

Bianca’s was Iluna’s pleeg moeder. Ze zorgde voor Iluna sinds dat Iluna 4 jaar was. Dat is behoorlijk lang in het zelfde pleeggezin. Bianca deed haar best om goed Iluna te zorgen, maar ze verloor snel haar geduld met haar. Om de een of andere reden leek Iluna gewoon problemen aan te trekken. Niet alleen Iluna’s uitdagende karakter en de bizare ideeën die zij samen met frederike bedacht, zorgde voor moeilijkheden. Vaak waren er ook gewoon vreemde dingen die Iluna zelf niet kon verklaren die het niet makkelijk maakten voor Bianca. Zo was ze een keer betrapt tussen de scherven van de inhoudt van de porselein kast. Tygo de zoon van Bianca , was enorm kwaad op haar geweest (zij had hem geplaagd met zijn vriendinnetje en dat had schijnbaar nogal gevoelig gelegen) , toen de kast zomaar omviel bijna op hem. Iluna had er een meter van af gestaan en terwijl Tygo zich geschrokken uit de voeten probeerde te maken, was Bianca binnengekomen. Haar ogen vol afgrijzen toen ze haar duren porselein over de vloer in scherven verspreid zag. Iluna en Tygo konden allebei niet verklaren hoe het was gebeurd en dus mochten ze allebei een maand geen TV of Computer. Een andere keer had ze zich vreselijk in de nesten gewerkt op school door de schoolratjes te laten ontsnappen. Zelf zweerde ze dat ze de kooi niet had aangeraakt, maar de school vond de verbogen tralies iets dat niet zomer uit zichzelf ontstaat en Iluna was de laatste die in de klas was. Ze had een keer straf gekregen toen het schrift van Stella Deurenberg in stukken was gescheurd. (Iluna was heel kwaad geweest toen Stella haar van spieken had beschuldigd. En gisteren toen Iluna haar E-mail checkte en een nog al gemene e-mail van Stella en Kimberly las (allebei truttenkoppen), barste het beeldscherm. Dat leverde Iluna een zwembad verbod en twee weken corvee op.
Iluna weet dat Bianca ergens van haar houd, maar met al deze gebeurtenissen er ook wel gek van wordt. In ieder ander pleeggezin was Iluna allang opgegeven en overgeplaatst, maar Bianca wil kosten wat kost Iluna in haar gezin houden. Ze had zich altijd een dochter gewenst en toen ze na de geboorte van Tygo, te horen kreeg dat ze geen kinderen kon krijgen, was diepbedroefd geweest. Paul was te oud voor adoptie, maar met het grote te kort aan pleeggezinnen was dit wel een optie.

“Daar ben je” Zuchte Bianca terwijl ze het struikgewas opzij duwde. Ze leek een beetje uitgeput, door de zoektocht. “Kind, wat zie je eruit. Helemaal onder de modder, en je haren. Werkelijk, hoe speel je dit toch klaar.” Mopperde Bianca , terwijl ze wat van de modder van Iluna’s kleren afklopte. “ Zeg tot ziens tegen Frederike, sorry meid, maar ik heb een hartig woordje met deze jonge dame te bespreken.” “Dag Freé” Mompelde Iluna schuldbewust naar haar vriendin, terwijl Bianca haar meetrok. “Dag Luna” Riep Frederike haar nog na. Onderweg naar huis bleef ze mopperen op Iluna. “Ik snap niet wat jou bezield altijd rondzwerven door dat bosje. Je ziet eruit alsof je door de modder heb liggen rollen, en je haren zijn helemaal nat. Zou me niets verbazen als je ook nog in die modderpoel heb geprobeerd te zwemmen. Vreselijk gewoon. Je kan ook niet gewoon een keer naar mij luisteren, kan je. Hoe haal je het in je hoofd?“ Iluna was dit soort gemopper wel gewend en probeerde niet te luisteren.

Zodra ze thuis waren gaf Bianca Iluna de opdracht om zich te wassen voor ze aan de eettafel mocht. Tijdens het avondeten heerste er een akelige stilte die Bianca ,zoals gewoonlijk probeerde op te vullen, wat het alleen maar pijnlijker maakte. “Hoe was jou dag op het werk, Paul?” “Gewoon” Mompelde Paul, hij was de echtgenoot van Bianca. Iluna’s pleegvader. Hij was een man van weinig woorden, werkte overdag van 9 tot 6 op kantoor, at het liefst zonder veel te zeggen en keek s’ avonds naar het journaal met een kop koffie voordat hij naar bed ging. Hij was het tegenovergestelde van Bianca. Die niet tegen stilte kon en altijd druk bezig was met van alles. Paul daarentegen was ontzettend rustig, altijd. Hij werd zelden boos. Maar als hij boos werd, dan moest je oppassen. Paul bemoeide zich niet met de kinderen.

Na het eten werd Iluna naar haar kamer gestuurd als straf voor het zwemmen in het poeltje. Iluna vond dat niet erg. Ze hield van de stilte en zat bij het raam te kijken hoe de regen en onweer de benauwdheid van de afgelopen dagen verdreven. Iluna had zich dikwijls afgevraagd wie haar echte ouders waren en waarom ze waren verdwenen. Bianca had aan Iluna verteld dat zei ten vondeling was gelegd als baby. Ze was gevonden op de toiletruimte in het ziekenhuis. In een Maxi-Cosi met een brief. In de brief stond slechts een zin: “Haar naam is Iluna Jasmina Lavender , ze is geboren op 14 Mei 2003” Dat was alles. Geen uitleg waarom ze was achtergelaten, wie haar ouders waren, waar ze vandaan kwam, alleen haar naam.

Vaak fantaseerde Iluna dat haar eigen moeder haar zou komen halen. Hoe zou ze uit zien? Misschien was ze wel heel bijzonder. Zou ze haar weg halen uit haar saaie normalen leven. Volgens Bianca was er moeite gedaan om haar veilig te houden. “Je had een warme kleertjes aan en was toegedekt met een dekentje. Dat moet wel betekenen dat ze van je hield’: had Bianca een keer gezegd. Maar Iluna wist niet of dat waar was. Iluna ’s uiterlijk was doodgewoon, haar blonde haar was net niet helemaal sluik. Verder was alles niet lelijk, maar ook niet bijzonder mooi. Enige was ze echt bijzonder mooi vond was een kleine moedervlek in haar hals, die de vorm had van een halve maan. Hij zat op een plek waar het net het hangertje van een kettinkje was.

De regen beukte tegen het raam aan en Iluna wou net een boek pakken om te gaan lezen toen beneden de deurbel klonk. Iluna was nieuwsgierig genoeg om door haar kamerraam te spieken wie het zou kunnen zijn. Ze kon het niet goed zien, maar degene die voor de deur stond had een lange jas of iets wat leek op een mantel aan. Iluna vond dit het waard om aan de trap te gaan luisteren en ze opende zachtjes haar kamer deur. Ze had geluk, haar pleegmoeder had net pas de deur geopend en ze hoorde:
“Goedenavond Mevrouw, Ik ben op zoek naar mejuffrouw Iluna Lavender ?” “Oh, eh, en wie bent u, als ik vragen mag?” Bianca’s stem klonk een beetje verwart. “Natuurlijk ik had mij nog niet voorgesteld, Mijn naam is Janus Argentijn, ik kom met een toelatingsbericht voor mejuffrouw Lavender voor de school waar ik les geef.“ Nu viel het Iluna pas op dat de man met een zwaar Engels accent sprak. Iluna had nooit problemen gehad met de Engelse taal, Bianca en Paul (vooral Bianca eigenlijk, want Paul bemoeide zich niet met de kinderen) vonden meertaligheid overdreven belangrijk, vandaar dat Iluna naar een bassischool ging waar ook een deel van de lessen in Engels werden gegeven. “Um , maar Iluna is nooit ingeschreven geworden bij een andere school, ze is pas 11 tenslotte” “Mevrouw, las u het me toestaat dan kan het u helemaal uitleggen, kan ik misschien binnenkomen” “vooruit dan maar” Stammelde Bianca helemaal niet gewend aan dit soort zelf uitnodigende mensen. De man stapte naar binnen en vroeg “misschien kunt u Iluna er even bij roepen, dit gesprek gaat haar ook aan” Bianca riep Iluna naar beneden terwijl de man doorliep naar de woonkamer en Paul begroette die op de bank zat. Iluna was al bijna halverwege nog voor Bianca haar had geroepen. En ze liep de woonkamer in om de vreemde gast op te nemen en vreemd dat was hij. Hij droeg een lange lichtblauwe mantel, had een lang en donker haar. Zijn ogen waren gitzwart ,maar hadden een vriendelijke uitstraling. Hij was gaan zitten op de bank naast Paul. Bianca en Iluna gingen op de andere bank die tegen het raam aan stond zitten.

“Ik ben Janus Argentijn, maar jij zult mij professor Argentijn noemen” Zei Man terwijl hij een hand naar Iluna uitstak.. “Iluna, het is een genoegen om u mee te delen dat er een plaats voor u is op Zweinstein Hoge school voor Hekserij en HOCUS-POCUS.” Bianca, Paul en Iluna keken hem vol verbijstering aan. “Ik weet dat dit als iets ongelofelijks is, maar Iluna jij bent een heks.” Paul stammelde: “Sorry, maar maakt u een grapje soms” “Ik zal het maar bewijzen “ zei de professor met een glimlach. Hij haalde iets uit zijn zak wat op een bewerkt stokje leek en richtte die op de theepotjes die op tafel stonden. Er waren een paar vonken en daarna zag Iluna tot haar verbazing hoe de theekopjes geen theekopjes meer waren. Ze veranderde van vorm en kleur en daarna waren twee witte muizen op de plaats van de theekopjes. “zo ziet u” zei de Professor: “ik ben een tovenaar” en hij wees naar de muizen en ze veranderde weer in kopjes. “En u, jonge dame, bent een heks” Iluna vond het moeilijk te geloven. “We.. weet u hett wel zeker? Ik kan toch toch geen he..heks zijn?” Vroeg Iluna een beetje stotterend. “Iluna, wij hebben op Zweinstein een waterdichte methode om jonge Heksen en Tovenaars op te sporen, er is geen vergissing mogelijk. Al was ik wel wat verbaast, moet ik toegeven.” “Hoezo?” Vroeg Iluna. “Er zouden geen Heksen en Tovenaars meer voorkomen nog voor de eerste kobolt oorlog was gestreden.” Hij keek even bedenkelijk. “Iluna ik heb hier een brief voor je.” Hij overhandigde Iluna een dikke envelop waarop met groene inkt stond geschreven:

Mejuffrouw I.J. Lavender
De rechter slaapkamer tegenover de trap
Krullenlaan 12
Berem, Nederland

De envelop voelde dik aan, Iluna had het vermoede dat het van perkament gemaakt was. Ze opende de envelop en vouwde de brief open die van hetzelfde materiaal als de envelop leek te zijn gemaakt.

ZWEINSTEIN HOGESCHOOL VOOR HEKSERIJ EN HOCUS-POCUS
Hoofd: Minerva Anderling

Geachte Juffrouw Lavender,

Het doet mij een genoegen om u mee te delen dat u in aanmerking komt voor een plaats op Zweinstein Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden.

Het schooljaar begint op 1 september. U wordt verwacht op Kingscross station, perron 9 ¾ , om 11 uur vertrekt de trein.
Geliefde voor 31 Juli per Uil reageren.

Hoogachtend,
Lora Torenweg
Assistent- Schoolhoofd


Iluna had honderde vragen die ze wou stellen , maar Bianca was haar voor. “Kingscross Station, dat is in Londen. En Iluna is pas 11 ze heeft de bassischool nog niet eens afgerond, en--- “ ratelde ze. Professor Argentijn onderbrak haar. “Wees gerust Mevrouw, als Iluna naar Zweinstein wil, dan doen we alles is stapjes, er is volledige begeleiding van onze kant. Ik stel voor dat u er een nachtje over na denkt en dat ik morgen terug kom om het verder door te bespreken met u.” Zei de Professor. Bianca knikte. Maar Iluna riep plotseling: “Ben ik dan echt een heks, dit geen grapje?” Professor Argentijn glimlachte: “Onze methodes falen zelden, ik ben er Absolut zeker van dat u een Heks bent.”

Reacties:

Redhead zei op 26 juni 2015 - 19:09:
Cool! Zie je wel, maak je geen zorgen. Het klinkt heel mooi geschreven en de personages en de vriendschap van Frederike en Iluna lijken realistisch. Ik vind alleen je titel een beetje raar.